W niemieckim Wrocławiu początku XX wieku rodzinę Eltznerów dotyka niezwykłe zjawisko: jedna z córek, nastoletnia Erna, okazuje się być medium. Rozentuzjazmowana tym faktem matka zaczyna urządzać seanse spirytystyczne dla znajomych. Wśród nich jest Frommer, zafascynowany okultyzmem, stary lekarz rodzinny Löwe, sceptyczny wobec koncepcji jasnowidzenia, jest i Artur Schatzmann, ambitny student, którego matka wierzy, że poprzez Ernę rozmawia ze zmarłym mężem, i który postanawia zbadać przypadek dziewczyny pod kątem naukowym. Na ciut ponad 200 stronach mamy bardzo ciekawą panoramę postaci, a także rozważania na temat psychiatrii, dojrzewania, umierania, samotności, miłości, odmienności... To sporo jak na tak niewielkie rozmiary, ale klarowny styl Tokarczuk sprawił, że czytało mi się tę książkę szybko i bez poczucia przeładowania czy przeintelektualizowania. Choć można przewidzieć, jak rozwinie się kwestia niezwykłych zdolności E.E., niesztampowe zakończenie nadaje tej historii szerszego wymiaru - a u mnie wywołało też gęsią skórkę...

To było moje drugie spotkanie z Olgą Tokarczuk, dobrych kilka lat temu przeczytałam "Biegunów" i bardzo mi się to wtedy podobało. Lektura "E.E." była na tyle satysfakcjonująca, że od razu sięgnęłam po zbiór opowiadań tej autorki :-)

W niemieckim Wrocławiu początku XX wieku rodzinę Eltznerów dotyka niezwykłe zjawisko: jedna z córek, nastoletnia Erna, okazuje się być medium. Rozentuzjazmowana tym faktem matka zaczyna urządzać seanse spirytystyczne dla znajomych. Wśród nich jest Frommer, zafascynowany okultyzmem, stary lekarz rodzinny Löwe, sceptyczny wobec koncepcji jasnowidzenia, jest i Artur...