Po "Tancerkę Degasa" sięgnęłam przede wszystkim dlatego, że kocham taniec oraz sztukę. Nauka baletu to jedno z moich niespełnionych marzeń. Z zachwytem oglądam kolejne filmy o tematyce tanecznej i marzę o tym, co by było gdybym kiedyś także się tym fascynowała i mama słysząc po raz setny moje urągania w końcu zapisałaby mnie na lekcje. Po drugie kocham sztukę. Edgar Degas zawsze mnie intrygował i zawsze podobały mi się jego obrazy. Do dziś pozostaje moim ulubionym artystą. W dodatku urodziłam się w tym samym dniu co Degas (dowiedziałam się o tym z niemałym zachwytem)! Odkąd pamiętam czytałam o nim wszystko, co wpadło mi w ręce. Nawet teraz moja fascynacja nim nie słabnie.

Główna bohaterka - Alexandrie - jest dziewczyną pochodzącą z małej francuskiej wioski Espelette i jej codzienne życie opiera się na ciągłej pracy w polu paprykowym. Uboga rodzina ledwo wiąże koniec z końcem zaharowując się do ostateczności. Alexandrie jest uważana w Espelette za niezgrabną, pozbawioną wdzięku dziewczynkę, o czym sama zresztą jest przekonana. Matka Alexandrie jest typową kobietą znudzoną swoim monotonnym życiem i wciąż liczy, że jej syn ożeni się z bogatszą od siebie dziewczyną z pobliskiego gospodarstwa, co zapewni ich rodzinie dobrobyt. Gdy jednak okazuje się, że syn kocha inną ubogą dziewczynę, która jest z nim w ciąży matka traci nadzieję na lepsze życie. W desperacji postanawia zapisać Alexandrie do pobliskiej szkoły baletowej, wierząc, że dzięki ciężkiej pracy uda się jej dotrzeć do prestiżowej Opery Paryskiej. Dzięki swemu zacięciu i ciężkiej pracy Alexandrie w końcu dostaje się do opery i tańczy w tamtejszym balecie. Musi stawić tam czoła licznym przeciwnościom i poznaje tam mroczne tajemnice baletu, które zupełnie zmieniają jej o nim pojęcie. Wkrótce poznaje jednego z abonnées* opery - artystę Edgara Degasa, który odmieni jej życie na zawsze...
"Tancerka Degasa" stanowi piękną opowieść o miłości do niezwykle upartego i zamkniętego w sobie artysty. Pojawia się tam wiele ciekawych motywów, takich jak rywalizacja, zazdrość, bezwzględność i uparte dążenie do celu. Można się w niej doszukać wielu elementów biograficznych Degasa, co uszczęśliwi miłośników sztuki tego artysty. Książka uczy nas, że nie zawsze wszystko może iść po naszej myśli i nie zawsze okazujemy się najlepsi tak, jakby się to nam wydawało. Mówi o życiu artystów do reszty oddanych swojej pasji, poświęcając przez to własne szczęście.

Lektura tej książki wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Pierwszy rozdział książki troszkę mnie przestraszył, bo miałam problem z wbiciem się w narrację, ale potem poszło już jak z płatka. Odczuwałam każdą emocję, którą odczuwała Alexandrie - złość, strach, rozczarowanie, radość i sczęście. Słowem, stałam się główną bohaterką. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Czytało mi się ją tak dobrze, że nie miałam serca jej kończyć, ale ciekawość zrobiła swoje. Przyznam się do tego szczerze - zakończenie strasznie mnie poruszyło. Nie pamiętam, żeby którakolwiek książka wywołała we mnie łzy i uczucie ssania w dołku. Mimo to ta pozycja stała się jedną z moich ulubionych i z chęcią sięgnę po kolejne powieści autorki.

Moja ocena: 5/5

*abonnées - [fr] sponsorzy, wpłacający dotacje na utrzymanie baletu

Po "Tancerkę Degasa" sięgnęłam przede wszystkim dlatego, że kocham taniec oraz sztukę. Nauka baletu to jedno z moich niespełnionych marzeń. Z zachwytem oglądam kolejne filmy o tematyce tanecznej i marzę o tym, co by było gdybym kiedyś także się tym fascynowała i mama słysząc po raz setny moje urągania w końcu zapisałaby mnie na lekcje. Po drugie kocham sztukę. Edgar Degas...