Życie arystokracji i szlachty - kanonik i ksiądz Leon to najbardziej wyrafinowani, a zarazem pełnokrwiści bohaterowie książki Józefa Ignacego Kraszewskiego. Warto jeszcze dodać, że akcja dzieje się w latach 1870-1879. Czyli czasach, których już dosłownie nikt nie pamięta. Pozostałymi bohaterami są mieszkańcy folwarku, pałacu oraz plebanii. W folwarku mieszka szlachcic Ostójski z siostrą Klarą i córką Zofią. Książkę połknąłem w niecałe trzy godziny, bo mnie wciągnęła na swój sposób. Uwielbiam czytać opowieści o dawnych czasach, kiedy to ludzie nie mieli takich wygód, jak my teraz obecnie. Autor wypracował swój styl literacki, niejako reporterski lub wręcz dokumentalny napisałbym - a to bardzo mi odpowiada. Nie chcę się rozpisywać za dużo, bo bym nie daj Boże zdradził więcej fabuły.

Życie arystokracji i szlachty - kanonik i ksiądz Leon to najbardziej wyrafinowani, a zarazem pełnokrwiści bohaterowie książki Józefa Ignacego Kraszewskiego. Warto jeszcze dodać, że akcja dzieje się w latach 1870-1879. Czyli czasach, których już dosłownie nikt nie pamięta. Pozostałymi bohaterami są mieszkańcy folwarku, pałacu oraz plebanii. W folwarku mieszka szlachcic...

Autor ukazuje w dobitny sposób zepsucie szlachty, nie ma dla nich żadnych wartości oprócz pieniędzy i to nie zarobionych uczciwą pracą a kombinatorstwem. Można powiedzieć jest to typowy Kraszewski. Książka napisana piękną polszczyzną, teraz już się tak nie pisze.

Autor ukazuje w dobitny sposób zepsucie szlachty, nie ma dla nich żadnych wartości oprócz pieniędzy i to nie zarobionych uczciwą pracą a kombinatorstwem. Można powiedzieć jest to typowy Kraszewski. Książka napisana piękną polszczyzną, teraz już się tak nie pisze.

Józef Ignacy Kraszewski - wybitny portrecista dawnych klas wyższych. Powieść ta stanowi tylko niewielką cząstkę tego, co składa się na literacką panoramę z życia arystokracji i szlachty. Dodajmy, że jest to niezwykle pogodna powieść, mimo tego, iż obserwujemy w niej konanie arystokracji - zwyciężają w niej bohaterowie szlachetni, żyjący podług chrześcijańskich wartości, potrafiący "na małym poprzestawać i w ciszy Boga chwalić" (J.I.Kraszewski, "Lalki"). Utwór zbudowany został na zasadzie kontrastu. Kontrastowo zestawiony został pałac (synonim tego co złe) z dworkiem (konotuje pozytywne wrażenia, jego mieszkańców cechuje pokora, pracowitość); ksiądz Kanonik i ksiądz Leon (pojedynek prostoduszności i demokratycznych poglądów z ortodoksyjną, czarną legendą kościoła). Nad wszystkim czuwa wszechwiedzący narrator, który - co interesujące - spektakularnie kończy opowiadanie parafrazą słów z "Pana Tadeusza": "bom na weselu nie był i nie piłem nic...".

Józef Ignacy Kraszewski - wybitny portrecista dawnych klas wyższych. Powieść ta stanowi tylko niewielką cząstkę tego, co składa się na literacką panoramę z życia arystokracji i szlachty. Dodajmy, że jest to niezwykle pogodna powieść, mimo tego, iż obserwujemy w niej konanie arystokracji - zwyciężają w niej bohaterowie szlachetni, żyjący podług chrześcijańskich wartości,...

Interesująca powieść społeczno-obyczajowa

Interesująca powieść społeczno-obyczajowa