Powieść o miłości, opętaniu i meandrach ludzkiej psychiki.
Spodziewałam się thrillera (bo taka informacja jest na okładce), ale z tym gatunkiem książka nie ma nic wspólnego. Nie intryguje, nie trzyma w napięciu, to raczej portret psychologiczny bohaterów, rozciągnięty i rozwleczony do granic możliwości. Bo ciągnie się przez ponad 500 stron i nic nie wnosi. Czytając, nie raz miałam ochotę odłożyć tę książkę i już do niej nie wracać, jednak miałam nadzieję, że chociaż zakończenie okaże się niebanalne i mnie zaskoczy. Ale tu też się rozczarowałam.
Ciężko mi określić jaki to gatunek literatury. Powieścią psychologiczną też bym jej nie nazwała, nie ujmując innym. Zostańmy więc przy dramacie, jemu jest chyba najbliższa. Mamy go w środku, a jednocześnie sami przeżywamy, chcąc dobrnąć do końca.
Autorka może i miała ciekawy pomysł, ale jej nie wyszło. Chyba, że taki ma właśnie sposób pisania. Nie wiem, bo "Historyka" nie czytałam, ale po przeczytaniu "Łabędzia.." nie planuję..

Powieść o miłości, opętaniu i meandrach ludzkiej psychiki.
Spodziewałam się thrillera (bo taka informacja jest na okładce), ale z tym gatunkiem książka nie ma nic wspólnego. Nie intryguje, nie trzyma w napięciu, to raczej portret psychologiczny bohaterów, rozciągnięty i rozwleczony do granic możliwości. Bo ciągnie się przez ponad 500 stron i nic nie wnosi. Czytając, nie...