Większość (bo nie mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że wszystkie) powieści, w których pojawiały się wampiry i wilkołaki od czasu „Zmierzchu” trącą kiczem i tandetą. A co z mangą?
Spodobała mi się nie tylko okładka, ale również tytuł, gdy zobaczyłam tę mangę na półce w księgarni. „Hellsing” autorstwa Kohty Hirano jest mangą o tematyce wampirycznej. Tytułowy Hellsing jest nazwą organizacji walczącej z wampirami, na czele której stoi sir sir Integra Hellsing. Ale żeby było ciekawiej, sir Integra wraz z podwładnymi nie walczą z wampirami – tę całą brudną robotę odwala legendarny wampir, Alucard.
To dopiero pierwszy tom, za wydanie którego należy dziękować JPF’owi, więc historia się rozkręca. Zaczyna się od akcji w angielskiej wioseczce Cheddars, gdzie wampir w szatach księdza morduje mieszkańców, zaś na miejsce przybywa jednostka specjalna policji. Wszyscy giną, z wyjątkiem jednej z policjantek, Seras Victorii. Dziewczyna ucieka, jednakże zostaje schwytana przez wampira i ludzi zmienionych w ghule… Wtedy pojawia się Alucard i składa Seras pewną propozycję, którą nieświadoma konsekwencji przyjmuje. Wysłannik Hellsinga dokonuje krwawej jatki, mordując wszystkie ghule oraz ich stwórcę, a następnie przemienia poważnie ranną dziewczynę w wampira. Od tamtego czasu Seras uczestniczy w operacjach Hellsinga, których celem jest eliminacja nieumartych oraz uczy się być wampirem… W tomiku zawarta jest też retrospekcja odnośnie przeszłości spadkobierczyni organizacji, a także osobne operacje mające na celu eliminacje konkretnych celów oraz dodatkowy rozdział Crossfire, opowiadający historię dwóch wysłanniczek Watykanu, z organizacji Iscariote (odpowiednika Hellsinga).
Styl autora jest… nierówny, to najwłaściwsze określenie. Rysunki z pewnością nie każdemu przypadną do gustu, są dość specyficzne. Ale można się do nich przekonać. Wybiegając nieco naprzód (jestem po lekturze wszystkich 10 tomów wydanych przez JPF) w kolejnych tomach styl się poprawia, rysunki stają się bardziej dynamiczne, krew leje się gęsto i często… Jednak „Hellsing” nie jest mangą przekazującą wzniosłe treści na temat człowieczeństwa czy na temat tego jak należy cenić życie i tak dalej… Ale jeśli ktoś lubi mangę (a może chciałby poczytać coś innego), odczuwa przesyt wampirami, które usychają z miłości do ludzkich dziewczyn lub przeraża go wizja wampira świecącego jak kryształy svarowskiego, to powinien sięgnąć po ten tytuł.
JPF inwestuje w wydawane przez siebie tytuły – każde ich wydanie biorę do ręki z przyjemnością. Papier jest bardzo dobrej jakości, co znacząco wpływa na odbiór całości (zwłaszcza w momentach, gdy pojawia się wiele czerni w poszczególnych kadrach) i umila czytanie. Okładka jest czarno – biała, zaś obwoluta przyciąga wzrok intensywną czerwienią. Na zagięciach obwoluty znajdujemy informacje o autorze, a na końcu tomiku informacje o dziele i jego powstawaniu.
Na naszym rynku w ciągu 11 lat od wydania „Hellsinga” pojawiła się jeszcze jedna manga o tematyce wampirycznej, od Waneko pt. „Wampirzyca Karin”. Jednak są to dwie skrajnie różne pozycje. „Hellsing” z pewnością nie jest mangą przeznaczoną dla młodszego Czytelnika. Ze względu na to, iż jest to pierwszy tom, oceniam go jako bardzo dobry - jako wstęp do całości spisuje się świetnie.

Większość (bo nie mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że wszystkie) powieści, w których pojawiały się wampiry i wilkołaki od czasu „Zmierzchu” trącą kiczem i tandetą. A co z mangą?
Spodobała mi się nie tylko okładka, ale również tytuł, gdy zobaczyłam tę mangę na półce w księgarni. „Hellsing” autorstwa Kohty Hirano jest mangą o tematyce wampirycznej. Tytułowy Hellsing jest...