Przypomniałam sobie o tej publikacji, na kanwie wczorajszej rozmowy prof. Wiktora Osiatyńskiego i dra Jacka Santorskiego.

W S K A Z Ó W K A
Dbajmy o miłość i odkrywajmy dla siebie sens naszej drogi.

To, co dla mnie jest wartościowe, co lubię tropić w tego typu książkach do samorozwoju, ;-) to elementy mądrości z kultury wschodu wtapiane do kultury zachodniej po to, aby pełniej żyć.
A w tej materii, każda wskazówka może być na wagę złota.

Przypomniałam sobie o tej publikacji, na kanwie wczorajszej rozmowy prof. Wiktora Osiatyńskiego i dra Jacka Santorskiego.

W S K A Z Ó W K A
Dbajmy o miłość i odkrywajmy dla siebie sens naszej drogi.

To, co dla mnie jest wartościowe, co lubię tropić w tego typu książkach do samorozwoju, ;-) to elementy mądrości z kultury wschodu wtapiane do kultury zachodniej po to, aby...

W gronie moich znajomych po fachu postać Jacka Santorskiego budzi spore emocje: znajdują się w nim jego gorący zwolennicy, spijający każde słowo z jego ust, jak również rozgrzani przeciwnicy, uważający, że głosi on wciąż te same "psychopierdy". Ja - o dziwo! - nie opowiadam się po żadnej ze stron.

Santorski jest dziś jedną z najbardziej rozpoznawalnych twarzy polskiej psychologii. Ma niekwestionowaną pozycję w tym gronie - współtworzył jeden z pierwszych w Polsce ośrodków psychoterapii, na początku lat 90. założył wydawnictwo specjalizujące się w literaturze psychologicznej; popularyzuje psychologię w mediach.

Jestem pełna uznania dla niego za umiejętność stworzenia i wykreowania własnej marki (bo dziś nazwisko Santorski to już marka). Jednak sięgając po każdą kolejną napisaną przez niego książkę, zastanawiam się z powątpiewaniem, czy dowiem się z niej czegoś ponad to, co już w dotychczasowych książkach powiedział.

Sądząc po wynikach sprzedaży - książka jest już dziś na rynku niedostępna - Santorski tym tytułem świetnie wpasował się w czas załamania gospodarki globalnej (była wydana w 2009 r.). W takim kryzysowym czasie ludzie w sposób szczególny doświadczają braku poczucia bezpieczeństwa, poszukują jakiegoś kompasu, przewodnika, który wskaże drogę i poprowadzi.

Po wnikliwej lekturze mogę zaznaczyć, że zgodnie z tytułem, Jacek Santorski udziela wskazówek nie tylko na złe czasy.

Książka to rozmowa dziennikarki Karoliny Święcickiej z Santorskim oparta o poemat dotyczący mądrego życia, Dezyderatę, napisany przez Maxa Erhmana w latach 20. XX wieku. Każdy rozdział książki, każdy zestaw wskazówek odnosi się właśnie do kolejnych wskazań Dezyderaty. Z mojego punktu widzenia to pomysł trafiony w dziesiątkę. Dzięki temu rozmowa zyskuje pewną strukturę, skupia się wokół konkretnych tematów, które są tak naprawdę uniwersalne i ponadczasowe: "dbaj o relacje", "bądź sobą", "zarządzaj przemijaniem" itd.

Szerokość spojrzenia Santorskiego na omawiane tematy jest imponująca: można odnaleźć w nich ślady najnowszych badań w dziedzinie neurobiologii mózgu, wiedzę o nowatorskich strategiach w biznesie, ale również elementy praktyki zen i tao. No cóż, trzeba inteligencji, wiele lat nieustannego zdobywania wiedzy i wyciągania wniosków z własnych doświadczeń, aby móc ją zintegrować i z lotu ptaka spojrzeć na życie, a potem jeszcze przekazać to ludziom.

Pomimo tego, że książka jest poradnikiem, co sugeruje niezbyt poważną formę, warto czytać ją w skupieniu w domowym w zaciszu, aby móc spokojnie przyjrzeć się sobie. Po lekturze tej książki mam przekonanie, że czytelnik znajdzie dla siebie choćby jedną wskazówkę na dobre lub na złe czasy. Jeśli tylko będzie chciał...


Zapraszam na mojego bloga:
http://blondynka-wsrod-ksiazek.blogspot.com/

W gronie moich znajomych po fachu postać Jacka Santorskiego budzi spore emocje: znajdują się w nim jego gorący zwolennicy, spijający każde słowo z jego ust, jak również rozgrzani przeciwnicy, uważający, że głosi on wciąż te same "psychopierdy". Ja - o dziwo! - nie opowiadam się po żadnej ze stron.

Santorski jest dziś jedną z najbardziej rozpoznawalnych twarzy polskiej...