Dla tych którzy mieli dużą przerwę między przeczytaniem pierwszej części, a sięgnięciem po drugą (np. ja), trudno będzie na początku połapać się o co w tym chodziło, ale z każdym przeczytanym rozdziałem pamięć będzie wracać.
Nie wiem co mam napisać o tej książce, bo czytając ją nie zastanawiałam się nad tym, co o niej myślę. Wtedy po prostu czytałam. A potem ją odłożyłam i pomyślałam: „A co teraz o niej sądzę, co powinnam o niej napisać?”. Dalej nie wiem, ale postaram się sklecić parę zdań.
Ksiązka jest bardzo dobra dzięki temu, że jest bardzo krwawa (co mnie ucieszyło) oraz, że tak powiem, ociekająca erotyzmem. Moim ulubionym momentem była krwawa jatka w Wielkiej Sali Sabatu, a w tym wyrwanie z zimną krwią serca pewnemu osobnikowi. Każda czytelniczka (tak, ja też) przez całą książkę na pewno będzie się zastanawiać kiedy główna bohaterka wreszcie pocałuje sprzymierzonego łowcę. Ale muszę Was zmartwić – to nie nastąpi. Miejmy nadzieję, że coś się wydarzy w kolejnych częściach. Ale nie to, żeby sobie nie użyła. Bo użyła, nie powiem z kim, przeczytajcie sami.

Więcej zostawię dla siebie. A Wy bierzcie i czytajcie 

Dla tych którzy mieli dużą przerwę między przeczytaniem pierwszej części, a sięgnięciem po drugą (np. ja), trudno będzie na początku połapać się o co w tym chodziło, ale z każdym przeczytanym rozdziałem pamięć będzie wracać.
Nie wiem co mam napisać o tej książce, bo czytając ją nie zastanawiałam się nad tym, co o niej myślę. Wtedy po prostu czytałam. A potem ją odłożyłam i...