Książka wydana w 2007 roku (zgodnie z moją wiedzą wznowienia 2010 Rebis oraz 2012 DeAgostini), w 2016 roku dostępna tylko na rynku wtórnym lub w zbiorach bibliotecznych. Autor pan M. Grajek, jak podano na obwolucie książki jest pasjonatem historii, zawodowo związany jest z nieco innymi dziedzinami nauki.

Czy warto szukać tego tomiska?

Technicznie książka składa się ze wstępu, 21 rozdziałów, bibliografii, indeksu nazwisk, a to wszystko na zaledwie 691 stronach, w tym 8 stron zawierających 16 zdjęć – 4kartki kredowego papieru.

Książka wygrywa porównanie z pozycjami stricte historycznymi. Autor prezentuje historię w oparciu o przebieg wykorzystania enigmy do szyfrowania oraz prac nad dekryptażem szyfrów enigmy. Wykazuje znaczenie prac Biura Szyfrów przed II wojną światową dla dalszych prac kryptologów oraz wpływ dekryptażu szyfrów na działania wojenne. W sposób uroczy nie próbuje nawet udawać, że to książka historyczna i pozwala sobie na ironię, czy podkreślenie znaczenia danego stwierdzenia (!) wykrzyknikiem. Zręczne wykorzystanie anegdot ożywia tekst i odsuwa od czytelnika widmo nudnego wykładu z historii. Książka napisana jest niespotykanie przyjemną w odbiorze polszczyzną, za czym systematycznie zaczynam tęsknić stykając się z językiem XXI wieku.

Opis budowy enigmy i szyfru podany jest na przykładach często ograniczających alfabet do 6 znaków oraz wzbogacony o czytelne schematy i objaśnienia oparte o 24 rysunki (zdjęcia, schematy, przykłady). W książce umieszczono 12 ramek z podstawowym opisem matematycznym i metodycznym szyfrowania i dekryptażu – jest to genialny kompromis, dzięki któremu książka zainteresuje szerokie grono odbiorców, także osoby hojnie obdarzone przez doświadczenia szkolne awersją do przedmiotów ścisłych i zagadnień technicznych.

Być może to już początki choroby zawodowej, ale zauważyłam w książce nieliczne i nieznaczne błędy, które pominęła korekta. Całkowicie subiektywnie uważam, że w ramkach można było jeszcze skrócić tekst, na rzecz zapisu matematycznego lub wypunktowania – mogę się mylić, ponieważ mam przygotowanie techniczne/naukowe, więc prezentowane treści są dla mnie łatwe do zrozumienia.

Żałuję, że książkę czyta się tak szybko i przyjemnie. Zdecydowanie polecam wszystkim, również osobom niezainteresowanym historią.

Książka wydana w 2007 roku (zgodnie z moją wiedzą wznowienia 2010 Rebis oraz 2012 DeAgostini), w 2016 roku dostępna tylko na rynku wtórnym lub w zbiorach bibliotecznych. Autor pan M. Grajek, jak podano na obwolucie książki jest pasjonatem historii, zawodowo związany jest z nieco innymi dziedzinami nauki.

Czy warto szukać tego tomiska?

Technicznie książka składa się ze...