Książkę znalazłam przypadkiem w jakiejś taniej księgarni. Wyglądała ciekawie - twarda oprawa, mnóstwo rysunków i różnych notatek na marginesach - a do tego z opisu wydawała się być pozycją raczej "nietypową" (do takich zaliczam wszystko to, co ciężko mi zaklasyfikować w sztywne ramy gatunkowe), ja zaś za takimi książkami przepadam (przyznaję też, że skusiła mnie niska cena). Długo u mnie przeleżała na półce, zanim w końcu przyszła na nią kolej... ale i po tym momencie długo się z nią oswajałam. Bo zdecydowanie nie jest to łatwa lektura. Gdyby zebrać całą "akcję", spokojnie można by skrócić całość o jakieś 3/4 jej objętości. Lecz przecież nie o akcję w niej chodzi, o czym czytelnik przekonuje się właściwie już na samym początku. Brnęłam więc dalej, mając początkowo wiele trudności ze skupieniem uwagi na tym, co czytam, bywało też, że miałam już ochotę ją odłożyć. Coś jednak sprawiło, że tego nie zrobiłam i oczywiście tej decyzji nie żałuję.
Narracja, prowadzona przez dwunastoletniego chłopca o ściśle analitycznym umyśle, kupiła mnie całkowicie. Wszelkiego rodzaju dygresje na marginesach idealnie uzupełniały główną treść, dając nam pełny obraz życia głównego bohatera, włącznie z jego odczuciami, jakże charakterystycznymi dla dzieci, a jednocześnie jak niesamowicie dojrzałymi. Generalnie nie przepadam za dziecięcymi bohaterami literackimi - naprawdę trudno stworzyć taką ich kreacje, która byłaby jednocześnie naturalna, ale nie denerwująca. I muszę przyznać, że będzie mi brakowało T.S., bowiem koniec końców bardzo się z nim zżyłam, co chyba najlepiej świadczy o tym, jak żywo odmalował autor jego postać.
Pochwalić muszę też stronę językową powieści. Na kartach tej książki pada wiele naukowych stwierdzeń, a przy tym w żadnym momencie nie odniosłam wrażenia, by były one tam na siłę, tak żeby przekonać nas o kunszcie autora (co niestety obecnie często się zdarza wielu pisarzom).
Nie do końca spodobała mi się jedynie końcówka, wyglądała jak spisana na szybko, jakby autor został zmuszony do skończenia po iluś tam stronach, więc zdecydował się na obcięcie zakończenia. Zdecydowanie ostatnie strony pozostawiły lekkie uczucie niedosytu u mnie.
Lektura "Świata według T.S. Spiveta" zabrała mi wyjątkowo wiele czasu, bo prawie trzy tygodnie, ale nie żałuję ani minuty spędzonej przy tej książce. Było zabawnie, wzruszająco, nostalgicznie oraz pouczająco - a w końcu czegóż chcieć więcej?

Książkę znalazłam przypadkiem w jakiejś taniej księgarni. Wyglądała ciekawie - twarda oprawa, mnóstwo rysunków i różnych notatek na marginesach - a do tego z opisu wydawała się być pozycją raczej "nietypową" (do takich zaliczam wszystko to, co ciężko mi zaklasyfikować w sztywne ramy gatunkowe), ja zaś za takimi książkami przepadam (przyznaję też, że skusiła mnie niska...