Kolejny raz utwierdziłam się w przekonaniu jak wiele zależy od wychowania, od przekazanych wzorców, od zachowania w stosunku do dziecka, jak bardzo można skrzywdzić dziecko i jak trudno naprawić nieprzemyślane decyzje i słowa..
Dawn nie miała łatwego życia, najpierw rozwód rodziców, następnie cztery lata w Irlandii u krewnych, gdzie została okaleczona fizycznie i psychicznie, a do tego silne poczucie winy, którego dziewczynka nie mogła się pozbyć. A niby jak, kiedy otoczenie dziewczynki nie pomagało jej w tym? Opieka społeczna nie wywiązała się również ze swojego zadania, dziewczynka nie miała żadnego wsparcia. Jej kuratorka oceniała ją jako "wstrętnego bachora" i nie próbowała do niej dotrzeć. To właśnie było, jak dla mnie, mankamentem tej książki, ponieważ uważam, że zachowanie Ruth-kuratorki, było conajmniej dziwne. Bo czy to jest normalne, że rodzina zastępcza nie wie podstawowych informacji o dziecku, którym się opiekuje? Nie potrafię też zrozumieć działań, w których kurator pozwala, a nawet zachęca do utrzymywania sytuacji, które sprzyjają rozwinięciu się i utrwaleniu agresywnych zachowań dziewczynki. Opieka społeczna w tej książce jest ukazana jedynie jako instytucja, to nie ludzie, dla których powinno liczyć się dobro dziecka, to ludzie, dla których ważniejszy jest urlop, "odbębnienie" obowiązków, itd.

Kolejny raz utwierdziłam się w przekonaniu jak wiele zależy od wychowania, od przekazanych wzorców, od zachowania w stosunku do dziecka, jak bardzo można skrzywdzić dziecko i jak trudno naprawić nieprzemyślane decyzje i słowa..

Dawn nie miała łatwego życia, najpierw rozwód rodziców, następnie cztery lata w Irlandii u krewnych, gdzie została okaleczona fizycznie i...