Straciłam jakąkolwiek wiarę, że po Harrym Potterze trafię jeszcze kiedykolwiek na serię, która tak samo pochłonie mnie bez reszty i będzie pozbawiona słabych punktów. I faktycznie, jak dotąd, nie trafiłam. Ale „Igrzyska śmierci” wywarły na mnie ogromne wrażenie. I gdyby nie ta, ostatnia część, która moim zdaniem nie przeskoczyła poprzeczki postawionej przez „W pierścieniu ognia” uwierzyłabym, że nie tylko Rowling potrafi pisać cykle pozbawione słabego ogniwa.

Niestety troszeczkę się zawiodłam. Po zakończeniu drugiej części, sięgnęłam natychmiast po trzecią i oczekiwałam, co do miłośniczki kryminałów podobne, podobnie szybkiego tempa akcji, zaskoczenia co krok i przerażającej polityki Kapitolu, których nie brakowało w poprzednich częściach trylogii. Mimo iż książka wciągnęła mnie bardzo, to brakowało mi czasami przycisku „Przyspiesz akcję” pod ręką. Przede wszystkim jednak rozczarowałam się prezydentem Snowem, którego to podejrzewałam o możliwość prowadzenia bardziej wymyślnej wojny i posiadanie przerażającego asa w rękawie.

Co jednak mi się spodobało, to konstrukcja Dystryktu Trzynastego, jego struktura, lokalizacja, przepisy, życie w nim… Całokształt został przez Colins świetnie wykreowany. To samo uważam w stosunku do nowej postaci Boggsa, którego zdarzyło mi się bardzo polubić.

No i PEETA! Szczerze się ucieszyłam, kiedy to on, tak doświadczony przez los, wygrał w końcu walkę o serce Katniss. To przecież skarb, nie chłopak.

„Więc kiedy szepce: - Kochasz mnie. Prawda czy fałsz?
Odpowiadam: - Prawda.”

Całą serię bardzo polecam. Poprzez to, że Panem nie jest państwem tak bardzo nierzeczywistym, książki zmuszają do zastanowienia się nad naszym prawdziwym światem i przede wszystkim tym, do czego są zdolni ludzie owładnięci żądzą władzy.

Straciłam jakąkolwiek wiarę, że po Harrym Potterze trafię jeszcze kiedykolwiek na serię, która tak samo pochłonie mnie bez reszty i będzie pozbawiona słabych punktów. I faktycznie, jak dotąd, nie trafiłam. Ale „Igrzyska śmierci” wywarły na mnie ogromne wrażenie. I gdyby nie ta, ostatnia część, która moim zdaniem nie przeskoczyła poprzeczki postawionej przez „W pierścieniu...