To kolejna książka Thorwalda, którą czytałam z zapartym tchem, choć musiało minąć kilka lat, zanim przełamałam opór, jaki budził we mnie jej temat. "Kruchy dom duszy" jest jednak wręcz porywający: zacząwszy, nie byłam się w stanie oderwać, choć chwilami czułam aż przerażenie na myśl o tym, co było udziałem chorych tak jeszcze niedawno. Nie można jednak zarzucić Autorowi, że epatuje okropnościami: ogranicza się on do tego, co jest niezbędne, by dać uczciwy i adekwatny obraz rozwoju neurochirurgii (jak zresztą każdej innej gałęzi medycyny, którą bierze na warsztat). Żałowałam tylko, że nie mając wiedzy medycznej nie jestem w stanie w pełni docenić wielu aspektów opisywanych działań i zabiegów.
Po raz kolejny Thorwald uświadomił mi, jak bardzo rozwój nauki zależny jest od twórczej pasji indywidualistów. A także, w jak uprzywilejowanej sytuacji jesteśmy dzisiaj, gdy tyle już wiadomo i medycyna daje szanse w sytuacjach, które nie tak dawno byłyby bez wyjścia...

To kolejna książka Thorwalda, którą czytałam z zapartym tchem, choć musiało minąć kilka lat, zanim przełamałam opór, jaki budził we mnie jej temat. "Kruchy dom duszy" jest jednak wręcz porywający: zacząwszy, nie byłam się w stanie oderwać, choć chwilami czułam aż przerażenie na myśl o tym, co było udziałem chorych tak jeszcze niedawno. Nie można jednak zarzucić Autorowi, że...