Często widzę, że ludzie wokół nie doceniają polskich pisarzy. Wręcz omijają ich szerokim łukiem. „Poleć mi książkę o tym i o tym, ale najlepiej niepolskiego autora". Sama kiedyś tak miałam. Jak coś było napisane przez rodaka, to myślałam, że będzie słabe. Aż kiedyś się przemogłam i poczytałam trochę młodzieżówek i mi się podobały, niektóre nawet bardzo. Wiadomo, gnioty też się pojawiały, ale tak jest wszędzie.
Zawsze stawiałam wyżej akcję niż jakieś romantyczne wywody i uniesienia. Książki z wątkiem detektywistycznym były więc w mojej czołówce. Zwłaszcza seria „Przygody trzech detektywów” Hitchcocka i właśnie seria Marta Patton. Więc kiedy niedawno miałam okazję sięgnąć po tytuł, którego w młodości nie czytałam, nie zawahałam się ani chwili!
I od razu przypomniało mi się, co lubiłam w tej serii. Pozorna prostota, wciągająca historia i szybka akcja. Trochę lat już minęło od powstania serii, ale pomijając dyskietkę Patryka, wszystko wydaje się właściwie współczesne.
Nie wiem jak ludzie mogą być tak naiwni. Gdybym dostała 1 zł za każdego maila z propozycją stania się bogatą, wygrania czegoś i kto wie co jeszcze, sama miałabym już niezłą fortunę!
Julia od początku była podejrzana. Autor jasno to pokazał, nie wiem, jak Marta mogła okazać się tak naiwna. No i te jej zagrywki z wujkiem nie wyszłyby jej na dobre, gdyby on nie był mądrzejszy. No ale każdy ma wady. Gdyby była nieomylna i idealna, odrzucałaby sobą na kilometr.
Czytając, poczułam się znowu młodsza, jakbym cofnęła się w czasie o te 10 lat. Bardzo fajne uczucie!

Często widzę, że ludzie wokół nie doceniają polskich pisarzy. Wręcz omijają ich szerokim łukiem. „Poleć mi książkę o tym i o tym, ale najlepiej niepolskiego autora". Sama kiedyś tak miałam. Jak coś było napisane przez rodaka, to myślałam, że będzie słabe. Aż kiedyś się przemogłam i poczytałam trochę młodzieżówek i mi się podobały, niektóre nawet bardzo. Wiadomo, gnioty też...