Jest to ostatnia książka Marcina Szczygielskiego, którą przeczytałam.
Podoba mi się sposób jego pisania, chociaż to jego najdłuższa książka.

Denerwowały mnie długie rozdziały.

"Omega" to nie tylko tytuł książki, ale i główna, dwunastoletnia bohaterka. Można uważać, że ma bardzo fajne życie, nie licząc tego, że nie mieszka z tatą. Kocha pobierać i grać w gry komputerowe.
Ale ta jest całkiem inna. W jej dwunaste urodziny otwiera tę grę...
A jej życie się zmienia.

Książka toczy się tak przez całość. Omega i nowe przygody. Nieznane. Inne. A nawet i straszne!

Pod koniec książki Omega wygrywa grę.
Cóż, czyżby czas się zatrzymał?!
Wszystko jest tak jak było...
Prócz tego, że i tak nie ma jej ukochanej (wcześniej nieznanej) babuli - zombie. :-D
zaczyna doceniać wartości życia i ogranicza gry.
Zmienia szkołę i ma nowe koleżanki.
Ach tak! Babula jest w komputerze i podbija świat! :-P

Opowieść o docenianiu wartości życia, miłości i o współczesnym życiu.
Czasem jest wzruszająca.
Wspaniała książka.

Jest to ostatnia książka Marcina Szczygielskiego, którą przeczytałam.
Podoba mi się sposób jego pisania, chociaż to jego najdłuższa książka.

Denerwowały mnie długie rozdziały.

"Omega" to nie tylko tytuł książki, ale i główna, dwunastoletnia bohaterka. Można uważać, że ma bardzo fajne życie, nie licząc tego, że nie mieszka z tatą. Kocha pobierać i grać w gry...