Kolejna książka Pani Christie za mną, kolejna z przygodami Herculesa Poirota. I muszę przyznać ,że mały belg wzbudza we mnie coraz większą sympatie, podobnie jak jego towrzysz Hastings :) Sądzę, że mogę ich uznać za jednych z moich ulubionych bohaterów literackich :).
Co do samej książki...
Starsza panna Arundell w wielkanoc gosci swoją rodzinę, jak się okazuje każdy czycha na jej nie mały majątek. Zdarza się nieprzyjemny wypadek ,ale z czasem panna Arundell zaczyna wątpić, czy aby napewno to był wypadek. Zaalarmowana swoimi niepewnościami pisze list do znanego detektywa- naszego Poirot. Kiedy ten otrzymuja list niestety autorka juz niezyje, jednak to nie sprawia ,ze belg zostawia sprawe, postanawia zbadac sprawę, mimo ze wszystko wskazuje na śmierc naturalną z pwoodu długoletniej choroby. Jednak zmiana testamentu, list i wypadek wielkanocny sprawiają ,ze coś tutaj nie pasuje. Mamy kilku podejrzanych, kazdy mógł miec motyw i sposobność. Jednak jednocześnie wydaje się ,ze nikt z nich nie mógł się tego dopuścić. Jest masa domysłów ,a mało faktów..Jednak Poirot wykorzystuje swoje niezwykłe szare komórki do rozpracowania osobników podejrzanych bardziej pod względem psychologicznym ,niż opierając się na faktach. Z czasem wszystko wydaje się oczywiste ,ale z kolejną stroną już nic nie wiadomo.
Jest to poki co jedyna ksiazka Christie ,w której domysliłam sie zakonczenia, chociaz dopiero pod koniec. Ale nie ujmuje to jej znakomitości.
Polecam, chociaz fanom powiesci Agathy chyba nie muszę ;).

Kolejna książka Pani Christie za mną, kolejna z przygodami Herculesa Poirota. I muszę przyznać ,że mały belg wzbudza we mnie coraz większą sympatie, podobnie jak jego towrzysz Hastings :) Sądzę, że mogę ich uznać za jednych z moich ulubionych bohaterów literackich :).
Co do samej książki...
Starsza panna Arundell w wielkanoc gosci swoją rodzinę, jak się okazuje każdy czycha...