Niestety muszę przyznać, że nie bardzo mi się podobała ta książka. Sama nie wierzę, że to piszę. W końcu Agatha Christie to jedna z moich ulubionych autorek, zawsze wpadająca na najbardziej zdumiewające i nieprzewidywalne pomysły. A jednak tym razem się zawiodłam. Jest to kryminał dość przeciętny, całkiem łatwo było mi wpaść na ten pomysł z sobowtórami. Właściwie wpadłam na niego od razu, a potem przez pół książki czekałam znudzona aż wpadnie na to Tata, czyli nadinspektor. Akcja rozwleczona, choć można było ją zawrzeć w kilku rozdziałach. A kiedy, pod koniec, zaczyna się coś dziać, czytelnik nie dostaje szansy na rozwikłanie tego morderstwa. Od razu praktycznie jest wyjaśnione. Strasznie mnie to zirytowało. Zwłaszcza że, choć gang rozszyfrowałam od początku, nie połapałam się o co chodzi z Elwirą. Ale zostawmy moją dumę w spokoju. Po prostu wolę, że tak powiem, indywidualne morderstwa. Jest trup i krąg podejrzanych, nierozgarnięta policja i Poirot/Marple na tropie. A tu przestępstwo publiczne, a na trupa trzeba czekać do końca książki. Nuuudy. Jedynym plusem książki była kreacja Elwiry. Niesamowita postać. Jeszcze takiej nie spotkałam chyba u Christie, tego typu osobowości. Sprytna, odważna ryzykantka, a z drugiej strony udająca grzeczną, ułożoną dziewczynę. Mam wrażenie, że pozostała tajemnicą do samego końca powieści. I dobrze.

Niestety muszę przyznać, że nie bardzo mi się podobała ta książka. Sama nie wierzę, że to piszę. W końcu Agatha Christie to jedna z moich ulubionych autorek, zawsze wpadająca na najbardziej zdumiewające i nieprzewidywalne pomysły. A jednak tym razem się zawiodłam. Jest to kryminał dość przeciętny, całkiem łatwo było mi wpaść na ten pomysł z sobowtórami. Właściwie wpadłam na...