„Przedstawiana dziś Czytelnikom »Gramatyka języka tureckiego w zarysie« jest pierwszą próbą omówienia tureckiego systemu gramatycznego po polsku. Napisana została ona w pierwszym rzędzie dla studentów pierwszego roku filologii tureckiej oraz wszystkich innych filologów zainteresowanych tym językiem; spodziewać się jednak można, że dzięki stosunkowo ograniczonemu użyciu terminologii specjalistycznej będzie mogła być też z powodzeniem wykorzystywana przez wszystkich nie-filologów, którym z jakichś względów wiedza o języku tureckim może okazać się przydatną.
Choć początkowo zamiarem moim było napisanie zwykłej podręcznej gramatyki, wkrótce okazało się, że szereg zagadnień da się przedstawić szerzej albo też w sposób bardziej uporządkowany czy pełny niż to uczyniono w dotychczasowych opracowaniach wydawanych poza Polską (należy tu np. kwestia akcentu czy harmonii wokalnej, iloczas, funkcje składniowe przypadków deklinacyjnych, posesywna bądź nieposesywna odmiana leksykalizujących się form izafetowych, użycie zaimków wskazujących, rekcja i semantyka postpozycji i szereg innych). Tym samym »Gramatyka« ta zyskała na wartości jako praca nie tylko odtwórcza, ale też wnosząca pewien wkład w dydaktykę języka tureckiego i sposób jego opisywania. (...)“ (z przedmowy do 1. wydania)
„Wiadomość, że nakład »Gramatyki języka tureckiego w zarysie« wyczerpał się w ciągu mniej więcej jednego półrocza, była dla mnie tyleż przyjemna, co zaskakująca. Z radością też przystałem na propozycję Księgarni Akademickiej, by książkę jak najrychlej wznowić. Korzystając z tej możliwości postanowiłem poprawić kilka błędów literowych dostrzeżonych niestety dopiero po jej wydrukowaniu i wprowadzić pewne zmiany dotyczące doboru przykładów i niektórych sformułowań. (...).“ (z przedmowy do 2. wydania)