Dla niektórych kolejne odklejone opowiadanie ekstremalne, dla mnie typowy poniedziałek.

Dziś tak na dobre zakończenie okresu świątecznego przedstawiam Wam lekturę, która skutecznie pobudzi Was do wskoczenia na wysokie obroty. Przed wami "Fish pie face fuck" Seana Hawkera.

Autor na razie nie został u nas wydany. Liczę, że kiedyś się to zmieni, ale chwilowo możemy czytać tylko w orginale, patrząc z zazdrością na Zachód.

Nie żebym sam był jakimś wszystkowiedzącym guru. Seana znam z książek pisanych w duecie z Simonem McHardym, a Simona tylko dzięki dobremu znajomemu, który pokazuje mi, że ekstrema nie kończy się tylko na takich nazwiskach, jak Lee, White, O'Rourke czy Triana.

"Fish pie face fuck" to historia niczym z piosenki "Love forever" Słonia z tyle, że w jeszcze bardziej pokręconej wersji.

Mamy tu mordercę, który zakochał się w trupie swojej ofiary, jego młodszego opóźnionego w rozwoju brata, który chce być jak ukochany brat, truchło matki robiące za seks zabawkę synów, no i oczywiście wyżej wspomiane ciało Wendy, która w jakiś sposób zachowała świadomość po swojej śmierci.

Sto procent ekstremy w ekstremie. Wielokrotna nekrofilia, dziwne połączenie kazirodztwa z nekrofilią, ogromne ilości larw, rodzinne zabawy w salonie i "ciasto rybne" na lepszy poślizg. Znajdziecie tu całą masę porytych, lecących po bandzie opisów, które skutecznie was wykręcą na lewo i prawo i jeszcze więcej niedowierzania z ich przeczytania.

Co tu dużo pisać. Lektura nie dla każdego i z pewnością nie dla czytelników o słabych żołądkach.

WD-40 zostało tu wrzucone celowo, ale nie bedę zdradzał wam gdzie i kiedy się pojawia. Sami zobaczycie.

Dla niektórych kolejne odklejone opowiadanie ekstremalne, dla mnie typowy poniedziałek.

Dziś tak na dobre zakończenie okresu świątecznego przedstawiam Wam lekturę, która skutecznie pobudzi Was do wskoczenia na wysokie obroty. Przed wami "Fish pie face fuck" Seana Hawkera.

Autor na razie nie został u nas wydany. Liczę, że kiedyś się to zmieni, ale chwilowo możemy czytać...