1. Bardzo podstawowe informacje.
2. Kilka ciekawych faktów, ale jednocześnie dość powierzchownie potraktowanych.
3. Jest kilka nieścisłości, ale czyta się to dość dobrze.

1. Bardzo podstawowe informacje.
2. Kilka ciekawych faktów, ale jednocześnie dość powierzchownie potraktowanych.
3. Jest kilka nieścisłości, ale czyta się to dość dobrze.

Lektura bardzo ciekawa, ale przede wszystkim wyjątkowo obiektywna, jak na pozycje tego typu, czyli pisane przez osoby, które związały się z jakimś krajem na lata.

Lektura bardzo ciekawa, ale przede wszystkim wyjątkowo obiektywna, jak na pozycje tego typu, czyli pisane przez osoby, które związały się z jakimś krajem na lata.

Niesamowicie ciekawa, dobrze napisana i bardzo informacyjna. Mimo to, czytało się lekko i przyjemnie.

Niesamowicie ciekawa, dobrze napisana i bardzo informacyjna. Mimo to, czytało się lekko i przyjemnie.

Przyznam się, że mam problem z oceną tej książki.
Niby wszystko gładko i przyjemnie, ale jednak czegoś brak, jednak nie porywa tak, jakbym chciała - chociaż Japonia ciekawi mnie na wielu poziomach.
Po autorce, która mieszkała (mieszka?) w Japonii spodziewałam się czegoś więcej, wniknięcia bardziej w głąb, pod powierzchnię, aniżeli przytaczania suchych faktów, danych, definicji czy po prostu zbioru ciekawostek.
Zmarnowany potencjał?

Przyznam się, że mam problem z oceną tej książki.
Niby wszystko gładko i przyjemnie, ale jednak czegoś brak, jednak nie porywa tak, jakbym chciała - chociaż Japonia ciekawi mnie na wielu poziomach.
Po autorce, która mieszkała (mieszka?) w Japonii spodziewałam się czegoś więcej, wniknięcia bardziej w głąb, pod powierzchnię, aniżeli przytaczania suchych faktów, danych,...

Niespodziewany roast Polski. Japonia jako tło do przedstawienia swoich anegdot, w których na koniec wszyscy śmiali się i dokazywali. Język zbyt prosty, aby przedstawić tak skomplikowany mentalnie i kulturowo kraj.

Niespodziewany roast Polski. Japonia jako tło do przedstawienia swoich anegdot, w których na koniec wszyscy śmiali się i dokazywali. Język zbyt prosty, aby przedstawić tak skomplikowany mentalnie i kulturowo kraj.

Bardzo miła i lekka książka dla osób zainteresowanych Japonią, ale mająca nikłą wiedzę na temat tego kraju (u mnie to tylko szczątki ciekawostek o muzyce, anime/mandze, języku).
Fakt, książka jest dość stereotypowa, opisy typowego Japończyka mogą być uznane za totalną bzdurę, jednak wszystko jest opisane w sposób kulturalny, luźny. Trzeba wziąć to wszystko z przymrużeniem oka, potraktować jak rozrywkę, ciekawostki, a nie jak sztywną encyklopedię o Japoni. Dla mnie książka jest super, świetnie się bawiłam. Byłam zaskoczona wieloma opowieściami autorki, nawet jeśli to tylko niewielki zarys w dużej mierze przerysowany to wart przyswojenia, by zdać sobie sprawę jak kultura i życie Wyspiarzy odbiega od tego naszego, polskiego, czy europejskiego :)

Bardzo miła i lekka książka dla osób zainteresowanych Japonią, ale mająca nikłą wiedzę na temat tego kraju (u mnie to tylko szczątki ciekawostek o muzyce, anime/mandze, języku).
Fakt, książka jest dość stereotypowa, opisy typowego Japończyka mogą być uznane za totalną bzdurę, jednak wszystko jest opisane w sposób kulturalny, luźny. Trzeba wziąć to wszystko z przymrużeniem...

Niezwykle ciekaw książka pełna informacji o zwyczajach, kulturze, przyrodzie, kuchni, i wielu innych aspektach życie w Japonii. Książkę wysłuchałem jako audiobook i nie mogłem się od niej oderwać. Autorka ciekawie opisuje ten odległy dla nas i geograficznie i kulturowo kraj.

Niezwykle ciekaw książka pełna informacji o zwyczajach, kulturze, przyrodzie, kuchni, i wielu innych aspektach życie w Japonii. Książkę wysłuchałem jako audiobook i nie mogłem się od niej oderwać. Autorka ciekawie opisuje ten odległy dla nas i geograficznie i kulturowo kraj.

Siegając po tą ksiazkę, miałem juz pewna wiedze nt. Japonii, myslalem ze wraz z ta ksiazka wiedza ta bedzie wieksza. Pod tym wzgledem sie nie zawiodlem - dowiedzialem sie duzo rzeczy. Jednak duzo rzeczy jest tu bardzo zle:
-Częste powtórzenia - sluchajac jej na audiobooku wiele razy mowielm do glosnika cos w stylu: 'hej wsponniane to bylo juz pare razy'
- Zdarzaja sie błędy rzeczowe - jak z mieczami samurajskimi - nosili dwa ale nie po to zeby sie automatycznie zabic drugim mieczem, w rytuale Seppuku. Zestaw katana i wakizashi był z reguły preferowany do noszenia na co dzień przez samuraja za to podczas bitwy nosiło się też tantō, ale nie była to zasada i ostatecznie to czym walczył zależało od samuraja.
- Pominiecie kompletnie gier video - którymi Japoniia slynie i sa specyficzne.
Ale najgorsze w tej ksiazce sa STEREOTYPY. Ta książka kipi aż nimi, i to nie o Japonii, a o wwszystkich narodach: Ameryce, Polsce czy krajach Europy. Mam wrażenie że autorka po prostu ma uraz do krajów i na potrzeby dramatyzmu lubi ubarwiać rzeczy.

Siegając po tą ksiazkę, miałem juz pewna wiedze nt. Japonii, myslalem ze wraz z ta ksiazka wiedza ta bedzie wieksza. Pod tym wzgledem sie nie zawiodlem - dowiedzialem sie duzo rzeczy. Jednak duzo rzeczy jest tu bardzo zle:
-Częste powtórzenia - sluchajac jej na audiobooku wiele razy mowielm do glosnika cos w stylu: 'hej wsponniane to bylo juz pare razy'
- Zdarzaja sie...

Kompendium wiedzy o Japonii. Autorka opisuje wiele aspektów życia w kraju kwitnącej wiśni: pracę, hobby, życie starszych osób, budownictwo, tradycję, sport czy religię. Sama mieszkała przez dłuższy okres w tym kraju i wiele tych rzeczy dowiedziała się z doświadczenia.

Interesuję się Japonią już jakiś czas więc nie wszystko było dla mnie nowe, niemniej jednak książka ta pomogła mi uporządkować moją wiedzę oraz dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy.

Na pewno jest to obowiązkowa pozycja dla osób, które planują pojechać do Japonii w celach turystycznych - wiele informacji pozwala uniknąć kulturowego faux pas.

Dodatkowo podobała mi się szczerość autorki oraz mówienie o wszystkim. Japonia nie jest tutaj przedstawiona jako niesamowity, wspaniały kraj - autorka opisała i wady i zalety Japonii.

Jedyne co trochę mi "psuło" odbiór był zapis japońskich słów z sylabą "shi". Kiedy zapisujemy tę sylabę w alfabecie łacińskim mamy do wyboru dwie opcje: 'si' albo 'shi'. Ja jestem bardziej przyzwyczajona do tej drugiej ale według tego co wyczytałam w internecie obie formy są poprawne. I tak np. mamy zapis shogun albo siogun. Jestem bardziej "opatrzona" z pierwszym zapisem i ten drugi jest trochę nienaturalny ale po jakimś czasie przywykłam.

Kompendium wiedzy o Japonii. Autorka opisuje wiele aspektów życia w kraju kwitnącej wiśni: pracę, hobby, życie starszych osób, budownictwo, tradycję, sport czy religię. Sama mieszkała przez dłuższy okres w tym kraju i wiele tych rzeczy dowiedziała się z doświadczenia.

Interesuję się Japonią już jakiś czas więc nie wszystko było dla mnie nowe, niemniej jednak książka ta...

Uważam, że jest to jedna z najlepszych książek poświęconych Japonii - wszystko przedstawione jest w bardzo obiektywny i rzetelny sposób oraz opisane są najważniejsze informacje. Dzięki temu że autorka mieszkała w Japonii przez wiele lat, czuć że przekazuje swoje doświadczenia oraz spostrzeżenia, ale bez zbędnego oceniania. Do tego książka napisana jest w bardzo przystępny sposób, czyta się ją bardzo szybko. Jedyne co troszkę rzuciło mi się w oczy, to to, że niektóre stwierdzania czy tłumaczenia powtarzały się w różnych rozdziałach, ale domyślam się że jest to skutek tego, że każda część książki była pewnie pisana osobno, a nie ciągiem.
Generalnie świetna książka - dla fascynatów Japonii, ale też przede wszystkim dla osób które mają raczej małą wiedzę o tamtejszej kulturze - ta pozycja będzie dla nich idealnym wprowadzeniem!

Uważam, że jest to jedna z najlepszych książek poświęconych Japonii - wszystko przedstawione jest w bardzo obiektywny i rzetelny sposób oraz opisane są najważniejsze informacje. Dzięki temu że autorka mieszkała w Japonii przez wiele lat, czuć że przekazuje swoje doświadczenia oraz spostrzeżenia, ale bez zbędnego oceniania. Do tego książka napisana jest w bardzo przystępny...