Przepięknie narysowany, przykry komiks ukazujący Portugalię za czasów dyktatury na przykładzie "zwykłego" człowieka, próbującego zwyczajnie żyć.

Warto po to sięgnąć dla samych rysunków

Przepięknie narysowany, przykry komiks ukazujący Portugalię za czasów dyktatury na przykładzie "zwykłego" człowieka, próbującego zwyczajnie żyć.

Warto po to sięgnąć dla samych rysunków

Historia o tym, czy - żyjąc w reżimowym kraju - można przeżyć i nie zeszmacić się moralnie, zaznać spokoju ducha, odnaleźć szczęście... Nie ma tu dogłębnej analizy przypadków i poszczególnych postaci. Ciekawe uczucie, gdy zostajemy postawieni w roli obserwatora, który szybko przemyka, by jeszcze szybciej zapomnieć, czego był świadkiem. Atmosfera jest duszna, niepewna, przeniknięta podejrzliwością. Kreska i kolorystyka świetnie współgrają z opowieścią.

Historia o tym, czy - żyjąc w reżimowym kraju - można przeżyć i nie zeszmacić się moralnie, zaznać spokoju ducha, odnaleźć szczęście... Nie ma tu dogłębnej analizy przypadków i poszczególnych postaci. Ciekawe uczucie, gdy zostajemy postawieni w roli obserwatora, który szybko przemyka, by jeszcze szybciej zapomnieć, czego był świadkiem. Atmosfera jest duszna, niepewna,...

wyrywek historii Portugalii ale dość płasko

wyrywek historii Portugalii ale dość płasko

Akcja „Przy dźwiękach fado” rozgrywa się w 1968 roku, w Portugalii. Socjaliści walczą z dyktaturą. Obywatele uznani za rewolucjonistów są wyłapywani i torturowani przez policję. Tło polityczne w tym przypadku jest bardzo istotne, ponieważ wszystko czego doświadczamy w tym komiksie jest z nim związane.

Główny bohater to Fernando Paisa. Weteran wojenny, który obecnie jest lekarzem i nie angażuje się w sprawy polityczne.
Ta historia to dramat obyczajowy przedstawiający zdarzenia, które spotkały naszego obywatela Portugalii w końcówce lat 60-tych.

Narracja jest prowadzona na dwóch osiach - teraźniejszej i pokazującej młodzieńcze lata bohatera.

Atmosfera tej opowieści jest ciężka, gęsta i nieprzyjemna. Momentami kontrastuje z pozornie lekką codziennością Fernando.

Tempo narracji jest powolne i miarowe, ale rewelacyjnie wpływa na budowę napięcia. Fantastycznie są nam przedstawiane kolejne aspekty tej historii. Odkrywane karty pozwalają lepiej poznać Fernando i jego motywacje. Od pierwszych stron byłem bardzo zaangażowany w poznawanie losów bohatera.

Jest to trudna historia napisana w przystępny sposób. Bywały momenty, w których się uśmiechałem, ale znacznie częściej odczuwałem smutek.
Bardzo dobrze zilustrowany komiks z sekwencjami kadrów, które fenomenalnie dopowiadają treść, której nie znajdziemy w dymkach.

Lektura tego tytułu nie poprawiła mi humoru, ale czas z nią spędzony był bardzo satysfakcjonujący.

Myślę, że jest to jedna z tych pozycji, które będę polecał osobom nieczytającym komiksów.

IG: https://www.instagram.com/komiksologia_po_mojemu/

Akcja „Przy dźwiękach fado” rozgrywa się w 1968 roku, w Portugalii. Socjaliści walczą z dyktaturą. Obywatele uznani za rewolucjonistów są wyłapywani i torturowani przez policję. Tło polityczne w tym przypadku jest bardzo istotne, ponieważ wszystko czego doświadczamy w tym komiksie jest z nim związane.

Główny bohater to Fernando Paisa. Weteran wojenny, który obecnie jest...

Wizualnie bardzo przyjemna opowieść o Portugalii końca lat 60. XX wieku, z czasów dyktatury Salazara.

Głównym bohaterem jest lekarz, który czasy aktywnego życia politycznego ma już raczej za sobą. Przeszłość jednak nie daje o sobie zapomnieć i upomni się o siebie w odpowiednim momencie.

Wizualnie bardzo przyjemna opowieść o Portugalii końca lat 60. XX wieku, z czasów dyktatury Salazara.

Głównym bohaterem jest lekarz, który czasy aktywnego życia politycznego ma już raczej za sobą. Przeszłość jednak nie daje o sobie zapomnieć i upomni się o siebie w odpowiednim momencie.

Nicolas Barral w posłowiu do komiksu „Przy dźwiękach fado” przyznaje, że inspirował się powieścią „Twierdzi Pereira” Antonia Tabucchiego. Istotnie, nad albumem Barrala unosi się duch utworu włoskiego pisarza, ale go nie dominuje – to raczej interesujący dialog ze źródłem inspiracji.

Podobieństw do książki Tabucchiego jest tutaj wiele – specyficzny okres w historii Portugalii; główny bohater, który ostatkiem sił próbuje zachować obojętność wobec lokalnych organów władzy; i wreszcie niemalże identyczne, dramatyczne zdarzenie, które przelewa czarę goryczy i zmusza protagonistę do działania.

Z tego wszystkiego wyrastają jednak zasadnicze różnice. Przede wszystkim „Przy dźwiękach fado” opowiada o Portugalii u schyłku lat sześćdziesiątych, gdy na horyzoncie zaczynają majaczyć brzemienne w skutki wydarzenia historyczne. Co więcej, główny bohater komiksu, doktor Fernando Pais, inaczej niż u Tabucchiego, nie jest wcale zanurzonym w mglistych wspomnieniach intelektualistą, który dopiero rozbudza w sobie polityczną świadomość, ale raczej człowiekiem, który zaangażowany już był i nic dobrego mu z tego nie przyszło. Cechuje go jednak nonszalancja, która niekoniecznie koresponduje z nastrojami w kraju. A to już intryguje.

Właśnie. Fernando Pais.

Rzadko w komiksach spotyka się tak dobrze zbudowaną postać.. Z satysfakcją odkrywałem, że Barral konstruuje swojego protagonistę nie tylko przy pomocy dobrze rozpisanych kwestii i sprawnie rozrysowanych kadrów, ale także – a może właśnie przede wszystkim – poza nimi. To, co przemilczane daje zaskakująco dużo informacji i przekłada się na przyjemność wynikającą ze śledzenia tak poprowadzonej narracji.

Można za to utyskiwać na zakończenie. Problemem nie jest finalna decyzja Paisa – bo ta wynika logicznie z fabuły – ale raczej pewien gest, który go do podjęcia tej spontanicznej decyzji popycha. W Paisa wierzę, w gest nie do końca. Ale to tylko drobna, ledwie dostrzegalna rysa na bardzo dobrym komiksie.

Nicolas Barral w posłowiu do komiksu „Przy dźwiękach fado” przyznaje, że inspirował się powieścią „Twierdzi Pereira” Antonia Tabucchiego. Istotnie, nad albumem Barrala unosi się duch utworu włoskiego pisarza, ale go nie dominuje – to raczej interesujący dialog ze źródłem inspiracji.

Podobieństw do książki Tabucchiego jest tutaj wiele – specyficzny okres w historii...

Realistyczny komiks o Portugalii z czasu dyktatury Salazara. Autor w posłowiu przyznaje się do inspiracji książką Tabucchiego - "Twierdzi Pereira", co przeczytałem to z satysfakcją, bo od pierwszych stron skojarzyłem "Przy dźwiękach Fado" z tym dziełem, lecz w wersji komiksowej. To mniej więcej ten sam niepokój związany z funkcjonowaniem w trudnych czasach i przesłanie mówiące, że jak bardzo byś się nie starał odłączyć od rzeczywistości, ona i tak cię dopadnie i będziesz musiał się wobec niej określić. Bardzo tradycyjna narracja, ale też bardzo płynna, unikająca nadmiaru tekstu i zilustrowana ze smakiem.

Realistyczny komiks o Portugalii z czasu dyktatury Salazara. Autor w posłowiu przyznaje się do inspiracji książką Tabucchiego - "Twierdzi Pereira", co przeczytałem to z satysfakcją, bo od pierwszych stron skojarzyłem "Przy dźwiękach Fado" z tym dziełem, lecz w wersji komiksowej. To mniej więcej ten sam niepokój związany z funkcjonowaniem w trudnych czasach i przesłanie...

Nic sobie nie obiecywałem i pozytywnie się zaskoczyłem. Portugalia czasów dyktatury Salazara. Główny bohater to lekarz, który prowadzi barwne życie towarzyskie, ale
ze względu na przeszłość nie miesza się do życia politycznego. Co nie oznacza, że życie polityczne nie zainteresuje się nim ponownie. Bardzo udana opowieść z pogranicza obyczajówki i komiksu historycznego.
Mamy tu zarówno trochę rozważań z różnych dziedzin życia, ale wszystko gładko przeplatane jest wartką akcją i doprawione fajnymi, klimatycznymi ilustracjami. Jeśli spodobał ci się "Twierdzi Pereira" czy "Koleje losu" - śmiało sięgnij po ten tytuł - nie powinno być zawodu.

Nic sobie nie obiecywałem i pozytywnie się zaskoczyłem. Portugalia czasów dyktatury Salazara. Główny bohater to lekarz, który prowadzi barwne życie towarzyskie, ale
ze względu na przeszłość nie miesza się do życia politycznego. Co nie oznacza, że życie polityczne nie zainteresuje się nim ponownie. Bardzo udana opowieść z pogranicza obyczajówki i komiksu historycznego....