Widziałaś, jakie ma cienkie włosy?
Kto dorosły robi sobie irokeza?
Można by wymieniać wiele takich zasłyszanych komentarzy na temat włosów, ale w ostatnim dniu czerwca, czyli miesiącu równości, lepiej zastanowić się, co nam daje komentowanie i wartościowanie cudzego wyglądu.
Miałam już kiedyś dredy (włosy jak cheetosy),miałam też grzywkę (fryzura na kierowcę ciężarówki) i zielony kucyk (byłam jednorożcem),noszę zwykle rozpuszczone włosy, ale chociaż urodziłam dziecko z bujną czupryną, sama takiej nie posiadam, a teraz robią mi się zakola! Zmieniamy wygląd, upodobania, hobby. Spotykamy ludzi, którzy się od nas różnią, wyglądem i upodobaniami. Dzieci to wiedzą i mają niepohamowaną ciekawość świata, pytają, dlaczego ktoś jeździ na wózku i skąd biorą się piegi, ale… nie wartościują. Tego uczymy ich my — dorośli. Możemy to jednak zmienić np. dzięki rozmowom, a pomoże w nich ta niepozorna książeczka, która tylko pozornie opowiada o włosach, tak naprawdę mówi o tym, że wszyscy się różnimy i na tym właśnie polega różnorodność świata (moje pieski też - po ich sierści jestem w stanie rozpoznać, który z nich właśnie spał w łóżku).
“Książka o tolerancji. Włosy” (wyd. Natuli) to praca Julii Talagi i Agaty Królak, prawie 50 stron opatrzonych krótkimi zdaniami, które mają pokazywać, jak różne myślimy o fryzurach, co jest punktem wyjścia do rozważań na temat tolerancji, której podstawą jest szacunek do tego, że ktoś może żyć inaczej niż my.
Na końcu znajduje się krótki esej psychoterapeutki, która obrazowo tłumaczy, że wystarczy zaakceptować fakt, że jesteśmy różni i już: „inność po prostu jest — nic nie zabiera, za to dużo daje”, jeśli tego nie czujemy, to możemy się tego nauczyć, bo wyrozumiałość oraz życzliwość można ćwiczyć.
Książka jest przeznaczona dla czytelników od trzeciego roku życia, ale polecam ją też starszym, bo zwraca uwagę na to, że mamy wielką pracę do wykonania - ze sobą.

współpraca z wydawnictwem Natuli - dzieci są ważne

#bababook #czytambolubie #booktok #bookstagram #kochamczytać #książkara #babaodpolskiego #recenzja #książki #booklover #natuli #tolerancja #miesiącrówności #włosy #książkaotolerancji #juliatalaga #agatakrólak

Widziałaś, jakie ma cienkie włosy?
Kto dorosły robi sobie irokeza?
Można by wymieniać wiele takich zasłyszanych komentarzy na temat włosów, ale w ostatnim dniu czerwca, czyli miesiącu równości, lepiej zastanowić się, co nam daje komentowanie i wartościowanie cudzego wyglądu.
Miałam już kiedyś dredy (włosy jak cheetosy),miałam też grzywkę (fryzura na kierowcę ciężarówki)...

Najczęściej o tolerancji mówimy w temacie narodowości, poglądów, czy orientacji. Wygląd też jest istotną kwestią, ale częściej zwracamy uwagę na kolor skóry, czy choroby, przez które ktoś się bardziej wyróżnia. A włosy? Wydają się czymś błahym i mało istotnym, a jednak ogrywają istotną rolę w naszym wyglądzie.

Krótkie, długie, kręcone, proste, falowane, rzadkie, gęste, rude, blond, czarne, siwe, niesforne, gładkie jak tafla wody...

A co można z nimi zrobić? Spiąć spinką, związać w kitkę, ułożyć na żel, schować pod chustą, rozczesać, rozpuścić na wietrze, krótko przystrzyc.

To właśnie pokazuje ta książka. Taką "włosową" różnorodność, bo to jak wyglądają nasze włosy zależy od wielu czynników: od nas samych, od naszego pochodzenia, genów, zdrowia lub choroby, wykonywanego zawodu, czy rodziców, którzy o naszej fryzurze decydują przez dobrych kilka lat naszego życia.

Bohaterów książki różni wiele, w tym właśnie włosy!
Uczymy nasze dzieci tolerancji, a czy poza tym, że możemy mieć różne zainteresowania mówimy im, że każdy może mieć inne włosy lub fryzurę?😉
Szanujmy innych i doceńmy tę różnorodność 😊

Książka, która niesie ogromną wartość i przypomina o czymś co z pozoru jest oczywiste, jednak czasami pomijane. Ilustracje dosyć nietypowe, ale świetnie oddają w tym przypadku rozpiętość tematu.

Najczęściej o tolerancji mówimy w temacie narodowości, poglądów, czy orientacji. Wygląd też jest istotną kwestią, ale częściej zwracamy uwagę na kolor skóry, czy choroby, przez które ktoś się bardziej wyróżnia. A włosy? Wydają się czymś błahym i mało istotnym, a jednak ogrywają istotną rolę w naszym wyglądzie.

Krótkie, długie, kręcone, proste, falowane, rzadkie, gęste,...

Chociaż książka o włosach opowiada o najróżniejszych fryzurach, kolorach i ich rodzajach to w rzeczywistości naświetla nam zupełnie inny temat.

Tym tematem jest tolerancja, a jak wiadomo w dzisiejszym świecie bywa ona zaniedbywana.

Włosy służą nam jedynie za metaforę tego jak bardzo się od siebie różnimy. Ale właśnie, czy te różnice sprawiają, że ktoś jest gorszy, albo lepszy? Absolutnie nie! Różnorodność jest piękna.

Pod fryzurą każdego z nas kryją się całe światy, a każdy z nich jest unikatowy.

Plusem książki są ostatnie strony, które omawiają temat tolerancji od strony psychoterapeuty.

To jedna z tych wartościowych książek z przekazem. Sięgnięcie po nią?

Chociaż książka o włosach opowiada o najróżniejszych fryzurach, kolorach i ich rodzajach to w rzeczywistości naświetla nam zupełnie inny temat.

Tym tematem jest tolerancja, a jak wiadomo w dzisiejszym świecie bywa ona zaniedbywana.

Włosy służą nam jedynie za metaforę tego jak bardzo się od siebie różnimy. Ale właśnie, czy te różnice sprawiają, że ktoś jest gorszy, albo...

Tolerancja to chyba jedna z najważniejszych wartości, którą każdy z nas chciałby przekazać naszym dzieciom. Bo od tolerancji wywodzi się wszytko: miłość, wolność, szacunek, troska, równość, respektowanie praw. I można by tak wymieniać bez końca. Ale jak poruszyć ten temat z najmłodszymi, tak, żeby zrozumieli nasze przesłanie?

To może pogadajmy o włosach!

"Włosy. Książka o tolerancji" to pozycja prosta w formie i treści, ale wymowna. Na wklejce (zarówno z przodu książki, jak i z tyłu) prezentuje nam sylwetki bohaterów. Różnorodnych pod względem wyglądu, wieku, wykonywanej pracy czy hobby.

Tych samych bohaterów spotykamy potem na kolejnych kartach książki obserwując ich z niecodziennej perspektywy - ich włosów.

Grażyna, szefowa dużej firmy lubi spinać włosy w kok i wyobrażać sobie, że jest baletnicą.

Nastoletni Tymon żeluje włosy przed randką.

Ośmioletnia Sara uwielbia jak jej długie warkocze szybują na wietrze podczas huśtania.

Każdy z nich jest inny, a każdy taki sam. Każdy ma swoje zadania i hobby. Każdy kocha, marzy i pragnie szczęścia.

To naprawdę fajna książka, która pokazuje, że w różnorodności tkwi magia. To różnorodność jest motorem napędowym rozwoju. W posłowiu pięknie tłumaczy także skąd bierze się nietolerancja i jak się jej wystrzegać.

To bardzo wartościowa pozycja.
Polecam!

Tolerancja to chyba jedna z najważniejszych wartości, którą każdy z nas chciałby przekazać naszym dzieciom. Bo od tolerancji wywodzi się wszytko: miłość, wolność, szacunek, troska, równość, respektowanie praw. I można by tak wymieniać bez końca. Ale jak poruszyć ten temat z najmłodszymi, tak, żeby zrozumieli nasze przesłanie?

To może pogadajmy o włosach!

"Włosy. Książka o...

„Książka o tolerancji. Włosy” to kolejna wspaniała pozycja dla młodych czytelników od Wydawnictwa Natuli. Wspaniale wydana książka dla dzieci opowiada o tym, jak różnorodny jest świat na przykładzie włosów. Pewnie większość zdaje sobie sprawę z tego, że włosy mogą być problematyczne. 💁 Jedni mają krótkie (i to niekoniecznie chłopcy),a inni długie (i to niekoniecznie dziewczynki). Każdy ma prawo wyboru na temat swojego wyglądu, a inni... cóż, muszą to zaakceptować. Im wcześniej to zrozumieją, tym lepiej. To właśnie stara się przekazać autorka tej książki Julia Talaga. Autorka napisała książkę prostym językiem - na każdej stronie znajdujemy parę krótkich wersów. To zdecydowanie książka, która może pomóc najmłodszym zrozumieć, że każdy jest po prostu inny, a włosy mogą być indywidualną cechą każdego dziecka, tym samym lektura jest wspaniałą lekcją tolerancji dla dzieci. ❤️ Więcej na blogu: https://mamaizabawa.blogspot.com/2023/01/wosy-ksiazka-o-tolerancji.html

„Książka o tolerancji. Włosy” to kolejna wspaniała pozycja dla młodych czytelników od Wydawnictwa Natuli. Wspaniale wydana książka dla dzieci opowiada o tym, jak różnorodny jest świat na przykładzie włosów. Pewnie większość zdaje sobie sprawę z tego, że włosy mogą być problematyczne. 💁 Jedni mają krótkie (i to niekoniecznie chłopcy),a inni długie (i to niekoniecznie...

Początkowo opisy w książce wydawały mi się nieco przykrótkie. Dopiero czytając ją po raz drugi zrozumiałam, że autorka zostawiła miejsce na własną interpretację i kreatywność czytelnikom, a krótka historia włosów poszczególnych bohaterów, to brama do rozmów o akceptacji i różnorodności
z dziećmi w wieku 4 - 12 lat.

Książka traktuje o tolerancji w codzienności, ale zahacza też o tematy trudne lub nieoczywiste. Nie są one nazwane wprost, ale ilustracje z pewnością pobudzą dziecięcą wyobraźnię i wywołają wiele pytań. Autorka świetnie podsumowała temat na ostatnich stronach książki, wyjaśniając w prosty sposób pojęcie tolerancji zarówno dzieciom, jak i dorosłym :)

Początkowo opisy w książce wydawały mi się nieco przykrótkie. Dopiero czytając ją po raz drugi zrozumiałam, że autorka zostawiła miejsce na własną interpretację i kreatywność czytelnikom, a krótka historia włosów poszczególnych bohaterów, to brama do rozmów o akceptacji i różnorodności
z dziećmi w wieku 4 - 12 lat.

Książka traktuje o tolerancji w codzienności, ale...

Tak, to z pewnością książka o tolerancji. Czyli też o byciu sobą, o pięknie różnorodności, o normalności i swobodzie. "Włosy" to też przykład tego, jak wykorzystać wyklejkę, aby stała się niebanalnym uzupełnieniem środka. Bo wyklejki mają ogromne znaczenie, serio. Przynajmniej dla mnie, ale znam jeszcze ze trzy wyklejkowe świruski ;)

"Włosy" zatem dobrze się zaczynają już od pierwszej strony. Kolorowe, radosne i przeróżne buzie patrzą na mnie, a ja o każdej mogę powiedzieć coś wyjątkowego. I nie tylko to, jakie mają włosy. Wiem już, że ktoś nie znosi gum do żucia (zwłaszcza gdy przykleją się do włosów),ktoś uwielbia ogórki, a ktoś inny chodzi na zakupy w czwartki. Ze środka natomiast dowiaduję się o nich jeszcze więcej, co ciekawe, przez pryzmat tego, co mówią o swoich włosach.

A te przecież bywają niepokorne, uparte, zakręcone, czupurne i nieidące na kompromisy. Bywa też tak, że do akcji wkraczają gumki, spinki, grzebienie i opaski. Jednak szanujący się włos, dobrze wie, jak sprytnie wyrwać się spod piętna kolorowej frotki. To zupełnie tak, jak z ludźmi.

Kolor włosów nie jest ważny. Można ich nawet w ogóle nie mieć. A można je mieć na innych częściach ciała niż głowa. Nieistotny jest też kolor Twojej skóry, to, jakie nosisz ubrania i co lubisz jeść. "Kolor naszych włosów nie ma znaczenia - Razem budujemy statek i na niby jesteśmy marynarzami". O to właśnie chodzi.

Niewielki format, żywiołowe ilustracje (Agaty Królak, pamiętasz "Myśli Teo"?),dowcip i dużo kolorów. Do tego krótki tekst i proste słowa, które mogą jednak wywołać długie rozmowy. Świetna jest też nota końcowa o tolerancji. Mądra, niewymuszona i optymistyczna.

Na koniec zauważ, że o sile tej książki świadczy właśnie różnorodność jej bohaterów. A to, że są w różnym wieku, mają inne upodobania, temperamenty i doświadczenia, jest dla niedorosłych czytelników szalenie interesujące. I niech tak pozostanie również, gdy staną się czytelnikami dorosłymi.

Tak, to z pewnością książka o tolerancji. Czyli też o byciu sobą, o pięknie różnorodności, o normalności i swobodzie. "Włosy" to też przykład tego, jak wykorzystać wyklejkę, aby stała się niebanalnym uzupełnieniem środka. Bo wyklejki mają ogromne znaczenie, serio. Przynajmniej dla mnie, ale znam jeszcze ze trzy wyklejkowe świruski ;)

"Włosy" zatem dobrze się zaczynają już...

Pamiętam, gdy będąc dzieckiem tata zabrał mnie do fryzjera.
To była traumatyczna przygoda.
Zakończyła się na 30 cm ściętych włosów w niesforny bob zamiast podcięcia końcówek.
Nadal doskonale pamiętam jak całą drogę do domu po policzkach ciekły mi łzy.

To tylko włosy.

A dla mnie to było wszystko co w tamtej chwili było ogromnie ważne.
Dla tej zakompleksionej nastolatki.
Dlaczego? Bo co powiedzą ludzie...

Widząc premierę @natulidziecisawazne w pamięci znów odtworzyłam ten dzień a gdy pod palcami zaszelescily kartki- poczułam ulgę.

Książka "Włosy " autorstwa Agaty Królak i Julii Talagi to wiele zamkniętych w jednej oprawie historii ludzi. Różnych z natury. Od zawsze i na zawsze. Każdy z nich ma swoją przeszłość, marzenia, wiarę, zmartwienia i kierują sobą tak, jak chcą.

Z tolerancja.
I akceptacją.

Ale pokolei. :)
Książka posiada na wklejce swoistą legendę występujących w niej postaci.
Ich imiona, wiek, ważne lub ulubione dla nich rzeczy.
Każdy rozkład kartek opowiada więc historię innych włosów.

Przyglądamy się więc Agnieszce, nastolatce, której włosy rozwiane wiatrem plączą się w słuchawki.
A także Kai, która uwielbia wylegiwać się w łóżku i jednocześnie utrzymuje, że jej marchewkowe włosy bardzo nie lubią czesania.
Możesz zmieniać kolory włosów w zastraszającym tempie.
Możesz nosić hidżab i cenisz inne wartości.
Twój tata może mieć na głowie burze włosów i spinac je kolorowe gumki- albo nie mieć włosów.. I marzyć o szalonym irokezie.

Spójrz na ten temat jak dziecko.
I nie zwracaj uwagi na to jak wygląda twój towarzysz zabawy.

Tolerancja to wyjątkowo istotna cecha naszego świata.
Wciąż jeszcze zbyt mała i zbyt często poddawana wątpliwościom.

A gdyby tak zamiast wątpić- uwierzyć?

Pamiętam, gdy będąc dzieckiem tata zabrał mnie do fryzjera.
To była traumatyczna przygoda.
Zakończyła się na 30 cm ściętych włosów w niesforny bob zamiast podcięcia końcówek.
Nadal doskonale pamiętam jak całą drogę do domu po policzkach ciekły mi łzy.

To tylko włosy.

A dla mnie to było wszystko co w tamtej chwili było ogromnie ważne.
Dla tej zakompleksionej...

Bo są różne.
Kręcone, proste, czarne jak smoła i ogniste, złocistokłose i jak czekolada, a nawet te do nieczesania idealne lub niewidzialne, śniące o barwnych kokardach. Krótkie, długie, na czubeczku i przy samym karku. Przykryte czapką, owinięte hidżabem i spoczywające na miękkiej poduszce. Niektóre przyjaźnią się z grzebieniem, wzorzystą spinką i żelową smugą. Innym do twarzy całkiem saute. Są też te niczym kameleony, lubiące zmiany nieustanne. Bywa, że nie słuchają się wcale i idą w tany z wiatrem lub plączą się niesforne w różową gumę, o nie! Bywają koczkami - symbolami niespełnionych marzeń i irokezami - wyrazem szalonej natury, skrywającej się pod dobrze skrojonym garniturem. Huśtają się, wpinają, sterczą lub wiszą nieruchome.
Czupryny, gęstwiny, niteczki, sprężyny. Niektóre lubią lato, inne zimy, korony z piany i tatusiowe kitki.
Spektrum możliwości i paleta włosich charakterów, które tak jak każdy z nas mają swoje ścieżki, pragnienia i sposób na życie. Tak siedmioletnia uczennica Kaja, trzydziestosześcioletni tata Kuba i sześćdziesięciotrzyletnia Apolonia, która kocha grę w szachy. Jak każdy, chcą być po swojemu.
Lektura nie tylko dla fryzjerów, choć fryzjerski fach powinien tu zadziałać jak magnes. Radosna, multiobrazowa i oryginalna z mądrą notą - istna lekcja tolerancji, którą od lat najmłodszych nasiąkać warto. Nie jest więc wydmuszką, która nic sobą nie wnosi, ale impulsem do rozmów ważnych. To cenię w literaturze, także tej najmniejszej. Bo czy skóra, język czy kultura powinny nas definiować, dzielić, antagonizować? Kolor nic nie znaczy, uczesanie nie determinuje, a ubranie nie wciska w ramy - mogą wyłącznie wyrażać naszą osobowość. Ostatecznie liczy się tylko to, że razem płyniemy statkiem zabawy, otwartości i zrozumienia.
Prosty przekaz, krótkie treści i brak skomplikowanych słów, a do tego żywiołowe i pełnego humoru ilustracje, sprawiają, że książka jest uniwersalna i trafić może do wnętrz wszelakich - tych małych, i tych całkiem dużych.
Ocenianie, patrzenie z góry, brak szacunku wkładamy tu do worka z plakietką "stereotypy", a tych nie chcemy zapraszać do siebie. To one sieją zamęt, są przyczyną konfliktów czy odwracania się do siebie plecami i ta przystępna pozycja nam o tym tak pięknie przypomina.
Gdyby nasze kłaczki układały się jednakowo, a każde podniebienie rozkoszowało się tym samym...
Gdyby wszystkie spodnie były identycznej długości, a sukienki miały ten sam wzór...
Gdyby głosy wybrzmiewały jednakowym tembrem, a oczy patrzyły jednorodną perspektywą...
Gdyby było równo, w kostkę, bez niebanalności...
Byłoby nijako, od linijki, jakoś sztywno - niczym w identycznym mundurku. Bylibyśmy tłumem, nie jednostkami, a dzieci rozumieją to najlepiej. Złapmy się więc wszyscy za ręce i odkrywajmy różnorodność, zamiast ją deptać.
I jeszcze jedno, po przeczytaniu odkryjecie co po hawajsku znaczy "hoaloha", zachęciłam?
P.S. Ujęło mnie przedstawienie ekipy Wydawniczej, sami się przekonajcie dlaczego. www.zyj-bardziej.pl

Bo są różne.
Kręcone, proste, czarne jak smoła i ogniste, złocistokłose i jak czekolada, a nawet te do nieczesania idealne lub niewidzialne, śniące o barwnych kokardach. Krótkie, długie, na czubeczku i przy samym karku. Przykryte czapką, owinięte hidżabem i spoczywające na miękkiej poduszce. Niektóre przyjaźnią się z grzebieniem, wzorzystą spinką i żelową smugą. Innym do...