Najlepszy album z dotychczas przewertowanych. Zawadiacko, nakreślone z gibką wyobraźnią, przepełnione jakimś halucynogennym smutkiem. Po rozczarowującej ,,Muszli Ramora'' seria nabrała barwnych kształtów. Malownicze kadry jak z płótna, fantasy mniej oblepione konwencją, a wygnane na wojnę z demonami przeszłości i przygodą, od której paruje w butach. Może i rozrywka drugorzędna, która za mocno pachnie latami 80. XX wieku, ale nie odmówię uroku oraz dziwnego przeczucia, że łamanie bariery fantastycznej mają panowie we krwi.

Najlepszy album z dotychczas przewertowanych. Zawadiacko, nakreślone z gibką wyobraźnią, przepełnione jakimś halucynogennym smutkiem. Po rozczarowującej ,,Muszli Ramora'' seria nabrała barwnych kształtów. Malownicze kadry jak z płótna, fantasy mniej oblepione konwencją, a wygnane na wojnę z demonami przeszłości i przygodą, od której paruje w butach. Może i rozrywka...

Wielka saga fantasy „W poszukiwaniu Ptaka Czasu”, składająca się z ośmiu tomów, nieubłaganie zbliża się do finału. Przede mną leży już przedostatnia część, która nosi tytuł „Łowca”. Rzecz ukazał się całkiem niedawno, bo pod koniec listopada. Warto wspomnieć, że w Polsce jest to już trzecie wydanie tej historii napisanej przez Serge'a Le Tendre'a, a narysowanej przez Régisa Loisela.

Jak może niektórzy pamiętają, na rozkaz księżniczki Mary niewielka drużyna, dowodzona przez podstarzałego rycerza Bragona, wyruszyła na poszukiwanie Ptaka Czasu. Wykonanie tej misji ma charakter priorytetowy. Tylko dzięki pomocy magicznego ptaka władczyni Marchii Pienistych Zasłon będzie miała dość czasu, aby powstrzymać „koniec świata”, czyli utrzymać w niewoli boga Ramora. Towarzyszymy bohaterom w pełnej przygód eskapadzie przez wiele krainy Akbaru. W bieżącej części wkraczają na tereny zajmowane przez tajemniczego Łowcę.

Okolica należąca do antagonisty to głównie niedostępna dżungla oraz starożytne ruiny, które zaanektowane zostały przez bujną roślinność. Régis Loisel świetnie się spisał, zbudował rzeczywistość spójną i wizualnie atrakcyjną. Prastary las jest siedliskiem różnych fantastycznych zwierząt. Należy docenić kreację świata, ponieważ rysownik popisał się wybujałą fantazją. Kreska Loisela jest „brudna”, sprawiająca wrażenie niedbałej. Pewnie dlatego bardziej podobała mi się ta sama dżungla w wykonaniu Vincenta Mallié przedstawiona w albumie „Droga Łowcy”.

(...) Oczywiście musi dojść do bezpośredniej konfrontacji Łowcy i Bragona. Jaki będzie jej wynik, tego nie będę zdradzał. Obaj panowie są bardzo zmyślni w zastawianiu pułapek, prowadzeniu „wojny podjazdowej”, ale i skuteczni w polowaniu. Scenariusz jest dobrze zbudowany, dramatyczne napięcie budowane jest stopniowo. Ponownie pojawia się Fioł, którego zagadki odwołują się do przeszłości bohaterów. Chwile prawdziwej grozy przerywane są sytuacjami komicznymi, za które odpowiadają dziwni pomocnicy antagonisty i bezimienny adorator Pelissy. Album czyta się z wielkim zainteresowaniem, ciężko oderwać się od lektury. Do końca serialu „W poszukiwaniu Ptaka Czasu” już tylko jeden album, szkoda.

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2016/01/07/w-poszukiwaniu-ptaka-czasu-3-lowca/

Wielka saga fantasy „W poszukiwaniu Ptaka Czasu”, składająca się z ośmiu tomów, nieubłaganie zbliża się do finału. Przede mną leży już przedostatnia część, która nosi tytuł „Łowca”. Rzecz ukazał się całkiem niedawno, bo pod koniec listopada. Warto wspomnieć, że w Polsce jest to już trzecie wydanie tej historii napisanej przez Serge'a Le Tendre'a, a narysowanej przez Régisa...

Trzecia część opowieści o Pelissie, akurat tutaj Bragon jest na pierwszym planie, trochę słabsza od dwóch pierwszych, ale nadal poziom tego komiksu jest mistrzowski.

Trzecia część opowieści o Pelissie, akurat tutaj Bragon jest na pierwszym planie, trochę słabsza od dwóch pierwszych, ale nadal poziom tego komiksu jest mistrzowski.

Przedostatnia częśc cyklu (licząc nie według powstawania, lecz chronologii zdarzeń). Było kilka ciekawszych zeszytów, poza tym (nie sądziłem, że to kiedyś napiszę) kreska Loisela jakaś taka toporna.

Przedostatnia częśc cyklu (licząc nie według powstawania, lecz chronologii zdarzeń). Było kilka ciekawszych zeszytów, poza tym (nie sądziłem, że to kiedyś napiszę) kreska Loisela jakaś taka toporna.

Poziom fabuły na stałym przyzwoitym poziomie, ale żeby Bragon dwa razy uderzył córkę (chyba) do krwii to chyba lekka przesada...

Poziom fabuły na stałym przyzwoitym poziomie, ale żeby Bragon dwa razy uderzył córkę (chyba) do krwii to chyba lekka przesada...

fajnie rozkręca się względem poprzedniej części, bardzo ciekawy motyw Łowcy

fajnie rozkręca się względem poprzedniej części, bardzo ciekawy motyw Łowcy