Chyba każdemu, kto przeczytał powieści Tolkiena, przeszła przez głowę myśl „Też chcę coś takiego napisać!” Nim jednak przyszły pisarz fantasy, natchniony lekturą dzieł mistrza, zasiądzie do pióra, powinien najpierw sięgnąć po kilka książek poświęconych twórczości autora „Władcy Pierścieni”. Sensem pisania fantastyki na wzór Tolkiena nie jest stworzenie świata będącego odwzorowaniem Śródziemia, tylko spojrzenie na sam proces pracy nad „Silmarillionem” czy „Władcą…”. Nie na zewnętrzne elementy krainy, lecz na to, co znaczą w obrębie nie tylko samej fabuły powieści, lecz także kształtu magicznego uniwersum. Te zagadnienia przybliża właśnie książka „Pisarz stulecia”.

Shippey dogłębnie analizuje świat Tolkiena w kontekście jego wątków mitologicznych, religijnych czy filozoficznych, pokazując, ile pracy autor „Władcy Pierścieni” włożył w stworzenie Śródziemia, ile tak naprawdę ukrytych znaczeń kryją w sobie opowieści mistrza mitopeicznej fantasy. W badaniach tych można ujrzeć również sposób pracy Tolkiena nad swoim światem – oparty poszukiwaniu źródeł oraz motywów znanych kulturze od wieków, z czego, zdaje się, niewielu współczesnych naśladowców zdaje sobie sprawę.

Opracowanie poleciłabym przede wszystkim fanom Śródziemia, którzy chcieliby dowiedzieć się więcej o twórczości swojego ulubionego pisarza. Poza tym jest to lektura obowiązkowa dla wszystkich, którym marzy się kiedyś zostać przysłowiowym „następcą Tolkiena” – nie w samym pojawieniu się elfów czy smoków tkwi źródło sukcesu „Władcy Pierścieni”, „Hobbita” i „Silmarillionu”, sekret znajduje się znacznie głębiej.
Na swoim przykładzie mogę powiedzieć, że lektura „Pisarza stulecia” była jedną z tych, które zmieniły mój sposób czytania dzieł Tolkiena i ogólne spojrzenie na fantastykę.

Na koniec trzy cytaty ze wstępu. Na zachętę do sięgnięcia po więcej, bo warto.

„Gdyby kiedykolwiek poproszono Tolkiena, aby określił siebie jednym słowem, wybrałby zapewne słowo „filolog”. (s. 10)

„Tolkien uważał także – i to prowadzi nas do samych korzeni jego twórczości – że filologia mogła zabrać człowieka w jeszcze dalszą przeszłość niż dawne teksty, które studiował. Był przekonany, że jest możliwe niekiedy przewędrować po omacku od słów w kształcie, w jakim dotrwały do dziś, do pojęć, które dawno zanikły, ale które musiały istnieć, gdyż inaczej nie istniałoby słowo”. (s. 13)

„Tak więc Tolkien był filologiem, zanim został mitologiem, a mitologiem – przynajmniej w zamierzeniu – zanim został pisarzem fantasy”. (s. 15)

Chyba każdemu, kto przeczytał powieści Tolkiena, przeszła przez głowę myśl „Też chcę coś takiego napisać!” Nim jednak przyszły pisarz fantasy, natchniony lekturą dzieł mistrza, zasiądzie do pióra, powinien najpierw sięgnąć po kilka książek poświęconych twórczości autora „Władcy Pierścieni”. Sensem pisania fantastyki na wzór Tolkiena nie jest stworzenie świata będącego...