Pierwszy raz czytana, kiedy była żyła jeszcze skanlacyjna grupa Banzai!, ale tytuł jest zbyt dobry, by znów nie przeczytać. Choć pamiętam, że wtedy przeczytałam od razu dwa tomy i rzeczy, jakie tam się działy, przeraziły moje nastoletnie ja. Ale, jak widać, człowiek się otrząsnął i wrócił, bo to dobry tytuł jest. No.

Zaczyna się od powstrzymania samobójczyni i ja już mam w głowię ciąg dalszy — okaże się ona kimś ważnym, Ida dzięki niej rozwiąże jakąś superaśnie skomplikowaną sprawę, polecą w ślinę i zostanie jego kobietą (... aż do kolejnego tomu/sprawy). Aaale nie, a właściwie nie do końca. Od nieudanego skoku wiary minęło kilka lat, pani Azusa zrobiła się superładna i pewnego dnia dzwoni do Idy, że przyjedź do mnie, przyjedź, będę czekała. Tak, facet do niej jedzie, a ona otwiera drzwi, rozradowana zaprasza go do środka i podaje kolację, świergocząc pierdoły, no i wtedy pojawia się trup. I wiecie co? On odrzuca jej łapówkę, nie chce współpracy, dzwoni po policję (a to nie może jej sam zapuszkować?) i właśnie teraz dopiero zaczyna się historia. Bo jest zemsta za odrzucone zaloty...

Hm. Ida jest taką japońską wersją Brudnego Harry'ego, mającą wywalone na szefa (ale nie na prawo, oj, prawo najważniejsze),nielubiącą informatorów-kapusiów i chyba coś jest z nim dziwnego, mam pewne domysły, ale jeszcze nic pewnego. Azusę widzę tylko przez kilka stron i babka zdecydowanie jest chora z miłości do Idy (no, ale już dupczenie się z innym to to się już nie liczy jako zdrada, prawda?). Za to o wiele ciekawszy jest jej brat, choć nadal nie wiem, skąd on się tutaj wziął, bo jakby to on uratował Azusę od skoku, to nie miałaby się do kogo na starość przystawiać? Chłopak smęci dupę Idzie, że siostra zakochana, że to jego wina, że popamięta i tak uroczo stara się na detektywie zemścić... Aż chce mu się kibicować.

I choć wszystko, co napisałam sugeruje, że mamy tutaj romans z wątkiem detektywistycznym, to tak po prawdzie jest to historia kryminalna z mini mini wątkiem romantycznym. Prawie niezauważalnym. Polecam gorąco do poczytania, jeśli człowieka nie zniechęcają takie se obrazki i lubi dobrą, logiczną fabułę ;-)

Pierwszy raz czytana, kiedy była żyła jeszcze skanlacyjna grupa Banzai!, ale tytuł jest zbyt dobry, by znów nie przeczytać. Choć pamiętam, że wtedy przeczytałam od razu dwa tomy i rzeczy, jakie tam się działy, przeraziły moje nastoletnie ja. Ale, jak widać, człowiek się otrząsnął i wrócił, bo to dobry tytuł jest. No.

Zaczyna się od powstrzymania samobójczyni i ja już mam w...