Beznadziejna książka. Nie wiem z kąt pozytywne opinie... Nie polecam!

Beznadziejna książka. Nie wiem z kąt pozytywne opinie... Nie polecam!

Ewa to sześćdziesięcioletnia kobieta wchodząca w jesień życia, po śmierci męża czuje się samotna i opuszczona. Po cichu marzy o nowej relacji, która sprawiłaby, że poczułaby się na nową kobietą kochaną i pożądaną. Po drodze odkrywa, że jej zmarły mąż miał w swoim życiu skrywane tajemnice. W opresji pomaga jej przyjaciółka, która namawia ją do wzięcia "mieszanki szczęścia", która całkowicie zmienia jej życie. Nie tylko czuję się młoda, pełna energii, zaczyna biegać, ale wzrasta jej libido, co ma wpływ na jej późniejsze zachowania. Zaczyna ona fascynować się młodym sąsiadem, który jest pochodzenia arabskiego. Ewa próbuje zbliżyć się do niego, ale mężczyzna stawia widoczne granice i nie jest zainteresowany kobietą, wręcz przeciwnie oburza go to i wprawia w zakłopotanie. Zdesperowana kobieta mocno pobudzona i gotowa do wszelkich poświęceń, postanawia powziąć kroki, których chyba nikt się nie spodziewał, a na pewno nie młody mężczyzna. Niestety dochodzi później do momentu, kiedy trzeba podjąć jakąś decyzję i wsiąść odpowiedzialność za swoje czyny. Ewa jest pogrążona obsesyjnie w swoich pragnieniach i nie zamierza odpuszczać. Hormony silnie zmieniają jej osobowość, ze spokojnej ciepłej kobiety zamienia się ona w nieobliczaną, gotową na wszystko bestię, byle tylko zaspokoić swoje żądze. Nieświadomy niczego mężczyzna wpada w pułapkę, z której nie ma już wyjścia. Jest też za późno na naprawienie czegokolwiek, cofnięcie czasu jest niemożliwe. Historia ta dzieje się dwutorowo, przeszłość jej męża i teraźniejszość jego żony mieszają się z sobą. Jestem wdzięczna autorowi, że poruszył tak trudny temat jak jesień życia, czy strata, tęsknota za drugim człowiekiem. Każdy z nas ma jakąś przeszłość, jakieś rozliczenia. Kobiety w naszym kraju w wieku sześćdziesięciu lat zaczynają być niewidzialne społeczeństwie, spychane do ról babć, przestają być atrakcyjne dla kogokolwiek, ale według mnie można patrzeć w lustro i nie czuć wieku. Wiek to tylko liczby, a potrzeba kochania jest tak samo ważna jak się ma lat dwadzieścia czy sześćdziesiąt. To często z braku miłości czy z samotności ludzie popełniają błędy, popadają w uzależnienia, jak w przypadku naszej bohaterki (uzależnienie od hormonów) przekraczają wszelkie granice niemożliwe do przekroczenia. Polecam książkę jak i audiobook, można go przesłuchać w całości na Youtube, chociażby ze względu na ciekawy psychologiczny zarys naszej bohaterki i przemianie jaka się w niej dokonała. Kto z nas nie chciałby być wciąż młody, silny, pożądany ?

Ewa to sześćdziesięcioletnia kobieta wchodząca w jesień życia, po śmierci męża czuje się samotna i opuszczona. Po cichu marzy o nowej relacji, która sprawiłaby, że poczułaby się na nową kobietą kochaną i pożądaną. Po drodze odkrywa, że jej zmarły mąż miał w swoim życiu skrywane tajemnice. W opresji pomaga jej przyjaciółka, która namawia ją do wzięcia "mieszanki...

Bardzo lubię debiuty i zawsze jestem ich niezmiernie ciekawa. Tym razem, dzięki uprzejmości autora miałam przyjemność przeczytać książkę „Szara wrona”. Jest to na pewno lektura dla wymagającego czytelnika, która łączy w sobie elementy thrillera, powieści obyczajowej jak i psychologicznej.
Nie ma jednego głównego bohatera a jest ich trzech. Nie ma zbędnych nudnych opisów, za to są genialne momenty napięcia, gdzie chciałoby się krzyknąć „nie rób tego”. Jest opowieść o miłości,o poświeceniu a także o tym, jakie konsekwencje są następstwem działania pod wpływem impulsu. Jak bardzo człowiek może się zmienić i stać zupełnie kimś innym.
Ewa- emerytowana profesor chemii, wdowa, po zażywaniu cudownej chemicznej mieszanki z dawką testosteronu zmienia swoje dotychczasowe życie i popada w obsesję na punkcie młodego sąsiada arabskiego pochodzenia- Jeana. Ten natomiast prowadzi podwójne życie - niekoniecznie z własnego wyboru. Z racji tego, ze ramy czasowe są różne, w książce pojawia się tez mąż Ewy- Andrzej i jego historia. Historia ciężkiej choroby, trudnych przeżyć z przeszłości i ogromnych wyrzutów sumienia z nimi związanych.
W kulturach europejskich wrona jest symbolem śmierci, a także choroby. To wszystko się tu właśnie pojawia.
Jeśli lubicie tajemnice, wątki kryminalne jak i psychologiczne - gorąco polecam Wam tę lekturę - nie zawiedziecie się.

Bardzo lubię debiuty i zawsze jestem ich niezmiernie ciekawa. Tym razem, dzięki uprzejmości autora miałam przyjemność przeczytać książkę „Szara wrona”. Jest to na pewno lektura dla wymagającego czytelnika, która łączy w sobie elementy thrillera, powieści obyczajowej jak i psychologicznej.
Nie ma jednego głównego bohatera a jest ich trzech. Nie ma zbędnych nudnych opisów,...

Przeczytana ciągiem w jeden dzień. Fabuła nie do przewidzenia.

Przeczytana ciągiem w jeden dzień. Fabuła nie do przewidzenia.

"(…) szara wrona. Takiej prawie się tu nie spotyka".


Z czym kojarzy się wam tytułowa wrona, nieważne, czy czarna, czy szara? Jej symbolika nieodłącznie związana jest ze śmiercią i nieszczęściem. I tego właśnie nie zabraknie w książce Wojciecha Szmidta, w której oprócz tego jest także Wrocław, pewna nieoczywista gra, tajemnicza chemiczna substancja oraz ku mojemu zadowoleniu, pewien łódzki wątek. A wszystko to połączone cienką linią życia i śmierci.

"Szara wrona" to debiut Wojciecha Szmidta, którego można znaleźć na autorskiej stronie: https://szarawrona.pl/ oraz na Facebooku: https://www.facebook.com/WojciechSzmidtAutor

Sześćdziesięcioletnia Ewa Ragan, profesor chemii, właśnie pochowała swojego męża, który zmarł na nieuleczalną chorobę. Kobieta za namową koleżanki, zaczyna testować na sobie pewną mieszankę życia zawierającą hormon wzrostu, który wyostrza jej libido. Tymczasem, jej los splata się z losem trzydziestoletniego, przystojnego sąsiada arabskiego pochodzenia. Ewa zaczyna mieć obsesję na punkcie mężczyzny, który prowadzi podwójne życie.

Debiutancka powieść Wojciecha Szmidta to całkiem sprawnie skrojony thriller obyczajowy z rozbudowaną warstwą psychologiczną, przy którego lekturze powiedzenie "mniej znaczy więcej" zyskuje na znaczeniu. Historia Ewy Ragan, dojrzałej i doświadczonej kobiety, która ulega pokusie przeżycia jesieni życia na swoich własnych warunkach, skupia się bowiem w dużej mierze na psychologicznych aspektach postępowania tej bohaterki i nie tylko jej, gdyż ta nietuzinkowa opowieść liczy sobie kilka pierwszoplanowych postaci, których losy są ze sobą ściśle powiązane. Ważne przy tym jest to, że powieść tę cechuje lapidarność opisowa, co nie wywołuje efektu znudzenia zbyt rozwlekłym tłem fabularnym.

Autor wywołuje dreszcze emocji poprzez odczuwalne napięcie i niepewność, będącymi głównymi składowymi elementami jego utworu, wykorzystując do tego niechronologiczną kompozycję powieści. Akcja książki dzieje się w przedziale czasowym od marca 2019 r. do stycznia 2020 r. i to trafiony zabieg, gdyż Wojciech Szmidt sprawnie manewruje wydarzeniami, zabierając czytelnika w wędrówkę po czasie i przestrzeni z postacią Ewy, jej męża Andrzeja oraz tajemniczego Jeana. Jak się okazuje, każdy z tych bohaterów skrywa swoje własne sekrety, jakie budują nieszablonowy klimat tej powieści.

Niezwykle ciekawym wątkiem fabularnym "Szarej wrony" jest pojawienie się w życiu bohaterki nietuzinkowej substancji, dzięki której kobieta nabiera energii życiowej i zupełnie nowych sił witalnych. Warstwa ta jest o tyle ciekawa, bo skłania do przemyśleń w temacie pojęcia agresji i tego, jaki wpływ na nasze zachowanie mają hormony. Myślę, że dla wielu czytelników może okazać się mocno szokujące to, co wyprawia Ewa i do czego jest zdolna pod wpływem stymulacji tą chemiczną substancją. Temat ten aż prosi się o pogłębioną analizę i jestem pewna, że wielu odbiorców po lekturze tej powieści, zacznie szukać informacji o determinantach agresywnych zachowań w życiu człowieka.

"Szara wrona" to mocno symboliczny tytuł tej książki, do którego autor nawiązuje już na jej pierwszych stronach. Skorelowanie go literacko z ludzkimi czynami, okazuje się niezwykle zaskakujące i zarazem atrakcyjne. Znajdziecie bowiem w tej książce zbrodnię i karę, ukazaną w dwojaki sposób, a także wycinek ludzkiej osobowości, naznaczonej skomplikowaną psychiką i często trudnymi do podjęcia decyzjami. Debiut Wojciecha Szmidta to nieco złowieszczy, pełen tajemnic thriller dla wymagającego czytelnika.

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl/

"(…) szara wrona. Takiej prawie się tu nie spotyka".


Z czym kojarzy się wam tytułowa wrona, nieważne, czy czarna, czy szara? Jej symbolika nieodłącznie związana jest ze śmiercią i nieszczęściem. I tego właśnie nie zabraknie w książce Wojciecha Szmidta, w której oprócz tego jest także Wrocław, pewna nieoczywista gra, tajemnicza chemiczna substancja oraz ku mojemu...