Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Katarzyna Prus to pięćdziesięcioletnia rozwódka, właścicielka salonu kosmetycznego, otaczająca się przyjaciółkami, z których każda ma imię zaczynające się A. Katarzyna ma ciężko chorego tatę, który znajdujące się pod opieką paliatywną. Codziennie idąc go odwiedzić, martwi się czy zastanie go na swoim miejscu. Kontakt z ojcem staje się coraz bardziej znikomy, gdyż przesypia on większość dnia. Okazję tą wykorzystuje leżąca obok ojca Katarzyny - Teresa, której nikt nie odwiedza. Między kobietami nawiązuje się nić porozumienia. Po śmierci Teresy, Katarzynę odwiedza jej córka Miriam, która na codzień mieszkania Paryżu. Przywozi jej pamiętnik Teresy i prosi o jego przeczytanie. Życie Katarzyny diametralnie zmienia się po tym jak zaczyna czytać ręcznie spisany przez Teresę pamiętnik, skrywający tajemnice z przeszłości. Jakie sekrety skrywa pamiętnik, który zostawiła po sobie Teresa? Jak ta historia skończy się dla Katarzyny? Mam problem z tą książką. Były rozdziały, szczególnie te pierwsze, kiedy miałam chęć dać sobie z nią spokój i z powrotem odłożyć na półkę. Wydaje mi się, że będzie to dobra obyczajówka dla kobiet 40/50+, a ja jestem po prostu na nią za młoda. Zamierzam przekazać ją mamie do przeczytania i sprawdzić swoją tezę. Poczucie humoru i zachwycanie się przez bohaterkę historią zaginionego napletka to totalnie nie mój klimat. Autorka sama przyznaje, że wiele wątków w tej powieści bazuje na doświadczeniach jej samej oraz otaczających ją przyjaciół. Szukając plusów - Katarzyna traktuje swojego byłego, żyjącego męża jako osobę zmarłą. Dlaczego? Bo o zmarłych nie mówi się źle. Podoba mi się to rozumowanie, bo ciężko czasem nie mówić źle o osobie, która nas skrzywdziła, a ten patent napewno jest przydatny!