Wiele lat przed "Obietnicą krwi" Tamas był sierżantem, który desperacko chciał awansu. Miał jednak dwie rzeczy przeciwko niemu, pochodził z pospólstwa i był magiem prochowym. Pospólstwo nie ma ambicji, a prochowi magowie w niektórych krajach byli przeznaczeni na śmierć tylko dlatego, że byli prochowymi magami. Bycie człowiekiem, który zdobywa mur i przełamuje oblężenie Tilpur, było największą szansą Tamasa na awans. Kiedy dowiaduje się, że armia Adranu wycofuje się z oblężenia, Tamas podejmuje desperackie kroki w celu jego awansu i ratowania życia.

Tamas jest arogancki, ale bardziej przytłumiony. Tamas wie, do czego jest zdolny i zdaje sobie sprawę, że ma przed sobą prawie niemożliwe zadanie, aby awansować w armii Adranu.

Podobało mi się The Siege of Tilpur, ponieważ Tamas to jedna intensywnie oddana postać. Kocha Adro, chociaż ci, którzy nim rządzą, nie uznają go, a niektórzy wręcz nim gardzą. O wiele łatwiej byłoby Tamasowi dołączyć do Skrzydeł Adomu, którzy wydają się bardziej zainteresowani zasługami w swoich szeregach niż szlachetną krwią. Tamas podjął szalone ryzyko tylko w nadziei, że ktoś przeoczy jego wspólną krew i go awansuje.

Wiele lat przed "Obietnicą krwi" Tamas był sierżantem, który desperacko chciał awansu. Miał jednak dwie rzeczy przeciwko niemu, pochodził z pospólstwa i był magiem prochowym. Pospólstwo nie ma ambicji, a prochowi magowie w niektórych krajach byli przeznaczeni na śmierć tylko dlatego, że byli prochowymi magami. Bycie człowiekiem, który zdobywa mur i przełamuje oblężenie...