Jeśli macie w domu czytelnika w przedziale wiekowym 9-12 lat, to pewnie znacie serię książek od Wydawnictwa Literatura "To lubię". A jeśli z jakiegoś powodu jej nie znacie, to koniecznie zwróćcie na nią uwagę, bo to - jak mówiłam nie raz - kopalnia dobrych tytułów. I właśnie o jednym z najnowszych - "Projekcie Bitoven" Joanny Wachowiak - chciałabym wam dziś opowiedzieć.

To historia wycofanego Mateusza, który uczy się gry na fortepianie w szkole muzycznej, który zostaje poniekąd przymuszony do udziału w szkolnym projekcie wraz z popularnym hiphopowcem Dawidem. Czy jednak muzykę klasyczną i breakdance da się połączyć? I czy świat muzyki mogą odkrywać też osoby niesłyszące?

Joanna Wachowiak sięga w swojej książce po kilka różnych motywów, które łączy z sobą w bardzo zgrabną i ciekawą opowieść. Po pierwsze - zestawia ze sobą wyobrażenie młodzieży o muzyce klasycznej z fascynacją muzyką współczesną - w tym wypadku hip-hopem. Na podobnie przeciwstawnych biegunach zestawia dwóch charakterologicznie różnych bohaterów - wycofanego Mateusza i popularnego Dawida. Chłopcy za sobą nie przepadają i właściwie mogliby przejść przez życie, nie nawiązując żadnej relacji, gdyby nie szkolny projekt, którego stawką jest wyjazd na wycieczkę. Jednak gdyby autorka oparła fabułę jedynie na tym antagonizmie, nie wzbudziłaby we mnie takiego entuzjazmu.

Autorka nie poszła jednak na łatwiznę, konstruując akcję wokół przedstawicieli dwóch odrębnych stylów muzycznych. Wprowadzając na scenę niesłyszącą dziewczynę, dodała opowieści głębi i stworzyła poruszającą opowieść o wyobrażeniach, uprzedzeniach, muzyce, nawiązywaniu relacji, przyjaźni...

W tej niespecjalnie rozbudowanej książce znajdziemy wiele wątków umiejętnie ze sobą splecionych. Jest tu poruszona kwestia skomplikowanych relacji w grupie rówieśniczej, poczucie wyobcowania, życie w rozbitej rodzinie i radzenie sobie z dysfunkcjami. I ten ostatni wątek zachwycił mnie chyba najbardziej. Joanna Wachowiak wprowadza bowiem czytelnika w świat ludzi niesłyszących, pokazując, że może nam, słyszącym, trudno się do niego dostać i go zrozumieć, ale warto próbować. Fantastyczne jest też zestawienie niesłyszącej dziewczynki i jej rodziny z problemami Mateusza z nadwrażliwością słuchową. To również mało znana szerszemu gronu młodych przypadłość, o której warto wiedzieć i którą warto zrozumieć.

Muzykę wcale niełatwo jest przedstawić słowami, jednak Joannie Wachowiak udała się ta sztuka. W finałowych scenach książki muzyka zdaje się po prostu wypływać ze zdań powieści. Co ważne, autorka wciąż mówi językiem zrozumiałym dla docelowego odbiorcy, nawet takiego, który nie jest zaznajomiony z muzyką klasyczną. A jednak w naszych głowach zdaje się ona wybrzmiewać w pełnej krasie, w połączeniu ze scenicznym ruchem i całą oprawą. Wachowiak zgrabnie inspiruje się rzeczywistymi projektami wizualnymi i muzycznymi, tworząc wciągającą i poruszającą historię dla swoich czytelników, w której liczą się muzyka, przyjaźń i... przełamywanie barier. To historia budująca świadomość i wrażliwość na drugiego człowieka, a przy tym bardzo przyjemna lektura. Kto wie, może po lekturze wspólnie z dziećmi posłuchacie wymienionych w książce utworów, a także poszukacie przykładów na to, jak muzyka klasyczna włączana jest we współczesne aranżacje? Mogę wam kilka takich polecić :-D

Jeśli macie w domu czytelnika w przedziale wiekowym 9-12 lat, to pewnie znacie serię książek od Wydawnictwa Literatura "To lubię". A jeśli z jakiegoś powodu jej nie znacie, to koniecznie zwróćcie na nią uwagę, bo to - jak mówiłam nie raz - kopalnia dobrych tytułów. I właśnie o jednym z najnowszych - "Projekcie Bitoven" Joanny Wachowiak - chciałabym wam dziś opowiedzieć.

To...

Tak, to historia, po którą z przyjemnością sięgną i chłopcy i dziewczynki. A może tym razem głównie chłopców zainteresują przygody ich rówieśnika? My przeczytałyśmy w trzy wieczory i miałyśmy podczas czytania świetną zabawę. Trudno się dziwić, przecież to kolejna książka z serii „To lubię” Wydawnictwa Literatura traktującej o współczesnych dzieciakach, ich małych wielkich problemach, stosunkach rodzinnych i rówieśniczych, pierwszych zauroczeniach i szkole, miejscu nie zawsze dobrym i przyjaznym. Cała seria jest przeznaczona głównie dla uczniów, gdyż jej polscy autorzy jak nikt inny znają uczniowskie środowisko. I nie przesadzę, kiedy powiem, że każdy znajdzie tam coś dla siebie. Wystarczy dobrze się rozejrzeć. Bohaterem „Projektu Bitoven” jest dwunastoletni Mateusz, którego życie polega głównie na nauce i kursowaniu od szkoły podstawowej do szkoły muzycznej. Chłopiec ma bardzo wrażliwy słuch, a ponieważ gra na pianinie, w szkole, w której króluje rap i breakdance nie ma łatwego życia. Pozbawiony kolegów, przerwy spędza w schowku na zagubione ubrania, z nieodłącznymi słuchawkami na uszach. Jest odbierany jako dziwak i tak też się czuje tym bardziej, iż nie jest do końca przekonany, że gra na pianinie to coś, co chciałby w życiu robić. Dlatego kiedy ulubiony nauczyciel muzyki proponuje mu udział w nietypowym muzycznym projekcie, Mateusz robi wszystko, aby się od tego wymigać. Zwłaszcza że ma ten projekt robić wspólnie z niezbyt lubianym, aczkolwiek popularnym klasowym hiphopowcem. Muzyka klasyczna i hip –hop? Współpraca z innym pod każdym względem kolegą? Wszystko wskazuje na to, że to się po prostu nie może udać. Mateusz jednak wbrew sobie zaczyna ćwiczyć, a kiedy okazuje się, że do jego bloku wprowadza się niesłysząca Mila odkrywa coś, co zmieni jego spojrzenie na ukochaną muzykę. Piękna, współczesnym językiem napisana historia o tym, jak ważną rolę pełni muzyka w życiu człowieka. O tym, jak intrygujące i wyjątkowe są jej rodzaje…i jak interesująco mogą razem współbrzmieć tworząc coś magicznego. No i oczywiście o tym, że wcale nie trzeba słyszeć, aby tę muzykę odbierać. Jest też o relacji rodzic - dorastające dziecko, o rodzącej się przyjaźni. O ograniczeniach związanych z niepełnosprawnością i sposobach ich pokonania. I o tym, że sens życia odnajdzie się tylko wtedy, kiedy będzie się szukało, testowało, próbowało. Czasem te poszukiwania trwają minutę, a czasem zajmują lata, jednak zawsze trzeba dać sobie szansę na odkrywanie. Tyle wartości rzeczy w jednym! Samo wydanie jest interesujące i na pewno spodoba się młodzieży. Twarda, dynamiczna okładka, a w środku niemało tekstu podzielonego na rozdziały. Standardowej wielkości czcionka i pierwszoosobowa narracja sprawiają, że czytanie przebiega komfortowo. Na końcu część dla najbardziej dociekliwych i wyjaśnienie przewijających się przez lekturę nazwisk sławnych muzyków i zespołów. Kawał zabawnej literatury nie tylko o szkolnych perypetiach współczesnej, polskiej młodzieży. Polecamy czytelnikom 9+.

Tak, to historia, po którą z przyjemnością sięgną i chłopcy i dziewczynki. A może tym razem głównie chłopców zainteresują przygody ich rówieśnika? My przeczytałyśmy w trzy wieczory i miałyśmy podczas czytania świetną zabawę. Trudno się dziwić, przecież to kolejna książka z serii „To lubię” Wydawnictwa Literatura traktującej o współczesnych dzieciakach, ich małych wielkich...