"Wojna straconych okazji" to bardzo obszerna praca badawcza. Opisując szczegółowo kampanię 1940 r., opiera się na wielu źródłach, zarówno francuskich, jak i niemieckich. Jeśli wnioski płynące z tej książki są obecnie akceptowane, to nie było to to samo, gdy została opublikowana w 1956 roku. Poparcie generała de GAULLE było konieczne, aby narzucić tę książkę debacie, która rozpoczęła się po jej opublikowaniu.
Temat ogólny, główna idea autora: Kiedy Francja wypowiedziała wojnę Niemcom 2 września 1939 r., dysponowała jedną z najlepszych armii świata. Półtora miesiąca po rozpoczęciu działań wojennych, upokorzona, zmuszona była prosić o zawieszenie broni. Klęska 1940 roku wynikała głównie z intelektualnego deficytu, który skutkował konformizmem z góry przyjętych idei i spekulacji poza rzeczywistością, jednym słowem, kolosalnym błędem dowodzenia. O ile armia francuska nie ustępowała armii niemieckiej, jej doktryna uniemożliwiała jej wykorzystywanie wielu możliwości, jakie się przed nimi stawały, a przede wszystkim słabość dowództwa przekształciła się w klęskę 1940 r.