Piękne, wydane na dobrej jakości papierze (co czuć nawet kiedy weźmie się książkę do ręki nie otwierając jej - swoje waży), pełne kolorowych ilustracji i ramek z dodatkowymi informacjami wydanie robi wrażenie. Także kartkowanie książki i przeczytanie kilku losowych zdań powoduje u potencjalnego czytelnika poczucie, że oto trafiło się na całkiem solidną i przystępną porcję lektury na poziomie. Niestety, to tylko ładne pozory - za to na tyle skuteczne, że i ja się nabrałem i zakupiłem tę książkę.

Czar pryska kiedy zaczynamy czytać. To, że trudna (absolutnie nie dla laika!) to jeszcze nie jest najgorsze. Przede wszystkim odpycha nudny, encyklopedyczny styl autora. Sprawia to wrażenie, jakby Ian Steward nie miał na celu uwieść czytelnika i go zafascynować, a jedynie upchnąć bezmyślnie troszkę jak najwięcej informacji i szczególików. Znakiem szczególnym tej pozycji jest płynne przechodzenie między prostymi zagadnieniami pisanymi "laickim" stylem, a skomplikowanymi sprawami wykładanymi żargonem matematycznym znanym jedynie wtajemniczonym. Niezbyt przyjemna huśtawka. Podręcznikowość książki nie daje miejsca na interakcję czytelnika z autorem. Brak jest magii matematyki, którą doświadcza czytelnik stopniowo, delikatnie doprowadzany przez autora do tego czy owego stwierdzenia.

Nie będę ukrywał, iż nie darzę autora szczególną estymą - jak to zazwyczaj bywa, niespotykana płodność twórcza nie idzie w parze z jakością. I chociaż wśród jego rozlicznych książek od czasu do czasu trafi się coś wartościowego, ta książka absolutnie nie jest jedną z nich.

Nie dałem rady do końca. Nie polecam.

Piękne, wydane na dobrej jakości papierze (co czuć nawet kiedy weźmie się książkę do ręki nie otwierając jej - swoje waży), pełne kolorowych ilustracji i ramek z dodatkowymi informacjami wydanie robi wrażenie. Także kartkowanie książki i przeczytanie kilku losowych zdań powoduje u potencjalnego czytelnika poczucie, że oto trafiło się na całkiem solidną i przystępną porcję...