Jeden z lepszych tomów serii. Niby łapiemy oddech po wydarzeniach z poprzedniego tomu, a zdrugiej- sporo dobrych komentarzy o dzisiejszym balansowaniu między światem realnym, a wirtualnym,sekretnych tożsamościach, które są nie tylko działka superbohaterów, bolączki demokracji z wyborami bez wyborów. I to dbanie o ten swój kawałek podłogi.
Bonusowa historia o Brunie to wisienka na tym torcie.

Jeden z lepszych tomów serii. Niby łapiemy oddech po wydarzeniach z poprzedniego tomu, a zdrugiej- sporo dobrych komentarzy o dzisiejszym balansowaniu między światem realnym, a wirtualnym,sekretnych tożsamościach, które są nie tylko działka superbohaterów, bolączki demokracji z wyborami bez wyborów. I to dbanie o ten swój kawałek podłogi.
Bonusowa historia o Brunie to...

Miss Marvel dalej ma się nieźle. Pierwszy zeszyt zawiewa trochę propagandą, ale w tym dobrym znaczeniu i porusza temat naprawdę ważny i istotny w dzisiejszych czasach. Kolejna historia znakomicie bawi się konwencją gier RPG/MMO wykorzystując ją do dalszego rozwoju naszych bohaterów - a ci zmierzają w bardzo ciekawą i nieoczywistą stronę. Czekam na kolejne przygody Kamali.

Miss Marvel dalej ma się nieźle. Pierwszy zeszyt zawiewa trochę propagandą, ale w tym dobrym znaczeniu i porusza temat naprawdę ważny i istotny w dzisiejszych czasach. Kolejna historia znakomicie bawi się konwencją gier RPG/MMO wykorzystując ją do dalszego rozwoju naszych bohaterów - a ci zmierzają w bardzo ciekawą i nieoczywistą stronę. Czekam na kolejne przygody Kamali.

Wydarzenia z poprzedniego tomu odcisnęły duże psychiczne piętno na bohaterce. Czy oznacza to, że seria zmieni swój klimat i będzie bardziej ponura i cięższa? A może twórcy postanowią odwrócić wszystko i udawać, że nic się nie wydarzyło?

Tom otwiera historia dotyczy wyborów na burmistrza New Jersey. Dużą popularnością cieszy się Chuck Worthy, który jest tak naprawdę agentem Hydry. Kamala postanawia zaangażować się w kampanię wyborczą, żeby zapobiec przejęciu władzę przez organizację terrorystyczną.

Zeszyt ten mógł być naprawdę ciekawym startem do dyskusji na temat sensu głosowania i wyborów jako takich. Niestety ludzie, którzy nie głosują są przedstawieni w bardzo karykaturalny sposób, a osoby głosujące są bardzo wyidealizowane. Na dodatek nie ma tutaj częstego obecnie wyboru między mniejszy złem, a zamiast tego jest wybór między rozsądnym kandydatem, a terrorystą. Zresztą sami bohaterowie są tu przedstawieni jako osoby, którzy nie akceptują żadnego innego punktu widzenie poza własnym. Przez to historii nie da się traktować poważnie i można ją traktować jako agitację prowyborczą. Bardzo szkoda zmarnowanego potencjału.

Tutaj rysuje Mirka Andolfo znana z komiksu „Wbrew naturze”. Jak zawsze świetnie wychodzą jej komiczne sceny i ukazanie emocji bohaterów. Niestety odnoszę wrażenie, że trochę gubi się przy scenach akcji.

W najdłuższej opowieści tomu czyli tytułowych „Obrażeniach na minutę” fabuła skupia się na zagrożeniu rodem z cyberprzestrzeni. Tajemniczy haker ukrywający się za awatarem trolla z gry wideo wykrada prywatne dane i upublicznia je. Bohaterka rozpoczyna prywatne śledztwo, które doprowadza ją do zaskakujących odkryć.

Motyw utraty wrażliwych danych jest to bardzo aktualny i obiecujący motyw. Niestety tutaj jest to dosyć źle poprowadzone. Po pierwsze prawdziwa tożsamość antagonisty to bardzo oklepany motyw, który już był realizowany na wiele innych sposobów, a tu łotr zachowuje się bardzo stereotypowo. Także jego działania nie mają tak naprawdę żadnych wielkich konsekwencji, bo twórcy idą tu bardzo bezpieczną drogą. Na dodatek rozwiązania problemów są bardzo naiwne i mało wiarygodne. Czułem się jakby komiks nagle stał się skierowany do bardzo małych dzieci.

Za rysunki w tej opowieści odpowiada znany już tej serii Takeshi Miyazawa. Jego kreska jest dosyć mangowa i ładnie wychodzą mu nastoletnie postacie, ale niestety dorośli wyglądają bardzo nienaturalnie. Szkoda, że sam antagonista nie wygląda zbyt pomysłowo jak na postać z gry, ale być może taki był zamysł przedstawienia generycznego bohatera z gier fantasy. Tutaj po raz pierwszy zwróciłem uwagę, że rysunki są dosyć szczegółowe i aż szkoda, ze artysta nie poumieszczał tu jakiś smaczków w tle

Tom kończy historia skupiająca się na Bruno czyli koledze Kamali. Przebywa on obecnie na stypendium naukowym w Wakandzie. W prezentowanej opowieści razem ze swoim współlokatorem postanawia włamać się do pewnego laboratorium.

Początkowo dosyć poruszające jest pokazanie wyobcowanie bohatera i to jak nie pasuje on do afrykańskich rówieśników. Jednakże wątek ten zostaje szybko porzucony i szybko przechodzi się tu do wątku włamania, które jest bardzo efektowne, ale okazuje się nie mieć znaczenia i można mieć wrażenie, że cała historia niczemu tak naprawdę nie służyła, bo pewien skutek mógł zostać osiągnięty też inaczej.

Tutaj rysuje Francesco Gaston. Jego kreska jest całkiem przyjemna, chociaż niczym specjalnym nie zaskakuje jeśli chodzi o pokazanie futurystycznej Wakandy. Rysunki są niemal przezroczyste i pozbawione jakiegokolwiek stylu.

Niestety moim zdanie jest to najsłabszy tom przygód Kamali Khan. Nie wiem czy to ja robię się za stary i cyniczny, ale irytował mnie infantylizm pewnych rozwiązań fabularnych, chociaż zgadzam się z przedstawionymi tu poglądami. Zupełnie nie wykorzystano tu potencjału jaki oferowało zakończenie poprzedniego tomu. Mam nadzieję, że dalsze zeszyty będą już bardziej interesujące.

Wydarzenia z poprzedniego tomu odcisnęły duże psychiczne piętno na bohaterce. Czy oznacza to, że seria zmieni swój klimat i będzie bardziej ponura i cięższa? A może twórcy postanowią odwrócić wszystko i udawać, że nic się nie wydarzyło?

Tom otwiera historia dotyczy wyborów na burmistrza New Jersey. Dużą popularnością cieszy się Chuck Worthy, który jest tak naprawdę agentem...

O tajemnicach, wirusach i trollach. W historiach Ms Marvel stosunkowo niewiele akcji, ale zawsze jest coś takiego, że od razu człowiekowi cieplej na sercu (Zoe i Nakia ❤️). Dużo tu uczuć, nauki o odpowiedzialności, zaufaniu, byciu bohaterką i po prostu dobrym człowiekiem. Niestety zakończenie głównego konfliktu wydaje się zbyt szybkie i zbyt łatwe (zresztą nie pierwszy i nie ostatni raz w przypadku Kamali).

O tajemnicach, wirusach i trollach. W historiach Ms Marvel stosunkowo niewiele akcji, ale zawsze jest coś takiego, że od razu człowiekowi cieplej na sercu (Zoe i Nakia ❤️). Dużo tu uczuć, nauki o odpowiedzialności, zaufaniu, byciu bohaterką i po prostu dobrym człowiekiem. Niestety zakończenie głównego konfliktu wydaje się zbyt szybkie i zbyt łatwe (zresztą nie pierwszy i...

Powrót do normalnego życia.

Ms Marvel to bezwzględnie jedna z najlepszych serii wydawanych w ramach Marvel Now i jedyna seria, która przechodząc do Marvel Now 2.0 zachowała dawną numerację oraz oprawę graficzną. Najważniejsze jednak pozostaje to, że dzieło G. Willow Wilson, które tak pozytywnie zaskoczyło mnie na samym początku, wciąż jest tym samym znakomitym tytułem i nadal potrafi zachwycić.

Druga wojna domowa okazała się przełomowym wydarzeniem dla młodych herosów. Zawiedzeni swoimi mentorami, odeszli z Avengers – a wśród nich była oczywiście Ms Marvel. Jednak powrót do „normalnego” życia wcale nie oznacza dla niej poprawy. Pewien człowiek odkrywa jej prawdziwą tożsamość i stawia jej ultimatum: albo popełni pewną zbrodnię, albo wszyscy dowiedzą się kim jest. Co gorsza w wyniku jej działań może ucierpieć nie tylko ona sama. Co powinna zrobić? I jak ma poradzić sobie z szantażystą w cyfrowym, o wiele bardziej bezwzględnym niż nasz, świecie?

Całość mojej recenzji na portalu Planeta Marvel: https://planetamarvel.net/ms-marvel-obrazenia-na-sekunde-tom-7-recenzja/

Powrót do normalnego życia.

Ms Marvel to bezwzględnie jedna z najlepszych serii wydawanych w ramach Marvel Now i jedyna seria, która przechodząc do Marvel Now 2.0 zachowała dawną numerację oraz oprawę graficzną. Najważniejsze jednak pozostaje to, że dzieło G. Willow Wilson, które tak pozytywnie zaskoczyło mnie na samym początku, wciąż jest tym samym znakomitym tytułem i...