Ramotki. Takie z rejonów czasowych pewnego Wiliama eS, choć późniejsze. We Francji klasyki u nas...jedna opinia na portalu. Czy warto? Bezwzględnie, choć moim skromnym, na odcinku jakości to półka niżej od wcześniej wspomnianego pana na eS. Autor jest podobno wzorem pięknej francuszczyzny, którą tutaj z oczywistych powodów nie sposób ocenić pomimo zacnej roboty wykonanej przez tłumacza Antoniego Liberę. Tenże zdecydował się nie przekładać dzieł w sposób wierszowany którą to decyzje tłumaczy we wstępie, podając przy okazji przykład takiego przekładu. Ocenić więc możemy sami czy postąpił słusznie. Co do samych utworów to są naprawdę sprawnie skonstruowane na odcinku fabularnym i o dość podobnym profilu. Mnie się podobały, chociaż w większej ilości mogłyby być lekko nużące. Tak czy inaczej warto zakąsić, moim skromnym, i wyrobić sobie zdanie, własne.

Ramotki. Takie z rejonów czasowych pewnego Wiliama eS, choć późniejsze. We Francji klasyki u nas...jedna opinia na portalu. Czy warto? Bezwzględnie, choć moim skromnym, na odcinku jakości to półka niżej od wcześniej wspomnianego pana na eS. Autor jest podobno wzorem pięknej francuszczyzny, którą tutaj z oczywistych powodów nie sposób ocenić pomimo zacnej roboty wykonanej...

Mam takie coś, że od lat czytam dramaty b. różnych autorów.
Nie jest to zbyt popularne "hobby". Może bierze się to stąd, że KOCHAM TEATR. Wracając do autora, zdecydowałem się nim zainteresować na kanwie pewnego ubocznego zainteresowania Oświeceniem, które powstało podczas lektury arcyciekawej i bardzo pouczającej książki o Fryderyku Wielkim i pojawiającego się tam wątku związanego z Wolterem jednym z czołowych, jeżeli nie najwiekszych myślicieli, filozofów itd tej epoki (notabene będącym na garnuszku i Fryderyka i carycy Katarzyny, autorem m innymi Listów przeciwko Polsce).
Otóż na tym tle Racine jawi się raczej jako twórca tragedii iście będących kontynuacją klasycznych tragedii greckich i niewiele ma wspólnego ze "zbrodniczym" w pewnym sensie okresem Oświecenia, którego zwieńczeniem jest Rewolucja Francuska i powstanie tak "oświeconych" państw jak Prusy i Rosja (piszę to z polskiej perspektywy),które siłę bagnetu postawiły na pierwszym miejscu w polityce wbrew niejako "szczytnym" ideałom tej epoki. O Prusach to mówiono nawet współcześnie, że są one dodatkiem do armii.
To tyle może, nie bardzo na temat.
Niemniej tragedie przeczytałem z zainteresowaniem - do tego należy dodać b. dobre tłumaczenie Antoniego Libery. Najwyżej oceniem Fedrę

Mam takie coś, że od lat czytam dramaty b. różnych autorów.
Nie jest to zbyt popularne "hobby". Może bierze się to stąd, że KOCHAM TEATR. Wracając do autora, zdecydowałem się nim zainteresować na kanwie pewnego ubocznego zainteresowania Oświeceniem, które powstało podczas lektury arcyciekawej i bardzo pouczającej książki o Fryderyku Wielkim i pojawiającego się tam wątku...