Co się liczy w życiu, moim życiu? Czy doświadczam spełnienia? Czy to, jak żyję i co przeżywam, ma sens?”👤❓
⠀
🍁Wraz z Alfriedem Längle, rozpoczęłam podróż do świata refleksji nad sensem. Była to niesamowita droga, na której miałam okazję zastanowić się nad swoimi wartościami i odpowiedzieć na kilka pytań odnośnie MOJEGO sensu. Istnieję bez wątpienia. Czy jednak umiem tego doświadczyć?
⠀
🍁„Śladami sensu” to zbór zagadnień, takich jak: poczucie wartości, samotność, krytyka, poczucie bezpieczeństwa, życiowe trudności i przeszkody, czy spełnienie. Rzeczy, z którymi spotykamy się na co dzień, które dotykają nas mniej lub bardziej, rzeczy które dotyczą KAŻDEGO człowieka. Autor dzieli się z nami wartościowymi przemyśleniami, które pomagają zrozumieć innych i przede wszystkim zrozumieć samego siebie.

Co się liczy w życiu, moim życiu? Czy doświadczam spełnienia? Czy to, jak żyję i co przeżywam, ma sens?”👤❓
⠀
🍁Wraz z Alfriedem Längle, rozpoczęłam podróż do świata refleksji nad sensem. Była to niesamowita droga, na której miałam okazję zastanowić się nad swoimi wartościami i odpowiedzieć na kilka pytań odnośnie MOJEGO sensu. Istnieję bez wątpienia. Czy jednak umiem tego...

Lektura, która niejedne drzwi otwiera. W samym środku nas.
Istna filozofia codzienności, która zaskoczyła mnie tym, ile była w stanie pomieścić na swych kartach.
Napisana przez psychologa klinicznego, współpracownika Viktora Frankla, który doświadczył Auschwitz, gdzie pytanie o sens okazało się być fundamentem człowieczeństwa. A o fundamenty dbać warto, by konstrukcję mocną tworzyć.
Nie jest za górnolotnie, bo ciężko byłoby nam dosięgnąć, w całym zabieganiu, zmęczeniu, zagubieniu. Za to dotykamy tu życia, które właśnie się toczy. Bo sami je tworzymy. Dzień po dniu, rozmowa po rozmowie, krok po kroku. Refleksyjnie, bez pośpiechu, z sięganiem do głębin, od których czasem próbujemy odwrócić wzrok. A one są. Niezmiennie.
Wielowarstwowa to wędrówka.
Idziemy więc przez wdzięczność, wolność, wściekłość.
Przemierzamy przeszłość, żądania i śmiertelność.
Kroczymy przez winę, zaangażowanie i nieszczęście, ale i ruszamy dalej. Dużo dalej.
Do samego sensu. Sedna.
Przez wiele odcieni naszego bycia, które potrzebują dostrzeżenia i zaopiekowania.
Czasospowalniacz, który daje do myślenia.
Każdy krótki rozdział jest wydobywaniem esencji. W nieco poetyckim stylu, choć tak dużo tu realizmu, który jest naszym pożywieniem. Nie zawsze jest wygodnie, nie zawsze zgodnie z wizją naszą, ale z prostolinijnością, bez silenia się na zbędne komplikacje. O kolejach losu, które nie zawsze wydają się sprawiedliwie, o wadach, które przychodzi nam znosić, o radości, która promieniuje na wszystko wokół i o tym, że choć nie ma ucieczki od tego było to zawsze można coś zrobić. Naczynie pełne pytań, które przynosi także ukojenie. Ciszę, w której słyszy się więcej. A współcześnie warto się o nią starać, by nie przepadła pod ciężarem ogromu spraw, z którymi próbujemy się uporać. Sami.
Dla osób w sytuacjach trudnych, które poszukują swojego "ja", chcą uspokoić taflę codzienności i odpowiedzieć sobie na nurtujące pytania. Dla tych, którzy chcieliby rozłożyć skrzydła, osiągnąć równowagę i przypomnieć sobie, że są unikalni. Dla wszystkich, którzy chcieliby żyć bardziej. Po prostu.
"Rozważając różne spojrzenia na świat, doświadczenia,
szczęście i cierpienie, jak rozpoznać sens?
Czy zostawia jakieś ślady?
Jak przejawia się spełnienie?
W czym wypełnia się sens mojego życia?
Jak otwierać się na doświadczenia?
Czy można przeczuć przyszłość?
Jak nią oddychać, drżeć o nią, żyć jej nadzieją
albo cieszyć się jej niepewnością? Teraz. Już dziś.
Życie nie ustaje. Wciąż je przeżywamy.
Ta książka towarzyszy, radzi, a czasem ostrzega.
Budzi wątpliwości, potwierdza przeczucia, wskazuje i inspiruje.
Podpowiada, jak odnaleźć siebie poprzez oddanie, jak dotrzeć
do kogoś w empatii, jak odnaleźć wspólnotę w rozmowie.
Dostrzegać pytania i czuć w sobie żywe odpowiedzi.
Jak stać się odpowiedzią.
Jak żyć."
Przemówił do mnie mniejszy format książki. Bo wrzucasz do torebki, walizki czy plecaka i nie czujesz ciężaru. Bo stoisz w kolejce, siedzisz w autobusie lub jesteś pasażerem w samochodzie i może z Tobą być, niemal niezauważalnie. A Ty, w każdym momencie możesz zajrzeć. W głąb siebie. A wciąż zaglądamy tam zbyt rzadko.
Czas na zmiany?

Lektura, która niejedne drzwi otwiera. W samym środku nas.
Istna filozofia codzienności, która zaskoczyła mnie tym, ile była w stanie pomieścić na swych kartach.
Napisana przez psychologa klinicznego, współpracownika Viktora Frankla, który doświadczył Auschwitz, gdzie pytanie o sens okazało się być fundamentem człowieczeństwa. A o fundamenty dbać warto, by konstrukcję...

Recenzja dla portalu opsychologii.pl


Mała, kwadratowa książeczka. Niepozorna. A pierwsza lekcja z niej płynąca nastąpiła jeszcze zanim zaczęłam zgłębiać się w jej treść. Jak to możliwe? Ano, poprzez konfrontację z własnymi oczekiwaniami. Ujrzałam tytuł, wyszukałam nazwisko autora: Längle to psychoterapeuta pochodzenia austriackiego, który blisko współpracował z Viktorem Franklem i który rozwija do dziś ideę logoterapii. No więc pomyślałam sobie, że książka, którą trzymam w dłoniach, będzie z pewnością nasycona długimi rozmyślaniami filozoficzno-psychologicznymi, które to pomogą mi odnaleźć tytułowy sens. Słowem – myślałam, że autor zrobi za mnie całą robotę, odkryje przede mną to, co najważniejsze, między słowami wystawi receptę na sensowne życie. I przez te wszystkie oczekiwania i skupienie na zaspokajaniu ich, po zetknięciu się z pierwszymi stronicami książki, czułam dyskomfort. Zamknęłam się na odbiór tego, co było inne od moich wyobrażeń.
A było inne dość znacząco, bo autor serwuje czytelnikom jedynie krótkie refleksje na tematy przeróżne (i bliskie człowiekowi - bliskie nam wszystkim): od potrzeby pewności, poprzez poczucie bezpieczeństwa, aż po samotność. Na dosłownie dwóch-trzech stronach, stosując wyjątkową oszczędność w słowach, częstuje odbiorców okruchami drogowskazów – dalsza praca należy już do nas. Bo to nie jest tytuł, który się jedynie czyta. To tytuł, który się przeżywa i który wymaga skupienia. I chęci oraz czasu, by poszukać w swym sercu odpowiedzi. By wrócić do siebie.

Niektóre z przemyśleń Alfrieda Längle mnie nie poruszyły. Inne – przeszyły na wskroś swą trafnością. I chyba tak to właśnie jest z tą książką. Trafia na czytelnika w danym momencie jego życia, zadane pytania, podrzuca wskazówki, lecz tylko z niektórych zrobimy użytek, bo tylko niektórych właśnie teraz nam potrzeba. To, co ja zabieram dla siebie z tej lektury to słowa o wolności. O tym, że moje myśli, uczucia, plany, obawy, zwątpienia i tęsknoty są ważne i powinnam je do siebie dopuszczać (a nie porzucać),ale czasem warto odłożyć je na bok. I poszukać, sprawdzić, spróbować czegoś nowego. Bo nie są one przecież dla mnie całym światem. A ja jestem czymś więcej.
Chciałabym na zakończenie podzielić się z Wami słowami, które również utkwiły w mojej pamięci (i sercu). Przeczytajcie (najlepiej na głos, bo to ma większą moc).

Życie nie znosi ładnego opakowania,
formowania, szycia na miarę i planowania.

Życie jest dzikie.
Zycie jest zawsze inne, niż nam się wydaje.
Nigdy z góry ustalone.
Jest równie surowe, jak i łagodne,
ciasne i rozległe, bliskie i dalekie.

Każdego ranka życie budzi się na nowo.

Recenzja dla portalu opsychologii.pl


Mała, kwadratowa książeczka. Niepozorna. A pierwsza lekcja z niej płynąca nastąpiła jeszcze zanim zaczęłam zgłębiać się w jej treść. Jak to możliwe? Ano, poprzez konfrontację z własnymi oczekiwaniami. Ujrzałam tytuł, wyszukałam nazwisko autora: Längle to psychoterapeuta pochodzenia austriackiego, który blisko współpracował z Viktorem...