Tuż po lekturze wciąż buzują we mnie emocje. Uwielbiam dać się zaskoczyć polskiej literaturze. Ostatnio z takim zapałem przeczytałam Dygot Małeckiego, ale teraz ten płodny pisarz ma u mnie niezłą konkurencję sztuki gawędy. Słowik zaskakuje świeżością stylu i bystrością narracji. Niejednokrotnie zaimponowała mi jak subtelnie i ze szczerością opisuje emocje które drzemią w każdym z nas. Jest to autorka o godnej docenienia wrażliwości, która opisała świat, gdzie autentyczni bohaterowie rodem jak z mojego podwórka i ich zwykłe-niezwykłe przygody dzieją się na niektórym dobrze znanej, dla innych dzikiej i niepojętej polskiej prowincji...
Czasem miałam nawet wrażenie, że bystrym okiem świat opisuje kobieta, która wspomina lata swojej młodości, spędzonej gdzieś w miejscu już dawno zapomnianym, a pisze dokładnie tak, jak je zapamiętała - z nutką sentymentu i magii, z pełną bojaźni ciekawością. Jestem pewna, że każdy z nas odnajdzie w tej książce cząstkę siebie. Dodatkowo czytając historie Miszy, tajemniczego, złowrogiego Pszczelarza, zwariowanego taty, a koniec końców samej bohaterki odnalazłam swoje własne wspomnienia z młodości, które zdawały się już dawno ulecieć ze świadomości, a to zawsze stwarza jakby intymną więź między czytelnikiem a autorem i wywołuje ciepłe, rozlewające się w brzuchu uczucie ekscytacji. Na co dzień mieszkam za granicą, więc każda okazja dotknięcia ukochanej polskości jest dla mnie cenna tym bardziej, jeśli mam do czynienia z dobrą literaturą.
Będąc w księgarni długo się wahałam, co zabrać ze sobą na długie, zimowe miesiące na emigracji. Wybrałam Słowik, bo chciałam dać jej szansę, miała świetną okładkę (brawa!) i była gruba, a nie jak większość współczesnych powieści 288 stronicowa. No i co z tego, że to ponad 600 stron skoro nie minął tydzień, a ja już mam ją za sobą, a raczej w sobie ;)
Polecam wszystkim z wyobraźnią, tym z jedną nogą na ziemi, a drugą gdzieś daleko w chmurach marzeń i niesamowitości.

Tuż po lekturze wciąż buzują we mnie emocje. Uwielbiam dać się zaskoczyć polskiej literaturze. Ostatnio z takim zapałem przeczytałam Dygot Małeckiego, ale teraz ten płodny pisarz ma u mnie niezłą konkurencję sztuki gawędy. Słowik zaskakuje świeżością stylu i bystrością narracji. Niejednokrotnie zaimponowała mi jak subtelnie i ze szczerością opisuje emocje które drzemią w...