„Bestia” to powieść, która zaprasza do krainy baśni – srogiej, mrocznej, pełnej lęków, złej wróżby i śmierci. To historia podszyta strachem – strach karmi ludzi i odwrotnie, ludzie karmią strachem demony zwane pożeraczkami dusz. Czym więcej strachu, tym pożeraczki bardziej są łase na nowe ofiary.

Postać pożeracza dusz pojawia się w mitologii egipskiej. Tam człowiecza dusza poddana była ostatecznemu osądowi przez Ozyrysa i jeżeli była grzeszna, Ammit pożerał jej serce, bo w nim zamieszkiwała.

Natomiast u Peternelle van Arsdale nie ma żadnego sądu, nie ma podziału na grzeszne i dobre dusze – tutaj liczy się tylko strach, to on ma znamiona grzechu. Autorka powieści jest okrutna dla swoich bohaterów, wystawia ich na ciężkie próby, rzuca kłody pod nogi i morduje im rodziców.

Tworzy też niebezpieczną i zamkniętą przestrzeń, w której śpiew i zawodzenie demonów ciągną mieszkańców wioski ku zagładzie. To więzienie, za którym, jak się zdaje, istnieje lepszy świat. Taki, gdzie nie ma pożeraczek, a tylko wielki ocean i szczęście.

Główną bohaterką utworu jest Alys. Poznajemy ją jako siedmiolatkę, której Angelica i Benedicta, czyli pożeraczki dusz, zabiły rodziców. Alys trafia wraz z innymi osieroconymi dziećmi do sąsiedniej wsi, gdzie za wielkim drewnianym murem doznają terroru i wzrastają w poczuciu krzywdy. Wielkie ogrodzenie ma chronić przed demonami i służyć kontroli mieszkańców. Jednak czy to dobra droga? Życie w wiosce dla nikogo nie jest przyjemne, zwłaszcza dla osieroconych dzieci, które co noc muszą pilnować ogrodzenia.

Alys jest skomplikowaną bohaterką, która żyje na pograniczu światów dobra i zła. To dwa odwieczne bieguny, które w duszy bohaterki ścierają się każdego dnia. Dziewczyna została naznaczona znamieniem, które rośnie w siłę, i kiedyś będzie musiała się z nim zmierzyć. Alys zdarza się obudzić rano na gałęzi drzewa, rozmawiać z Bestią i szukać pożeraczek.

Pisarka wykreowała ponurą bajkę dla młodzieży i dorosłych – podszytą mitologią, baśnią i tajemniczym lasem – która kryje w sobie wiele magii i Bestię. Las woła i wzywa, śpiewa i zawodzi. Autorka całą fabułę osadziła ściśle w naturze, od świtu do zmierzchu. Powieść pobudza wyobraźnię i strzeże tajemnic.

Drogi czytelniku, tylko nie zaśnij przy czytaniu, bo śpiew pożeraczek jest zdradliwy, wciąga jak rzeka, a wtedy, pewnego dnia, niespodziewanie obudzisz się na drzewie.

Grzegorz Śmiałek