Zapiski Julietty emigrantki

Jakie to było złe! Naprawdę dawno już nie czytałam tak słabej książki. Co kilka stron miałam ochotę rzucić nią o ścianę. Ale zacznijmy od początku.
"Zapiski Julietty emigrantki" czyta się jak bardzo kiepski pamiętnik. Podejrzewam, że gdyby wydać codzienne zapiski jakiejś przypadkowej osoby mogłoby to mieć więcej sensu niż to co otrzymałam w tej książce.
Główna bohaterka postanawia dołączyć do męża i wyemigorwać z córką do Francji.
I tu zaczyna się litania narzekań. Wszyscy są głupi: głupi dziad, głupia baba (i tak co chwila),tylko Julietta jest wielką oświeconą panią co z Polski na francuską prowincję przybyła. Bohaterka jest małomiasteczkowa (w pejoratywnym tego słowa znaczeniu),płytka i naiwna. Oburza się, że ktoś mowi jej, aby jej dzieci (bo w trakcie trwania ksiązki rodzi jej się drugie dziecko) mówiły po francusku równocześnie wstydząc się kiedy w sklepie jej córki odezwą się po polsku. Gdzie tu logika? Z młodszą córką też zabawna historia, raz była niespełna dwulatką, żeby po miesiącu być zaledwie roczną dziewczynką.
Ta książka to przykry obraz emigracji. Żadnych reflekcji, same głupie i nic nie wnoszące fakty.

Jakie to było złe! Naprawdę dawno już nie czytałam tak słabej książki. Co kilka stron miałam ochotę rzucić nią o ścianę. Ale zacznijmy od początku.
"Zapiski Julietty emigrantki" czyta się jak bardzo kiepski pamiętnik. Podejrzewam, że gdyby wydać codzienne zapiski jakiejś przypadkowej osoby mogłoby to mieć więcej sensu niż to co otrzymałam w tej książce.
Główna bohaterka...

Książka bardzo przypadła mi do gustu!
Opowiada historię kobiety, która postanawia dołączyć do męża i wyjeżdża za granicę do Francji.
Jako, że sama jestem emigrantką już od dobrych kilku lat zainteresowałam się tą pozycją.
Autorka w naprawdę ciekawy sposób ukazuje życie na obczyźnie, różnice kulturowe, barierę językową i wiele spraw z którymi człowiek musi się zmierzyć mieszkając za granicą.
Bo co innego wyjechać na wycieczkę, popodziwiać przez chwilę piękne widoki, wyobrazić sobie jakie to cudowne życie jest za granicą, a co innego po prostu tam być i stanąć twarzą w twarz z rzeczywistymi problemami.
Książka napisana jest w formie pamiętnika z dawką zabawnej ironii.
Polecam!!!

Książka bardzo przypadła mi do gustu!
Opowiada historię kobiety, która postanawia dołączyć do męża i wyjeżdża za granicę do Francji.
Jako, że sama jestem emigrantką już od dobrych kilku lat zainteresowałam się tą pozycją.
Autorka w naprawdę ciekawy sposób ukazuje życie na obczyźnie, różnice kulturowe, barierę językową i wiele spraw z którymi człowiek musi się zmierzyć...

#zapiskijuliettyemigrantki #julitamiżejewska #recenzja
@nakanapie.pl #klubrecenzentank "Zapiski Julietty emigrantki" to debiut autorki.

Książka ma 333 strony książki napisanej w rodzaju pamiętnika.
Poznajemy kulturę Francji i poglądy jej mieszkańców na temat polskiej tradycji.
Czytając książkę miałam ochotę zapytać jak główna bohaterka wytrzymuje takie zachowanie męża?! I nie takiego końca się spodziewałam.
Książka przyjemna i polecam. 😊

#zapiskijuliettyemigrantki #julitamiżejewska #recenzja
@nakanapie.pl #klubrecenzentank "Zapiski Julietty emigrantki" to debiut autorki.

Książka ma 333 strony książki napisanej w rodzaju pamiętnika.
Poznajemy kulturę Francji i poglądy jej mieszkańców na temat polskiej tradycji.
Czytając książkę miałam ochotę zapytać jak główna bohaterka wytrzymuje takie zachowanie męża?! I...

Ksiazka na pierwszy rzut oka prezentuje sie bardzo dobrze! Okładka idealnie przedstawia historie, ciekawe zapiski, swobodny styl wypowiedzi a co najważniejsze sama treść zaskakuje czytelnika! Jestem naprawdę bardzo pozytywnie zaskoczona tą ksiazka Historia opowiada o młodej kobiecie, która ma 5 letnią córeczkę, jej mąż pracuje za granica i rzadko kiedy ma na nie czas. Samotna kobieta postanawia położyć kres swojej ciężkiej sytuacji. Bierze walizkę, pakuje najpotrzebniejsze rzeczy, zabiera córeczkę i postanawia znaleźć męża by moc na nowo tworzyć szczęśliwa rodzine. Jednak czy ta przeprowadzka będzie dobrym wyborem Julietty? "Czasem trzeba poświecić wiele w pogoni za dostatnim, szczęśliwym życiem."

Ksiazka na pierwszy rzut oka prezentuje sie bardzo dobrze! Okładka idealnie przedstawia historie, ciekawe zapiski, swobodny styl wypowiedzi a co najważniejsze sama treść zaskakuje czytelnika! Jestem naprawdę bardzo pozytywnie zaskoczona tą ksiazka Historia opowiada o młodej kobiecie, która ma 5 letnią córeczkę, jej mąż pracuje za granica i rzadko kiedy ma na nie czas....

Przykro mi, ale...

Część z Was pewnie wie, część dowiedziała się z live na IG, a kto nie wie, dowie się teraz. Jestem emigrantką. 5 dni temu, miałam 3 rocznicę wyjazdu do męża, pracującego w Belgii od 7 już lat. Z 2 córkami.
Myślę, że takie ogromne podobieństwo do bohaterki książki, o której dziś opisuję, sprawiło, że zapragnęłam ją przeczytać. Okładka dosyć skromna ale ciekawa. Opis książki - rewelacja! Moja historia!

Niestety i tym razem skończyło się na początkowym zachwycie. W zasadzie zniechęciłam się po pierwszych 6 stronach, kiedy to tytułowa Julietta opisywała swoją podróż do męża do Francji.
Polska - Niemcy - Bruksela - Holandia - Paryż...
Tak... Albo ktoś nie zna geografii, albo zapomniał o dalszej części. Nie wiem, nie wnikam, aczkolwiek jest to dosyć duże i rażące niedopatrzenie.
Dalszy ciąg historii nie był już tak naszpikowany błędami, aczkolwiek... odpychał.

Cała książka to - co zresztą można wywnioskować z tytułu - pamiętnik kobiety. Nie wiem jak żyje się we Francji, jakie są zwyczaje. Mogę delikatnie porównywać to do swoich odczuć i kraju w którym mieszkam, ale... Choćby nie wiem jak źle było, nigdy nie ma narzekania w 100%. Julietta narzeka non stop. Nic jej nie pasuje, wszystko jest okropne, złe, nikt ich nie lubi. Każdy krzywo patrzy, narzuca się, nie jest elegancki, nie jest miły. Najlepsze są Polki, najpiękniejsze są Polki, najlepiej wychowują dzieci, bo przecież Francuzi się nie znają i w ogóle to opieka społeczna powinna się nimi zainteresować. I piwo w Polsce, o tak, to najważniejsze czego brakuje...

Gdzieś tam przewija się delikatnie wątek problemów rodzinnych, nie jest on jednak rozbudowany ani znaczący.
Skoro wybrałam taką książkę, zapewne miałam nadzieję, że dowiem się czegoś więcej o życiu we Francji. Jeśli ktoś myśli podobnie- ostrzegam - rozczarujecie się ogromnie! Może więc Julietta powinna wrócić do Polski...

Dalszy ciąg recenzji na www.zaczytanaemigrantka.eu zapraszam

Przykro mi, ale...

Część z Was pewnie wie, część dowiedziała się z live na IG, a kto nie wie, dowie się teraz. Jestem emigrantką. 5 dni temu, miałam 3 rocznicę wyjazdu do męża, pracującego w Belgii od 7 już lat. Z 2 córkami.
Myślę, że takie ogromne podobieństwo do bohaterki książki, o której dziś opisuję, sprawiło, że zapragnęłam ją przeczytać. Okładka dosyć skromna ale...

Ciekawa i jakże prawdziwa pozycja o emigracji...
Czekam na kolejne książki autorki...

Ciekawa i jakże prawdziwa pozycja o emigracji...
Czekam na kolejne książki autorki...