No i cofnęłam się w czasie o 25 lat. Dlaczego 25 lat – bo tyle mija od czasu, kiedy to ja przygotowywałam się do matury i tańczyłam na studniówce. A po studniówce nadszedł czas intensywnej nauki i matura. I może nawet bym o tym nie pamiętała, ale przypomniała mi o tym fakcie książka Angeliki Jędryki „Zeszyt do historii”.
Zosia Majewska – nieśmiała panienka, która na gitarze gra i śpiewa. A nawet na YouTube swój kanał muzyczny założyła. Występuje z zespołem Bez Nazwy, ma grupkę przyjaciół Dominikę, Krzysia, Kubę i Damian i gdzieś tam z boku Kasię, ale czy do końca przyjaciółkę, nie byłabym tego taka pewna. Od 1 klasy liceum bez pamięci zakochana w szkolnym przystojniaku Patryku. Lecz Patryk otoczony wianuszkiem dziewczyn, nie zauważa naszej Zosi. Aż do dnia kiedy się z kolegą Konradem założył...a o co to tajemnica na kartkach książki do odkrycia.
I wtedy niespodziewanie w szkole pojawia się pewien Amerykanin polskiego pochodzenia. Tajemniczy Max, który naszą bohaterkę ratuje z niejednej opresji jak przysłowiowy rycerz na białym koniu. I zaczyna coś między nimi kiełkować.
Pokonywanie nieśmiałości to olbrzymie wyzwanie. Najpierw trzeba zaakceptować samych siebie a to trudne zadanie, kiedy czasami jest trudno spojrzeć w lustro. Dlatego podziwiałam Zosię za to, że znalazła w sobie tą moc aby stanąć przed kamerą i śpiewać covery piosenek, wiedząc, że może ją oglądać parę tysięcy obcych ludzi. Źle czuła się w tłumie, ale mimo to przezwyciężała ten strach, dzięki swoim przyjaciołom. Pewną terapią dla Zosi jest prowadzenie w zeszycie pamiętnika. I dla zmylenia wszystkich notatnik podpisuje „Zeszyt do historii”. W nim opisuje swoje uczucia, przeżycia dnia codziennego.
Nie zapominajmy o tym, że na zachowanie Zosi względem innych osób, zwłaszcza brakiem zaufania do nich wpływ miało zachowanie jej koleżanek i kolegów z gimnazjum. Można się tylko domyślić, że Zosia padła ofiarą niechęci, wrogości, a nawet wykluczenia czy wyśmiewania przez grupę rówieśników. Mimo to nasza bohaterka nie udaje kogoś kim nie jest, doskonale zdaje sobie sprawę ze swojej przypadłości. Ale nie poddaje się i krok po kroku walczy z nią. Skutecznie pomagają jej w tym Dominika, Krzyś, Kuba i Damian oraz Max, który skrywa rodzinne tajemnice i sekrety, a w sercu ranę... . Bo miłość to największe lekarstwo na wszelkie dolegliwości.
Głównym narratorem jest Zosia więc czytelnik razem z nią przeżywa wszystkie emocje, radości i smutki, sama potrafi oceni swoje i innych postępowanie. I to zakończenie, coś mi się wydaje, że będzie ciąg dalszy.
Polecam lekturę tej książki... rodzicom i nastolatkom oraz maturzystom i nie tylko.

No i cofnęłam się w czasie o 25 lat. Dlaczego 25 lat – bo tyle mija od czasu, kiedy to ja przygotowywałam się do matury i tańczyłam na studniówce. A po studniówce nadszedł czas intensywnej nauki i matura. I może nawet bym o tym nie pamiętała, ale przypomniała mi o tym fakcie książka Angeliki Jędryki „Zeszyt do historii”.
Zosia Majewska – nieśmiała panienka, która na gitarze...