Trzy historie. Trzy byty. Troje ludzi, których zwiąże przypadek. Kobieta, mężczyzna i dziecko.

Anna M. Brengos daje nam historię, którą czyta się trochę jak sztukę teatralną. Każdy z aktów zdaje się być jej odrębną częścią, ale tak naprawdę to jedna historia, opowiedziana z trzech punków widzenia.

Kobieta. Taka jak każda z nas. Poznajemy ją w momencie, kiedy przechodzi zabieg na sercu. Sercu, które nie wytrzymało korporacyjnego pędu i zleconej wielozadaniowości. Kobiecie wydaje się, że jest z żelaza, że nie ma dla niej rzeczy niemożliwych. W końcu jednak musi zwolnić, ale przez to, jak żyła do tej pory, staje się niejako więźniem we własnym domu. Mieszka w bloku, ale anonimowość, jaka jest codziennością w jej bloku powoduje, że nie tylko nie utrzymuje żadnych relacji ze swoimi sąsiadami, ale i niewiele o nich wie. Wie tylko, że jednym z lokatorów był jej znajomy ze szkoły, mieszkający w jednym z mieszkań z żoną i córką. Od jakiegoś czasu przestał się pojawiać, zamiast z tego z lokalu zaczęły dobiegać coraz bardziej niepokojące dźwięki. Kiedy widzi więc kilkuletnią córkę sąsiadów, siedzącą pod zsypem na korytarzu, bo w jej domu trwa libacja, kobieta odszukuje mężczyznę przez portal społecznościowy i tym samym zaczyna się ich niezwykłą relacja..

Mężczyzna. Kiedyś niezwykle dumny, że związała się z nim najpopularniejsza i najpiękniejsza dziewczyna w szkole. Teraz po rozwodzie, po nierównej walce w sądzie o prawo do opieki nad córką, którą nota bene przegrał, próbuje na nowo poukładać swoje życie. Nie radzi sobie kompletnie z nieprzewidywalnością swojej żony, która utrudnia mu kontakt z dzieckiem. Pierwsze sygnały docierają do niego, kiedy kontaktuje się z nim dawno nie widziana koleżanka ze szkoły, sąsiadka żony. A potem...

Dziecko. To chyba było dla mnie najtrudniejsze. Historia dziewczynki, która staje się kartą przetargową swojej matki. Kobiety, która matką nigdy nie powinna zostać. Kobiety, której egoizm nie pozwala na pokochanie małej. Kobiety, która sprowadza do mieszkania mężczyznę kompletnie nie akceptującego dziecka. Patrzymy oczami dziewczynki na całe zło, które ją spotyka. Widzimy lęk, jaki odczuwa, niemalże czujemy strach przed plamą na bluzeczce, czujemy tą dziecięcą naiwność, która nie pozwala jeszcze wyraźnie oddzielać dobra od zła. I bezwarunkową miłość,jaką obdarza matkę.

Ta książka to niezwykle trafne studium psychologiczne trzech osób, które mogłyby być Tobą lub mną. To studium relacji, jakie powstają czasami zupełnie przez przypadek. Autorka niesamowicie trafnie opisuje rzeczywistość, niezwykle obrazowo przedstawia koszmar dziecka, ale i dramatyczną walkę dwóch dorosłych osób o to, by ten koszmar zakończył. A zakończenie... no cóż, byłam wstrząśnięta. I choć poniekąd jest otwarte, a serce woła, żeby po swojemu dopisać ciąg dalszy, to jednak rozum podpowiada, że koniec tej historii nie rokuje takiego finału, jakiego chciałabym oczekiwać. Ale wolę jednak zawierzyć sercu. I niech tak zostanie.

Annie M. Brengos serdecznie dziękuję, że namówiła mnie do przeczytania tej książki i miałaś rację - mocno mnie przeorało...

Trzy historie. Trzy byty. Troje ludzi, których zwiąże przypadek. Kobieta, mężczyzna i dziecko.

Anna M. Brengos daje nam historię, którą czyta się trochę jak sztukę teatralną. Każdy z aktów zdaje się być jej odrębną częścią, ale tak naprawdę to jedna historia, opowiedziana z trzech punków widzenia.

Kobieta. Taka jak każda z nas. Poznajemy ją w momencie, kiedy przechodzi...