Akcja, jak niestety często się zdarza w wielotomowych seriach, po mocnym otwarciu zwalnia i dlatego trochę zjeżdżam z notą w porównaniu do tomu I. Fajnie, ale już nie fantastycznie.

Akcja, jak niestety często się zdarza w wielotomowych seriach, po mocnym otwarciu zwalnia i dlatego trochę zjeżdżam z notą w porównaniu do tomu I. Fajnie, ale już nie fantastycznie.

Majstersztyk!

Majstersztyk!

To nie jest bardzo oryginalne dzieło, ale taki stary dziad jak ja może czuć tylko nostalgię. Z jednej strony znane tematy sci-fi, z drugiej - nawiązania do klasyków mangi spod znaku "Pluto". Poza tym czuć tu pasję, bazowanie na emocjach, które być może na bardziej wyrobionym czytelniku sprawią wrażenie banalnych, ale przecież można do tego podejść jak do laurki dla pewnej estetyki. Estetyki być może trochę naiwnej czy oklepanej, ale ciągle posiadającej sporo uroku i siły przyciągania. Wspomnę jeszcze o kapitalnej stronie graficznej, umiejętnym prowadzeniu kilku wątków na raz (liczne retrospekcje) i stopniowym odsłanianiu kolejnych tajemnic fabuły. Cieszy też ograniczenie charakterystycznej dla Lemire maniery w kreowaniu postaci, która sprawiała, że w większości jego dzieł miałem wrażenie obcowania z tym samym głównym bohaterem. Bawiłem się świetnie i mam nadzieję, że dalsze tomy będą trzymać poziom

Dotyczy tomów 1-3

To nie jest bardzo oryginalne dzieło, ale taki stary dziad jak ja może czuć tylko nostalgię. Z jednej strony znane tematy sci-fi, z drugiej - nawiązania do klasyków mangi spod znaku "Pluto". Poza tym czuć tu pasję, bazowanie na emocjach, które być może na bardziej wyrobionym czytelniku sprawią wrażenie banalnych, ale przecież można do tego podejść jak do laurki dla pewnej...

Nie ma tu niestety tego blasku co we wcześniejszych, bardziej osobistych opowieściach Lemire'a. Widać, że Kanadyjczyk próbował napisać coś w stylu Asimova, jednak nie do końca mu wyszło, a to głównie przez nieciekawych bohaterów, którzy wyglądają jak zbitka przypadkowych charakterów i zawodzą na polu zaciekawienia czytelnika swoimi perypetiami. Tyczy to zarówno postaci pierwszo-, jak i drugoplanowych, a także protagonistów i antagonistów. Nikt się nie wyróżnia na plus.

Mam nadzieję, że w kolejnym albumie będzie lepiej, a jeśli nie może być bardziej humanistycznie, to niech chociaż będzie rozrywkowo.

Nie ma tu niestety tego blasku co we wcześniejszych, bardziej osobistych opowieściach Lemire'a. Widać, że Kanadyjczyk próbował napisać coś w stylu Asimova, jednak nie do końca mu wyszło, a to głównie przez nieciekawych bohaterów, którzy wyglądają jak zbitka przypadkowych charakterów i zawodzą na polu zaciekawienia czytelnika swoimi perypetiami. Tyczy to zarówno postaci...

Jeff Lemire w udany sposób rozwija wątki zapoczątkowane w tomie pierwszym. I chociaż czuć tutaj niemal z każdego kadru ten smutek, który towarzyszy wszystkim komiksom Lemire'a, to jednak jest on przełamywany scenami akcji, czy klimatem sci-fi. Po początkowym chaosie ze wstępu w tomie pierwszym nie pozostaje ani śladu, Lemire doskonale prowadzi opowieść przedstawiając nowych bohaterów oraz splatając ze sobą losy poszczególnych postaci. Klarowne i bardzo klimatyczne grafiki Nguyena sprawiają, że ciężko się oderwać od lektury, ale też od wnikliwego studiowania kadrów.

Jeff Lemire w udany sposób rozwija wątki zapoczątkowane w tomie pierwszym. I chociaż czuć tutaj niemal z każdego kadru ten smutek, który towarzyszy wszystkim komiksom Lemire'a, to jednak jest on przełamywany scenami akcji, czy klimatem sci-fi. Po początkowym chaosie ze wstępu w tomie pierwszym nie pozostaje ani śladu, Lemire doskonale prowadzi opowieść przedstawiając nowych...

Opinia wszystkich 6 tomow.
Genialna opowiesc sci-fi. Duzo w niej robotow, milosci, prob zrozumienia ludzkosci.
Swietne ilustracje, wspaniale wprowadzaja w klimat tego swiata.
Bardzo mi sie te komiksy spodobaly i z niecierpliwoscia czekam na kontynuacje.
Bardzo polecam.

Opinia wszystkich 6 tomow.
Genialna opowiesc sci-fi. Duzo w niej robotow, milosci, prob zrozumienia ludzkosci.
Swietne ilustracje, wspaniale wprowadzaja w klimat tego swiata.
Bardzo mi sie te komiksy spodobaly i z niecierpliwoscia czekam na kontynuacje.
Bardzo polecam.

Aż nie chce się wierzyć, że takie banialuki wychodzą spod pióra Lemire'a. Bardzo słaby komiks, bez polotu, bez wyrazistych postaci. Fabuła prowadzona szkolnie, na siłę. Napisałbym, że to komiks dla dzieci, ale czytam również komiksy dla dzieci i w tej kategorii Descender jest poniżej krytyki. Szkoda czasu.

Aż nie chce się wierzyć, że takie banialuki wychodzą spod pióra Lemire'a. Bardzo słaby komiks, bez polotu, bez wyrazistych postaci. Fabuła prowadzona szkolnie, na siłę. Napisałbym, że to komiks dla dzieci, ale czytam również komiksy dla dzieci i w tej kategorii Descender jest poniżej krytyki. Szkoda czasu.