„Hard in Hightown” powstało jako książka napisana przez jednego z bohaterów gier „Dragon Age” (stąd jako autor na okładce podawany jest Varrik Tethras),której większość dostępna była do przeczytania w „Dragon Age: Inkwizycji”. Wersja papierowa została względem niej trochę przeredagowana i uzupełniona. Podczas gdy „pełne” powieści powiązane z tym uniwersum chociaż pobieżnie tłumaczyły rządzące nim prawidła, „Hard in Hightown” wymaga znajomości gier, żeby zrozumieć wszystkie aluzje i smaczki. Jest to przyjemna (dla fana serii),ale bardzo prosta historyjka, a jej objętość – rozepchana przez dodanie grafik – nie usprawiedliwia wysokiej ceny. Co więcej, grafiki zostały narysowane przez kilku ilustratorów, więc są niespójne pod względem artystycznym, co może trochę drażnić. Pozycja wyłącznie dla najbardziej zatwardziałych fanów „Dragon Age”, inni nie mają po co sięgać po tę książkę.

„Hard in Hightown” powstało jako książka napisana przez jednego z bohaterów gier „Dragon Age” (stąd jako autor na okładce podawany jest Varrik Tethras),której większość dostępna była do przeczytania w „Dragon Age: Inkwizycji”. Wersja papierowa została względem niej trochę przeredagowana i uzupełniona. Podczas gdy „pełne” powieści powiązane z tym uniwersum chociaż pobieżnie...

Miałam wrażenie, że czyta mi to Varric, serio, słyszałam w głowie jego głos xD Jako książka sprawdza się raczej słabo, jako gratka dla fanów - wyśmienicie. Pełno tam było smaczków, puszczanych oczek, postaci ukrytych pod innymi imionami i w mało przekonujących przebraniach. Najlepszy opis Fenrisa w dziejach DA. Opisy Isabeli i Aveliny też 10/10. Varric mógłby ich nazwać Pączek, Berbelucha i Wstążeczka, a i tak byłoby wiadomo, o kogo chodzi. Jedyne, co mi zgrzytało, to drobne niezgodności w ilustracjach, jak chociażby to, że główny bohater co chwilę zmieniał zbroję. Ale poza tym, jestem bardzo zadowolona :)

Miałam wrażenie, że czyta mi to Varric, serio, słyszałam w głowie jego głos xD Jako książka sprawdza się raczej słabo, jako gratka dla fanów - wyśmienicie. Pełno tam było smaczków, puszczanych oczek, postaci ukrytych pod innymi imionami i w mało przekonujących przebraniach. Najlepszy opis Fenrisa w dziejach DA. Opisy Isabeli i Aveliny też 10/10. Varric mógłby ich nazwać...