Momentami ładna ta poezja, dojrzała zważywszy na wiek poetki i na okoliczności. Krahelska żyła tylko 30 lat, brała udział w Powstaniu Warszawskim, była harcerką i to w jej poezji widać. Osobiście dla mnie to na minus, widać pewną przaśność, zwłaszcza w wierszach o przyrodzie, ale już w innych poetka zaskakuje swoją wiedzą, ładne są te o Chopinie, o strzydze, południcy (jako fanka Wiedźmina od razu się uśmiechnęłam).
Piękno z bólem się tu miesza bezustannie.
Nie podoba mi się reszta albumu, czyli zdjęcia, w ogóle mnie takie rzeczy nie interesują, za to z przyjemnością obejrzałam wpisy z indeksu poetki.

Czasem coś mnie chwyciło za serce, chociażby "Jak ciężko iść daleką ulicą...", te wiersze nabierają też nowego wymiaru kiedy się wie kiedy i w jakich okolicznościach były pisane. Jestem jednak daleka od wynoszenia na piedestał kogoś tylko z uwagi na jego życie, toteż całkiem poważnie napiszę, że poezja ta Baczyńskiemu do pięt nie dorasta.

Momentami ładna ta poezja, dojrzała zważywszy na wiek poetki i na okoliczności. Krahelska żyła tylko 30 lat, brała udział w Powstaniu Warszawskim, była harcerką i to w jej poezji widać. Osobiście dla mnie to na minus, widać pewną przaśność, zwłaszcza w wierszach o przyrodzie, ale już w innych poetka zaskakuje swoją wiedzą, ładne są te o Chopinie, o strzydze, południcy (jako...