Cudowna, zabawna, z morałem - taka jest właśnie opowieść "Wiewiórki, które nie chciały się dzielić". Pisana wierszem, za czym nie przepadam, ale tutaj było naprawdę dobrze i dzieciaki tez były zachwycone.

Wszyscy doskonale wiemy, że gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta i tak było też tutaj. Dwie wiewiórki o wymownych imionach Beztroski Cyryl i Skrzętny Błażej wpadają na trop ostatniej szyszki przed długą zimą. Dla Beztroskiego Cyryla, który zamiast zbierać zapasy przebalował całą jesień, była to ostatnia deska ratunku, żeby nie umrzeć z głodu. Skrzętny Błażej natomiast ma wszystko, ale wciąż chce mieć więcej. Czy dwa tak różne charaktery mogą dojść do porozumienia?

Z prostej historyjki możemy wyciągnąć wiele wniosków, że nie warto się kłócić, że warto się dzielić, że nie można być leniwym ani też zbyt zachłannym, bo takie zachowania nie prowadzą do niczego dobrego. Przyjemna, mądra, z wspaniałymi rysunkami. Polecam!

Cudowna, zabawna, z morałem - taka jest właśnie opowieść "Wiewiórki, które nie chciały się dzielić". Pisana wierszem, za czym nie przepadam, ale tutaj było naprawdę dobrze i dzieciaki tez były zachwycone.

Wszyscy doskonale wiemy, że gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta i tak było też tutaj. Dwie wiewiórki o wymownych imionach Beztroski Cyryl i Skrzętny Błażej wpadają...