Książkę napisał Szwed mieszkający w Polsce. To chyba najlepsze zestawienie, bowiem apogeum potęgi militarnej obydwu krajów przypadło właśnie na panowanie tej dynastii. No, może w Polsce jeszcze Jagiellonów i Batorego. :-)
Historię Polski "przedwazowskiej" autor jednak nieźle zna, o czym świadczą liczne wzmianki w tym dziele.
Wazowie to ród królewski z którego pochodziło trzech polskich królów elekcyjnych (Zygmunt III, Władysław IV i Jan Kazimierz). Zapisali się w naszej historii wspaniałymi zwycięstwami militarnymi, ale i panowaniem w czasach kiedy demokracja szlachecka niebezpiecznie zaczęła nabierać warcholskich kształtów. Niektórzy historycy właśnie Wazów winią za ten stan rzeczy. Czy słusznie, nie mnie tutaj oceniać. Ale Herman Lindqvist zdaje się sądzić, że nie.
Żywiołowo i dowcipnie opisuje tamte czasy, a przy okazji przypomina, jak rozległym i nowoczesnym krajem była wówczas Polska. A sama książka to fascynująca opowieść, kipiąca od dramatycznych zdarzeń, spisków, cudów, bratobójczych walk, zdrad i namiętnych związków. Według legendy dynastycznej ród ten wywodził się z rodziny chłopskiej, stąd też w herbie snopek. Ale według takiej legendy nasi Piastowie przecież podobnie...
Pierwszym Wazą na tronie Szwecji był w XVI wieku Gustaw. Jeden z jego wnuków, Zygmunt, został królem i Szwecji i Polski, niestety - dla historii stosunków obu narodów - szwedzkiej korony nie utrzymał. Wiele uwagi przyciąga też syn Gustawa, Eryk zwany Szalonym. Znany był z hulaszczego życia i braku konsekwencji w działaniu. Jednak najwięcej emocji historyków i - zwłaszcza - pisarzy, budzi jego ślub z Karin, córką... strażnika Monsa (świetnie pisze o tym fiński pisarz Mika Waltari). To była prawdziwa miłość, a a Karin miała na Eryka zdecydowanie korzystny wpływ. Syn ich, Gustaw, nie miał jednak żadnych szans na tron. Ale to, że Karin i mały Gustaw przeżyli obalenie Eryka, świadczy, że nawet bracia tego króla szanowali jego plebejską żonę.
Muszę podkreślić, że nie mogę się o tej publikacji wypowiadać jako historyk, bowiem nim nie jestem. Wszakże, jako szalony miłośnik historii i jej dobrego opisania, jestem mocno na tak. To się czyta samo!
Bardzo razi tylko nazywanie parę razy husarii - huzarami, to naprawdę zupełnie różne formacje kawalerii. Ale często jest też poprawnie, więc błędy te można zrzucić na karb redakcji.

Książkę napisał Szwed mieszkający w Polsce. To chyba najlepsze zestawienie, bowiem apogeum potęgi militarnej obydwu krajów przypadło właśnie na panowanie tej dynastii. No, może w Polsce jeszcze Jagiellonów i Batorego. :-)
Historię Polski "przedwazowskiej" autor jednak nieźle zna, o czym świadczą liczne wzmianki w tym dziele.
Wazowie to ród królewski z którego pochodziło...