Raczej nie czytałem tu segmentów pośwęconych supermanowi, ale batmanowi tak. Była tu pewna morderczyni która była dość niepokojąco seksualna, całość raczej bez szału, no ale to były takie comiesięczne bodajże zeszyciki więc czegoż można oczekiwać? ;)

No i nie można zapominać, że za dzieciaka byłem wielkim fanem komiksów!

Batman, Supermen i inni wchodzili jak złoto.
Z tego co widzę sporo osób oprócz książek wrzuca oceny komiksów i poezji, więc ja też tak będę robił :)

To pozycja z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Raczej nie czytałem tu segmentów pośwęconych supermanowi, ale batmanowi tak. Była tu pewna morderczyni która była dość niepokojąco seksualna, całość raczej bez szału, no ale to były takie comiesięczne bodajże zeszyciki więc czegoż można oczekiwać? ;)

No i nie można zapominać, że za dzieciaka byłem wielkim fanem komiksów!

Batman, Supermen i inni wchodzili jak złoto.
Z tego...

Jedną ze złożonych przez wydawnictwo obietnic przy okazji połączenia serii „Batman” i „Superman” było zrezygnowanie z seryjności na rzecz najciekawszych historii. W przypadku Batmana było to możliwe, bo numer wcześniej dobiegła rozwleczona historia „Knightsend”. Jednakże u Supermana jeszcze kończyła się saga „Upadek Metropolis”. Jak prezentuje się taka mieszanina?

W segmencie poświęconym Batmanowi w Gotham dochodzi do serii morderstw, gdzie ofiary pozbawiane są serc. Za te zbrodnie odpowiedzialna jest tajemnicza kobieta o pseudonimie Śpiąca, która cierpi na bezsenność. Jedyni Człowiek-Nietoperz może ją powstrzymać.

Wbrew temu co zapowiadano, historia ta nie jest zupełnie wyrwana z kontinuum. Widać tutaj skutki historii „Knightquest” i „Knightsend”. Batman wspomina Jeana Paula Valleya, Gordon nie ufa Człowiekowi-Nietoperzowi, a Alfred jest w dalszym ciągu nieobecny. Nie uważam tego za minus, ale za wyraz szacunku dla czytelników, którzy śledzili wcześniejsze przygody.

Pomysł na morderczynię jest bardzo interesujący. Przy swoich zbrodniach posługuje się symboliką dalekiego wschodu i często wygłasza bardzo natchnione teksty. Nie przeszkadza nawet to, że w swoim działaniu bardzo przypomina Stracha na Wróble. Ciekawym motywem jest też, że Batman zasięga tu pomocy naukowców zajmujących się snem. Czytelnik może przy okazji dowiedzieć się trochę więcej o wpływie snu na ludzki organizm.

Nie podobało mi się jednak ostateczne wyjaśnienie zagadki antagonistki. Jest bardzo oklepane i odziera historię z wszelkiej niesamowitości. Również finałowe starcie Batmana z przeciwnikiem zostaje dosyć brutalnie przerwane i nie można się nim w pełni nacieszyć.

Za warstwę graficzną odpowiada tutaj Kelley Jones, który w tej serii wcześniej odpowiadał za część okładek. Mam trochę mieszane uczucia co do jego kreski. Świetnie wychodzą mu wszelkie wizje rodem z horroru – potrafi stworzyć bardzo niepokojące wizje. Należy przy tym jednak pamiętać, że jego przesada nie kończy się na motywach fantastycznach i postacie w jego wykonaniu są często nienaturalnie wręcz umięśnione czy dochodzi do niezamierzonych deformacji.

Z kolei u Supermana Lex Luthor przejmuje kontrolę nad kryptońską zbroją, żeby odzyskać władzę w Metropolis. Jednakże na drodze staje mu Superman.

Ciężko tu mówić o jakiejś większej fabule. Ta historia to w sumie jedna wielka nawalanka między Supermanem, a kryptońską zbroją. Zostaje tu zupełnie zignorowany wizerunek Luthora sprzed dwóch numerów, który zgodził się na współpracę z superbohaterem w celu ratowania miasta. Zamiast tego zachowuje się jak przerysowany czarny charakter. Plus jednak za nawiązanie do jednego z porzuconych wątków jeszcze z czasów historii „Rządy Supermanów”.

Tę opowieść ilustruje Jackson Guice. Stosuje tutaj zazwyczaj wielkie kadry na całą stronę kojarzące się trochę z walką Supermana z Doomsdayem z „Supermana” 8/95. Rysunki są tu bardzo dynamiczne i spektakularne. Niestety cierpi mimika twarzy i Człowiek ze Stali miewa tutaj dosyć nienaturalny wyraz twarzy.

Część poświęcona Batmana miała potencjał, ale nie do końca go wykorzystała. Domyślam się, że nie każdemu przypadną do gustu dosyć specyficzne rysunki. Z kolei historia o Supermanie, to dosyć pusta sieczka i mam nadzieję, że w kolejnych numerach ten bohater również dostanie coś trochę mądrzejszego.

Jedną ze złożonych przez wydawnictwo obietnic przy okazji połączenia serii „Batman” i „Superman” było zrezygnowanie z seryjności na rzecz najciekawszych historii. W przypadku Batmana było to możliwe, bo numer wcześniej dobiegła rozwleczona historia „Knightsend”. Jednakże u Supermana jeszcze kończyła się saga „Upadek Metropolis”. Jak prezentuje się taka mieszanina?

W...