Na własne życzenie zrobiłam sobie przerwę w śledzeniu pasjonujących kolei losów gry o tron, by ostatecznie nie wytrzymać zbyt długo i dać się znowu zaczarować Martinowi. Jakie było moje zdziwienie, gdy się okazało że... tym razem mu się nie udało.

Szok! Że jak, czuję niedosyt i nie jest on podyktowany przerwą w punkcie kulminacyjnym a przegadaniem? A jednak, coś złego się stało - niby to i owo się dzieje, a jednak nie do końca zmierzając w określonym kierunku. O ile w 'Uczcie wron' można było się wkręcić w zawiłe intrygi na zapleczu, tak tutaj nie znalazłam czegoś, co przykułoby mnie do fotela - to jest tym dziwniejsze, że akurat w owym tomie są opisane przygody postaci, które sobie szczególnie upodobałam. Nawet słynnych zwrotów akcji, z których autor słynie nie od dziś, nam poskąpiono.

Głęboko liczę, że to usypianie czujności czytelnika przed kolejną częścią i tam Martin da prawdziwy popis, zmuszając mnie do kajania się!

Na własne życzenie zrobiłam sobie przerwę w śledzeniu pasjonujących kolei losów gry o tron, by ostatecznie nie wytrzymać zbyt długo i dać się znowu zaczarować Martinowi. Jakie było moje zdziwienie, gdy się okazało że... tym razem mu się nie udało.

Szok! Że jak, czuję niedosyt i nie jest on podyktowany przerwą w punkcie kulminacyjnym a przegadaniem? A jednak, coś złego się...