Konwicki napisał książkę, na pewno nie słabą, ale też na pewno nie wybitną. Moje wydanie w lewym górnym rogu ma napis: „lektura szkolna” – i tak chyba powinno pozostać. Lektura dla gimnazjalistów, co dla bystrzejszych licealistów też będzie dość oczywista. Naturalnie nie można stwierdzić, że „Mała Apokalipsa”, to grafomania, że to pisanina o niczym, ale sam motyw w literaturze jest dość powszechny. Ot, sfrustrowany pisarz zafascynowany śmiercią, która jest niemal jego siostrą – jak sam twierdzi, opisuje jeden dzień swojego życia. W ciągu tego dnia przedstawia wiele absurdów tamtego systemu, pokazuje, że ta szara rzeczywistość, w której żyje nie jest taka jednoznaczna jak się wydaje. Nie ma jasnego podziału na zmurszałą władzę i szlachetna opozycję. Opozycja bowiem bardzo często jest po prostu koncesjonowana. Pokazuje również, że czyn samobójczy, do którego został wyznaczony przez dysydentów, a czyn ten miałby wstrząsnąć światem – szczególnie zachodnim niekoniecznie musi być romantyczny i przynieść owoce. Dużo tam wahań, rozstrojeń i dwuznaczności. Mimo wszystko warta polecenia, ale im szybciej ją przeczytamy tym lepiej – dla nas, i dla oceny samego dzieła.

Konwicki napisał książkę, na pewno nie słabą, ale też na pewno nie wybitną. Moje wydanie w lewym górnym rogu ma napis: „lektura szkolna” – i tak chyba powinno pozostać. Lektura dla gimnazjalistów, co dla bystrzejszych licealistów też będzie dość oczywista. Naturalnie nie można stwierdzić, że „Mała Apokalipsa”, to grafomania, że to pisanina o niczym, ale sam motyw w...