"Wyście Nas mile w chorobie odwiedzili; My zaś zwracamy się dzisiaj do was i przez was do katolików Niemiec, którzy-jak wszystkie cierpiące i uciemiężone dzieci - są szczególnie bliscy sercu wspólnego Ojca. W tej godzinie, kiedy ich wiara w ogniu uciemiężenia oraz ukrytego i otwartego prześladowania, jest poddana próbie i okazuje się prawdziwym złotem i kiedy spotykają się z niezliczonymi formami zorganizowanej religijnej niewoli"

Na kilka lat zanim zachodni politycy zaczęli ogłaszać nienaruszalne prawa człowieka, papież Pius XI jednoznacznie potępiał podważanie ich, robiono to nie gdzieś daleko na bezpiecznym okręcie wojennym, tylko w siedlisku zła, w III Rzeszy, gdzie katoliccy działacze byli z roku na rok poddawani coraz większej presji. Postawa ta wymagała intelektualnej niezależności, siły moralnej, odwagi cywilnej. Słowa encykliki Mit brennender Sorge na zawsze pozostaną wzruszającym aktem obrony uniwersalnych wartości, i proroczym potępieniem nazizmu który dopiero miał odsłonić swoje najgorsze oblicze.

"Wyście Nas mile w chorobie odwiedzili; My zaś zwracamy się dzisiaj do was i przez was do katolików Niemiec, którzy-jak wszystkie cierpiące i uciemiężone dzieci - są szczególnie bliscy sercu wspólnego Ojca. W tej godzinie, kiedy ich wiara w ogniu uciemiężenia oraz ukrytego i otwartego prześladowania, jest poddana próbie i okazuje się prawdziwym złotem i kiedy spotykają się...

Mit brennender Sorge. Pius XI z iście palącą troską rozprawia się z chorym nacjonalizmem, piętnując go jako grzech przeciwko Bogu i Kościołowi, zaznaczając, że kto naród, ojczyznę wywyższa na piedestale „daleki jest od prawdziwej wiary w Boga”. Potępia panteizm, germańskie pogaństwo władz Rzeszy i wykorzystanie Boga oraz symboli chrześcijańskich do celów ideologicznych, a jednocześnie dodaje otuchy prześladowanym niemieckim katolikom w III Rzeszy. Studzi zapędy nazistów, mówiąc, że ich reżim upadnie, a „nadejdzie wówczas dzień, w którym zamiast przedwczesnych zwycięskich pieśni wrogów Chrystusowych, wzniesie się ku niebu z serc i z ust wiernych Chrystusowych Te Deum wyzwolenia”. Jednocześnie wyjaśnia przyczyny podpisania konkordatu z władzami hitlerowskimi.

Tekst jest oczywiście mocno wyważony, to zrozumiałe, że papież nie chciał podżegać konfliktów w Niemczech, a hitlerowcy znani byli z okrucieństwa wobec kapłanów i katolików. Pius XI zaznaczył jednak, że Kościół nie będzie siedział bezczynnie w przypadku gdy Państwo niemieckie będzie nadal tak mocno ingerowało w katolicką wiarę. Papież zwraca też uwagę, że są kapłani i zakonnicy, którzy odeszli od Kościoła i dali się omamić nazistowskiej propagandzie, nazywając ich „niegodnymi powołania”.

Encyklika była konieczna i jest aktualna i dziś, kiedy katolicyzm i Boga wykorzystuje się w nacjonalistycznych hasłach, próbując nadać Bogu element narodowy, a religii wymiar państwowy. Papież przypomina, że chrześcijaństwo to religia kosmopolityczna, a Kościół nie na darmo nazywa się katolickim (powszechnym). Bo jak pisze św. Paweł: „Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie.” (Ga 3, 28)

Mit brennender Sorge. Pius XI z iście palącą troską rozprawia się z chorym nacjonalizmem, piętnując go jako grzech przeciwko Bogu i Kościołowi, zaznaczając, że kto naród, ojczyznę wywyższa na piedestale „daleki jest od prawdziwej wiary w Boga”. Potępia panteizm, germańskie pogaństwo władz Rzeszy i wykorzystanie Boga oraz symboli chrześcijańskich do celów ideologicznych, a...

Encyklika jest świadkiem tamtych czasów i przez ten pryzmat przede wszystkim na nią patrzę. Pius XI z prawdziwie ojcowską troską spogląda na trudną sytuację niemieckich katolików, doświadczających prześladowań w III Rzeszy. Ostrzega przed pogańskim kultem wodza i rasy, bezbożnością oraz zgubnym skutkiem przedkładania wartości ziemskich ponad prawo boskie.
Z perspektywy naszych czasów uderza trafność obaw papieża, profetycznych w kontekście katastrofy II Wojny Światowej.

Encyklika jest świadkiem tamtych czasów i przez ten pryzmat przede wszystkim na nią patrzę. Pius XI z prawdziwie ojcowską troską spogląda na trudną sytuację niemieckich katolików, doświadczających prześladowań w III Rzeszy. Ostrzega przed pogańskim kultem wodza i rasy, bezbożnością oraz zgubnym skutkiem przedkładania wartości ziemskich ponad prawo boskie.
Z perspektywy...