,,Dusze, które zabieramy, straciły prawo do zwania się ludźmi. Są śmieciami, my zaś jesteśmy śmieciarzami.''

Już po samym opisie możemy zauważyć, że nie mamy tutaj do czynienia ze zwykłą młodzieżówką, a historią zawierającą również elementy fantasty. W taki oto sposób wchodzimy w opowieść konfrontującą dwa zupełnie różne od siebie światy:
przyziemny świat siedemnastoletniej Zoe oraz mroczny i tajemniczy świat Niziny, z której przybywa Iks.

Na wstępie powiem, że nie spodziewałam się, iż książka aż tak bardzo mi się spodoba. Trzeba przyznać, że pomysł z Niziną, w której lordowie wyznaczając specjalnie przygotowanych do tego typu zadań Łowców Głów, posyłają ich po dusze ludzi z niezwykle ciężkimi grzechami na sumieniu, od początku był dość ryzykowny. Co innego, gdy akcja powieści rozgrywa się tylko i wyłącznie w jakimś magicznym miejscu, który z naszym światem ma niewiele wspólnego - wtedy możemy pozwolić sobie na dowolny ruch w fabule. Jednak tworząc połączenie ich obu, trzeba znać granice każdego z nich. Dlatego w tym przypadku autor poradził sobie naprawdę dobrze.

Pierwsze o czym chciałam Wam powiedzieć, to humor, którego, jak na taką historię, jest tu całkiem sporo. Momentami prześmieszne dialogi, w których slang oraz słownictwo współczesne stykają się z niemal średniowiecznym stylem mowy, oprócz oczywiście porcji śmiechu dodawały również swoistego klimatu powieści. Wbrew wszystkiemu książka rzeczywiście potrafi trzymać w napięciu, a więc żeby lektura nabrała kolorów i nie była zbyt sztywna, wątki humorystyczne rozładowywały atmosferę, a ostatecznie sprawiły także, że ,,Na Krawędzi Wszystkiego'' będzie mi się kojarzyło właśnie z tym konkretnym elementem.

Następna sprawa to wątek rodzącej się miłości Zoe i Iksa. Mogłoby się wydawać, że temat jest już nieco przereklamowany, bo kolejny facet, tym razem dziwny Łowca Głów, od tak nagle zakochuje się w siedemnastolatce (w dodatku ze wzajemnością), no bo przecież w młodzieżówkach nie może być inaczej. Ale o dziwo, mimo że jest to jeden z głównych motywów w tej książce, według mnie został on ukazany subtelnie, nie przysłaniając tym samym pozostałych rzeczy.

Jestem również bardzo zadowolona z postaci drugoplanowych. Każdy dostał swoje pięć, dziesięć lub nawet piętnaście minut i absolutnie nikogo nie pominięto, podczas gdy akcja zaczynała się rozpędzać i komplikować jednocześnie. Świetnie rozwinięto wątek ojca Zoe, który owiany rąbkiem tajemnicy trzymał w niepewności do samego końca.

Co zatem z gorszą stroną tej powieści?

Wydaje mi się, że nie jest to książka dla każdego. Sięgając po ,,Na Krawędzi Wszystkiego'' musimy lubić niekonwencjonalne pomysły na tworzenie nowych, nie całkiem realnych światów, postaci czy wydarzeń. Trzeba także pamiętać, iż nie mamy do czynienia z wielce ambitną literaturą, a powieścią, która ma zapewnić nam przede wszystkim relaks i odskocznię od codzienności. Poza tym, tak między nami, natkniemy się tu na kilka specyficznych szczegółów, które będziemy musieli potraktować z przymrużeniem oka.

Mimo wszystko, tak jak wspominałam, książka pozytywnie mnie zaskoczyła i w sam raz wpadła pod mój gust. W mniejszym lub większym stopniu już teraz utrwaliła się w mojej głowie, a to się ceni 😄
Czekam na kolejny tom, bo warto jeszcze dopowiedzieć, iż nie jest to skończona historia i mam ogromną nadzieję, że autor nie popsuje następnej części.

P.S. Ogromnie podoba mi się wydanie tej książki! Na żywo prezentuje się ona naprawdę bardzo, bardzo ładnie.

,,- Żal powinien się liczyć - stwierdziła.
(...) - Nie jestem taki pewien. Bardzo łatwo jest przepraszać, zwłaszcza gdy cię już złapią.''

,,Dusze, które zabieramy, straciły prawo do zwania się ludźmi. Są śmieciami, my zaś jesteśmy śmieciarzami.''

Już po samym opisie możemy zauważyć, że nie mamy tutaj do czynienia ze zwykłą młodzieżówką, a historią zawierającą również elementy fantasty. W taki oto sposób wchodzimy w opowieść konfrontującą dwa zupełnie różne od siebie światy:
przyziemny świat...