Z Estellą Maskame miałam już styczność przy okazji dwóch pierwszy części trylogii DIMILY, które bardzo mi się spodobały, toteż nic dziwnego, że gdy tylko dowiedziałam się o „Wróć, jeśli masz odwagę” bardzo chciałam przeczytać te książkę. Nie spodziewałam się niczego ambitnego, po prostu lekkiej lektury. Jak się mają oczekiwania do rzeczywistości? Przekonajcie się sami ;)

Ogólnej treści fabuły nie opisuję, gdyż.. hmm, niektóre historie są tak skonstruowane, że ciężko powierzchownie je opowiedzieć, nie spoilerując. Spróbuję zatem tylko na podstawie moich odczuć Wam ją przybliżyć :D

Zazwyczaj bywa tak, że w książkach ci, którym przydarzyła się tragedia są również narratorami. W tym przypadku, autorka przedstawiła punkt widzenia osoby, stojącej po drugiej stronie barykady – przyjaciółki takich osób. Chociaż z drugiej strony... MacKenzie też w swoim życiu doświadczyła straty, jednak w pewnym sensie nie tak dotkliwej, jak Jaden i Danielle. Powiem tak... autorka miała naprawdę genialny zamysł na fabułę, ale niestety nie wykorzystała w pełni jego potencjału. Już na początku miałam pewne zastrzeżenie – zaprzyjaźnionemu rodzeństwu życie nagle wywraca się do góry nogami, potrzebują oparcia w osobie dziewczyny i przyjaciółki, a ona... odsuwa się od nich, bo nie wie, jak z nimi rozmawiać? Nie. Totalnie tego nie kupuję... Jeszcze jakby to „odsunięcie” trwało kilka dni, max tygodni, ale nie rok!

Możecie się więc domyślić, że Kenzie mnie irytowała. Nie cały czas, bo były momenty, że ją lubiłam, ale bywało też tak, że miałam ochotę przemówić jej do rozumu. Owszem, jej rodzina również doświadczyła straty i nie uważam, że była ona mało istotna, jednak mimo wszystko myślę, że tych dwóch tragedii nie da się porównać. Tamci mieli lata wspomnień, ona – żadnego. Wkurzało mnie to, że w obecności Jadena często z oprawcy, robiła z siebie ofiarę. Może nieco drastycznie dobrałam słowa, ale tak właśnie to odczułam. Ja rozumiem, że czuła się niepewnie, że w pewnym stopniu się bała, ale ludzie kochani... przyjaciele są na dobre i na złe... Mimo wszystko.

Z pośród rodzeństwa Hunterów, odniosłam wrażenie, że autorka skupiła swoją uwagę na Jadenie, podczas gdy Danielle odsunęła w bok. A przecież ona jest tak samo ważna, jak jej brat bliźniak. Chciałabym dowiedzieć się nieco więcej na jej temat, przynajmniej na tyle, żeby móc wyrobić sobie na jej temat solidniejszą opinię. Bo podczas gdy Dani poznajemy powierzchownie, o Jadenie natomiast wiemy naprawdę sporo. Dzięki temu, miałam okazję, żeby go polubić. Podziwiałam go, że dał radę się ogarnąć i nadal potrafi wspominać ludzi, których utracił – z uśmiechem na ustach, a nie ze łzami.

Estelle w swojej książce pokazała różne sposoby radzenia sobie z żałobą. Przecież każdy przechodzi ją na swój sposób. Najbardziej jest to widoczne na przykładzie Danielle i Jadena, występuje tu wręcz kontrast. Kilka odmiennych punktów widzenia i tego, jak się uporać z taką sytuacją.

„Wróć, jeśli masz odwagę” to historia momentami nieco banalna, naciągana, czy nawet irytująca. Jednak, gdyby tak odsunąć na bok te wady, pozostaje nam przyjemna młodzieżówka, którą bardzo szybko się czyta. Nie twierdzę, że to historia, którą koniecznie trzeba poznać, ale jeśli szukacie niewymagającej historii, która poza nieco cukierkową atmosferą, posiada również szczyptę goryczy – to polecam rozejrzeć się za tą.
zabookowanyswiatpauli.blogspot.com

Z Estellą Maskame miałam już styczność przy okazji dwóch pierwszy części trylogii DIMILY, które bardzo mi się spodobały, toteż nic dziwnego, że gdy tylko dowiedziałam się o „Wróć, jeśli masz odwagę” bardzo chciałam przeczytać te książkę. Nie spodziewałam się niczego ambitnego, po prostu lekkiej lektury. Jak się mają oczekiwania do rzeczywistości? Przekonajcie się sami...