Dynamiczna, mroczna, lekka, z humorem i ciekawymi bohaterami

Lunarium. Krzyk jest powieścią krótką i dynamiczną, zawierającą jedynie potrzebne opisy miejsc. Czytelnik mimo wszystko jest w stanie wyobrazić sobie pełny obraz sytuacji. Narracje każdej z osób różnią się od siebie. Wszyscy narratorzy, jak również postacie drugoplanowe, mają swój styl wypowiedzi i sposób patrzenia na świat. Osoba czytająca sama musi zdecydować, co uznaje za prawdę i po której jest stronie. Uniwersum zaciekawia mrokiem, a fragmenty emocjonalnej poezji oddające uczucia dusz, są napisane bardzo dobrze. Mimo gotyckiej stylizacji książkę czyta się lekko. Osobiście uwielbiam humor, którego znajdziemy dużo w narracji Rektora. Jest bohaterem wyróżniającym się i charakterystycznym. Oczywiście nie każdy będzie za nim przepadać, lecz jest on moją ulubioną postacią. Jess – druga narratorka uważa go za największe zło Lunarium i swojego wroga. Ja jednak sądzę, że nie jest czarnym charakterem. Dążenia obu bohaterów mogą być uznane zarówno jako złe, jak i dobre. Fabuła tej historii jest mocno zarysowana, wiemy do jakiego celu zmierzamy. Czytelnik jednak w pierwszej części serii, dowiaduje się tylko tego, o czym wiedzą narratorzy. Podsumowując, jest to książka, na którą warto poświęcić swój wieczór, gdyż zapewni nam wartką akcję, ciekawy świat i miłą rozrywkę dzięki bohaterom.
PS Nie akceptuję tego, że Jess ma blond włosy. Według mnie powinna mieć brązowe.

Dynamiczna, mroczna, lekka, z humorem i ciekawymi bohaterami

Lunarium. Krzyk jest powieścią krótką i dynamiczną, zawierającą jedynie potrzebne opisy miejsc. Czytelnik mimo wszystko jest w stanie wyobrazić sobie pełny obraz sytuacji. Narracje każdej z osób różnią się od siebie. Wszyscy narratorzy, jak również postacie drugoplanowe, mają swój styl wypowiedzi i sposób...